Ağlamak İşte

Ne çok şey anlatır gözyaşları...Bazen söylenemeyen sözlerin sesi, bazen bir pişmanlığın diyeti ,bazen de bir sevda nefesi...Sessizliğin çığlıklarıdır aslında gözyaşları...Anlatılamayanı anlatmak ister karşısındakine...Eğer anlayabilirse...

İnsanoğlu bi garip...Sevinir ağlar, üzülür ağlar, hasret çeker ağlar, kavuşur yine ağlar. Kelimeler kifayetsiz kaldığında, gözyaşları görev başındadır. Aslında ağlayabilmek büyük bir nimet...Ve ağlamak taş kalpli olmadığımızı gösteriyor. Hala insan olduğumuzu, hissettiğimizi, DUYGUSUZ olmadığımızı...

Ama bazen gözpınarlarından aşağı süzülemez gözyaşları...Onlar dışa akıp ziyan etmezler kendilerini...Çünkü çok daha önemli bir görevleri vardır. İçteki bir yangını söndürmek isterler. Göz kapaklarınızın alev alev yandığı, boğazınıza bir şeylerin düğümlendiği, burnunuzun direğinini sızladığı oldu mu hiç? Dikkat ettiniz mi o anlarda gözyaşlarınızın istikameti neresi? En zor olanı bu belki de...


Ağlamak zayıflık mı? Neden ağlamamız gereken anlarda; yumruklarımızı, tırnaklarımız avuçlarımızı kanatıncaya kadar sıkar, boğazımızdaki düğümleri yutkunarak gidermeye çalışırız? Neden kaçırırız buğulanan gözlerimizi başkalarından?

Bakın ağlıyorum işte! Utanmıyorum kimseden...O kadar içime akıttım ki gözyaşlarımı!...Artık zapdedemiyorum içimdeki çağlayanı....

Ağlıyorum dostlarımın vefasızlığı için
Ağlıyorum Yaradana vefasızlığım için
Ağlıyorum özlediklerim için
Ağlıyorum özleyip de kavuşamadıklarım için
Ağlıyorum içimi acıtan kalp kırıklıklarım için
Ağlıyorum istemeden de olsa kalbini kırdıklarım için
Ağlıyorum unutulmaması gerekenleri unuttuğum için
Ağlıyorum..unutamadığım için
Ağlıyorum yaklaştıkça uzaklaştıklarıma
Ağlıyorum tanıdıkça çirkinleşenlere
Ağlıyorum kıymetini bilemediklerime
Ağlıyorum sevsem de yüz bulamadıklarıma
Ağlıyorum ziyan olan yıllarıma
Ağlıyorum bir ömür ağlayamadıklarıma

Çok güzel bir paylaşım, yüreğinize sağlık. Bende bir kaç söz yazmak istiyorum; Ağlamak insani bir duygudur, bundan utanmak demek insanlığından utanmak demektir. İnsan oğlu ağlamayı ve korkmayı küçümsedi fakat cesur olmayı ve gülmeyi yüceltti. Oysa tüm duygular insanidir ve aynı değerdedir. İnsan, gerektiğinde ağlamasınıda gülmesinide bilmelidir, baskılamanın bir anlamı yok bir şartla o da o anki duygugunun neden ve sonuçlarını düşünerek doğruluğunu sorgulamak önemlidir.

Ağlamak ve gülmek her ikiside olması ve olmaması gereken durumları vardır. şöyleki; isyan edercesine ağlamak kötü bir durumdur ama vicdanı acıdığı için yada üzüldüğü için ağlamak iyi bir durumdur yada bir insanı aşağlayarak alayederek gülmek kötü bir durum ama genel etik kurallarını aşmayan komik durumlara gülmek ve mutlu olmak iyi bir durumdur. Burda önemli olan eylem değil nedendir. Keza korku ve cesaret yine öyledir. Rahatı bozulmasın diye korkmak adicedir ama yanlış yapmaktan korkmak, sevdiğini kırmaktan korkmak yada o an var olan kötü durumun dahada kötüleşmesinden korkmak erdemli bir insanda olması gereken duygulardır. Zalime karşı cesur olmak iyidir ama zalim olup cesur olmak kötüdür.

Bende ağlıyorum çünkü insanım...