- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 54
Harika bir şehirde yaşıyorum. İstanbul kadar, Antalya kadar Bodrum ya da Afyon, ya da Çanakkale, ya da Konya veya Hatay v.b güzel mi? Tabi ki hayır.
Evimizden Hollywood’a yirmi dakika, okyanusa beş dakika, Disneyland’e 20 dakikada gidebiliyorum. Ama zannetmeyin ki bu şehri bunun için seviyorum. Bu şehri sevmemin çok önemli bir nedeni; buralarda yaşanan engelli kardeşlerimin yaşam hakları.
Sabahları İstanbul’da kar, yağmur yağarken biz parkta her zaman güneşin altında yürüyüş yapıyoruz. Burada kış hemen hemen hiç yaşanmıyor. Geceleri biraz soğuk oluyor hepsi bu. Bazen de yağmur yavaş yavaş çiseliyor.
Her gün parkta güzel şeyler görüyorum. Güneşin tadını çıkaran engelli kardeşlerimiz yemyeşil çimenlerde banklarda oturuyorlar, bizimle beraberler. Okulları, aileleri, arkadaşları onları parka getiriyorlar. Birlikte oturuyorlar, oynuyorlar eğleniyorlar. Hayranlıkla onların keyfini izliyorum… Çok mutlu yaşıyorlar, onlar için her şey var bu şehirde. İnanıyorum bir gün benim ülkemde de engelli kardeşlerim hiç sıkıntı çekmeden caddelerde dolaşacaklar, parklarda güzel saatler geçirecekler. Onlar fotoğraf çekiyorlar, sincaplara fıstık yediriyorlar. Zannetmeyin ki bunu sadece yapabildikleri günlerde yapıyorlar, onlar her zaman etraftalar, toplum içindeler. “Biz buradayız” diyecek kadar yaşamı paylaşıyorlar.
Bütün alışveriş merkezlerinde asansöre ve kapılara en yakın yerlere engelli park alanları ayrılmış durumda. Devletten aldıkları bir maaşları var, birinin bakması gerekiyorsa onun da ayrıca maaşı var. Bir bastona ya da sürülen bir şeye tutunarak yürüdüğünüz zaman yorulduğunuz da aparatınıza portatif bir de iskemle yerleştirilmiş, hemen oracıkta dinlenebilirsiniz.
Her şey engelliler için bu şehirde. Siz bir engelsiz olarak onlara ayrılmış mavi park yerlerinden birine park ederseniz yandınız demektir; 1000 Dolar ceza ödersiniz. Hele bir de yanınızda bir engelli yokken onun kartını kullanır da bu parktan yararlanırsanız hemen bir ceza daha alırsınız, bir yıl araba kullanamazsınız.
Bir işiniz için ofise gittiniz. Örnek vermek gerekirse, mesela; ehliyet için başvurduğunuzda sizin için özel bir giriş kapısı var. Diğer vatandaşlar kadar kısa sürede işinizi o kapıdan girerek bitirebilirsiniz.
Siz daha önce engelsiz olarak yaşıyor olabilirsiniz, kalbinize dokunulduysa bir ameliyat geçirdiyseniz, bu park alanlarından siz de yararlanabilirsiniz.
Yaşamı fiziksel ya da zihinsel nedenlerle kısıtlanmış kişiler için çok sayıda imkanlar var. Yaşananlar yasalarla korunuyor, ama herkes bu kurallara çok saygılı.
Alışveriş etmek, eğlenmek, gezmek- tozmak ve çalışmak engelli vatandaşlar için doğal bir yaşam içinde devam ediyor. Kimse sizin vücudunuzda olmayanlara değil; olanlara, yaptığınız işlere, yaşama tutunmanıza bakıyor.
Engelli birinin de duşa girme duşta uzanma keyfi var. Bütün firmalar harıl harıl çalışmalar yapıyor. En güzellerinden biri de işte bu küvet. İsterseniz evinize böyle bir küvet koydurabiliyorsunuz… Darısı bizim başımıza.
