- Katılım
- Haz 8, 2010
- Mesajlar
- 1,081
- Tepkime Puanı
- 23
- Puanları
- 38
“Engel” kavramı her ne kadar içimizi acıtıyor olsa da bu kavramın üzerimize her durumda yüklediği problemler daha acı olmaktadır.
Engelli vatandaşlarımız, engelleri nedeniyle askerlik koşullarına uygun olmaması dolayısıyla, toplum tarafından “çürük” adı kullanılan bir tabir ile değerlendirmeye alınmaktadırlar. Bu durum engelli vatandaşların onurunu zedelemenin yanı sıra, birçok toplumsal soruna da kapı açmaktadır.
Devletimiz tüm vatandaşları, vatani görevlerini yapmaları için askerlik şubelerine çağırdığında ilk olarak şahsın, fiziksel ve ruhsal durumunun askerlik koşullarına uygun olup olmadığını denetlemektedir. Kalmış ki devletimiz bu vazifeyi oldukça titiz bir şekilde yürütmektededir; gerçekten bir engeli olmayan birisine “askerlikten muaf olma” belgesi vermemektedir.
Ülkemiz askeriye birimi böylesine titiz davranıyor iken, insanların genellikle askerlik ile ilgili konuşmaların olduğu ortamlarda muaf belgesi alan engelli vatandaşlara, kasıtlı olarak o belgeyi almış gibi sözler söylemeleri tüm engelli vatandaşların kanayan yarası olmaktadır.
Engelli vatandaşların, askerlik vazifelerini yapamadıkları için toplumca güçsüz, kuvvetsiz hatta gereksiz bir birey gibi görüldüğü bile olabilmektedir. Toplumumuz eğitim seviyesindeki eksikliğin bu duruma meydan verdiği aşikâr ortadadır. Toplumu engellilerle yaşamanın gereklilikleri, bu insanların da toplumdaki her birey gibi duygularının olduğu konusunda eğitmek gerekmektedir.
Daha çok doğu bölgelerimizde fizik olarak neredeyse tüm gereksinimlerini giderebilen engelli vatandaşlarımıza dahi 20. yüzyılda bile askerlik yapmadıkları için kız verilmemesi engelli vatandaşların içinde bulunduğu durumu çok güzel özetlemektedir. Ülkemiz eğitim düzeyinin yükselmesi, engelli vatandaşların bu durumlardan kurtuluşu için bir çözüm olacaktır.
Engelli vatandaşlarımız, engelleri nedeniyle askerlik koşullarına uygun olmaması dolayısıyla, toplum tarafından “çürük” adı kullanılan bir tabir ile değerlendirmeye alınmaktadırlar. Bu durum engelli vatandaşların onurunu zedelemenin yanı sıra, birçok toplumsal soruna da kapı açmaktadır.
Devletimiz tüm vatandaşları, vatani görevlerini yapmaları için askerlik şubelerine çağırdığında ilk olarak şahsın, fiziksel ve ruhsal durumunun askerlik koşullarına uygun olup olmadığını denetlemektedir. Kalmış ki devletimiz bu vazifeyi oldukça titiz bir şekilde yürütmektededir; gerçekten bir engeli olmayan birisine “askerlikten muaf olma” belgesi vermemektedir.
Ülkemiz askeriye birimi böylesine titiz davranıyor iken, insanların genellikle askerlik ile ilgili konuşmaların olduğu ortamlarda muaf belgesi alan engelli vatandaşlara, kasıtlı olarak o belgeyi almış gibi sözler söylemeleri tüm engelli vatandaşların kanayan yarası olmaktadır.
Engelli vatandaşların, askerlik vazifelerini yapamadıkları için toplumca güçsüz, kuvvetsiz hatta gereksiz bir birey gibi görüldüğü bile olabilmektedir. Toplumumuz eğitim seviyesindeki eksikliğin bu duruma meydan verdiği aşikâr ortadadır. Toplumu engellilerle yaşamanın gereklilikleri, bu insanların da toplumdaki her birey gibi duygularının olduğu konusunda eğitmek gerekmektedir.
Daha çok doğu bölgelerimizde fizik olarak neredeyse tüm gereksinimlerini giderebilen engelli vatandaşlarımıza dahi 20. yüzyılda bile askerlik yapmadıkları için kız verilmemesi engelli vatandaşların içinde bulunduğu durumu çok güzel özetlemektedir. Ülkemiz eğitim düzeyinin yükselmesi, engelli vatandaşların bu durumlardan kurtuluşu için bir çözüm olacaktır.