Filiz Tosyalı
Ne yapsak ? Amerikayamı yerleşsek ?
Evimizden Hollywood’a yirmi dakika, okyanusa beş dakika, Disneyland’e 20 dakikada gidebiliyorum. Ama zannetmeyin ki bu şehri bunun için seviyorum. Bu şehri sevmemin çok önemli bir nedeni; buralarda yaşanan engelli kardeşlerimin yaşam hakları.
Sabahları İstanbul’da kar, yağmur yağarken biz parkta her zaman güneşin altında yürüyüş yapıyoruz. Burada kış hemen hemen hiç yaşanmıyor. Geceleri biraz soğuk oluyor hepsi bu. Bazen de yağmur yavaş yavaş çiseliyor.
Her gün parkta güzel şeyler görüyorum. Güneşin tadını çıkaran engelli kardeşlerimiz yemyeşil çimenlerde banklarda oturuyorlar, bizimle beraberler. Okulları, aileleri, arkadaşları onları parka getiriyorlar. Birlikte oturuyorlar, oynuyorlar eğleniyorlar. Hayranlıkla onların keyfini izliyorum… Çok mutlu yaşıyorlar, onlar için her şey var bu şehirde. İnanıyorum bir gün benim ülkemde de engelli kardeşlerim hiç sıkıntı çekmeden caddelerde dolaşacaklar, parklarda güzel saatler geçirecekler. Onlar fotoğraf çekiyorlar, sincaplara fıstık yediriyorlar. Zannetmeyin ki bunu sadece yapabildikleri günlerde yapıyorlar, onlar her zaman etraftalar, toplum içindeler. “Biz buradayız” diyecek kadar yaşamı paylaşıyorlar.
Bütün alışveriş merkezlerinde asansöre ve kapılara en yakın yerlere engelli park alanları ayrılmış durumda. Devletten aldıkları bir maaşları var, birinin bakması gerekiyorsa onun da ayrıca maaşı var. Bir bastona ya da sürülen bir şeye tutunarak yürüdüğünüz zaman yorulduğunuz da aparatınıza portatif bir de iskemle yerleştirilmiş, hemen oracıkta dinlenebilirsiniz.
Her şey engelliler için bu şehirde. Siz bir engelsiz olarak onlara ayrılmış mavi park yerlerinden birine park ederseniz yandınız demektir; 1000 Dolar ceza ödersiniz. Hele bir de yanınızda bir engelli yokken onun kartını kullanır da bu parktan yararlanırsanız hemen bir ceza daha alırsınız, bir yıl araba kullanamazsınız.
Bir işiniz için ofise gittiniz. Örnek vermek gerekirse, mesela; ehliyet için başvurduğunuzda sizin için özel bir giriş kapısı var. Diğer vatandaşlar kadar kısa sürede işinizi o kapıdan girerek bitirebilirsiniz.
Siz daha önce engelsiz olarak yaşıyor olabilirsiniz, kalbinize dokunulduysa bir ameliyat geçirdiyseniz, bu park alanlarından siz de yararlanabilirsiniz.
Yaşamı fiziksel ya da zihinsel nedenlerle kısıtlanmış kişiler için çok sayıda imkanlar var. Yaşananlar yasalarla korunuyor, ama herkes bu kurallara çok saygılı.
Alışveriş etmek, eğlenmek, gezmek- tozmak ve çalışmak engelli vatandaşlar için doğal bir yaşam içinde devam ediyor. Kimse sizin vücudunuzda olmayanlara değil; olanlara, yaptığınız işlere, yaşama tutunmanıza bakıyor.
Engelli birinin de duşa girme duşta uzanma keyfi var. Bütün firmalar harıl harıl çalışmalar yapıyor. En güzellerinden biri de işte bu küvet. İsterseniz evinize böyle bir küvet koydurabiliyorsunuz… Darısı bizim başımıza.
Filiz Tosyalı
Ne yapsak ? Amerikayamı yerleşsek ?
