- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 54
Bu siteye ve diğer engelli sitelerine üye olmanın tek ve en büyük amaçlarından birisidir kendi derdine çare bulabilmek, sorularına yanıt alabilmek ve aynı engel grubunda olan kim varsa onunla bir şekilde tanışıp, yazışarak sorunlarını paylaşabilmektir asıl beyinde yatan sebep. Hal böyle olunca genelde sorusunun yanıtını alan engelli üye, engelini kaldırmışcasına mutlu, mesut, bazende aradığı yanıtlardan bir türlü yeterli derecede tatmin olamamış şekilde geçer gider tıpkı yol kenarında durup da dinlenmek isteyen yolcu misali...
Bu hikayedeki hancı sitenin yöneticisidir. Önceleri pek de kendisini anlayabildiğimi sanmıyorum ama sonrasında yaşadıklarına tanıklık edince ki daha benim bilmediğim, benimle paylaşmadığı nice sıkıntıları da mutlaka epeyce çoktur ama işte diyorum ya hancı olabilmek kolay değil hele ki Sayın Yöneticim gibi dünya tatlısı bir insan Halil Yılmaz'ında içini açsalar kimbilir içine atıp da içinden çıkaramadığı ne dertleri, ne çileleri mevcuttur ama kendisi pek sır verip ser vermez
Her ne kadar ben bu siteyi kendi sitem diyebilecek kadar sahiplenmiş olsam dahi, ne Halil Yılmaz kadar sabrım ne de onun kadar hoşgörümün olduğunu da sanmıyorum. Oldukça duygusal biri olduğumdandır ki site yöneticiliği asla bana göre bir iş değil, bunu başarıyla yaptığı için ona saygımda sevgim kadar sonsuzdur
Gelgelelim asıl konuya hani aynı engel grubundan birisiyle kendi sorunlarını paylaşmak ve kendince belki bir çare arama kısmına
İnsanlar...her biri ayrı duyguda, ayrı renkte, ayrı kişilikte ve bambaşka yaşamları olan engelli üyelerin bu karmaşık dünyada çok da dost yanlısı, kendisiyle barışık, engellerini kabullenmiş ve bunu kendine çoktan ifade edebildiği için topluma da anlatma, yol gösterme becerisini sunabilme yeteneği yada isteği diyelim olmayabiliyor ki bu çoğu zaman böyle. En azından benim bu konuda toplamda 15 yılı kapsayan engellilik tecrübem var ki sanırım bu sürenin de engellilerin psikolojilerini anlayabilmem adına yabana atılmaması gerekiyor.
Siteye kayıtlı olduğum günlerde (belki hatırlarsa Halil Yılmaz bilir) yana yakıla benimle aynı problemi yaşayan arkadaş arıyordum ve en çok ortopedik engelli grubuna katılışım bu nedenleydi. Acil ameliyat olmam gerekliydi ve mutlaka birileri vardır kalça ve diz protez ameliyatı olanlar bulunuyordur düşüncesiydi. Çok geçmeden yaşadığım hayal kırıklığını hatırladım bu akşam. Yok.. yok.. yok... koskoca sitede kimse yoktu inanılır gibi değil ama gerçekler basitti: ya kendilerini anlatmak, paylaşmak istemiyorlardı yada üyelikleri yalnızca sorularının yanıtlarını alacak kadar kısa sürmüştü. Kimseye ulaşamadım ve o günlerde kendimce bir karar aldım ne yaşarsam yaşayayım ( engelliliğimi kaldırmak yada hafifletmek amaçlı tüm operasyonlar dahil) herşeyi paylaşmaya ve bunu yaptımda...
Aslında yok ki birbirimizden farkımız hepimiz çeşitli nedenlerle birbirinden oldukça değişik şekillerde engellendiysek hayattan şimdi bildiklerimizi bir başkalarına aktarabilmek neden bu kadar ağır gelir ki insana ???
Bu konuda, bu sitede kendisiyle barışık ve aslında hepimizin örnek alması gereken en büyük paylaşımcı grup psikiyatrik hastalıklar grubunda yeralan arkadaşlarımız hoş kendilerine bu teşhis nasıl olduysa bir şekilde konulmuş ama onları bu kadar içten ve bu kadar cesur oldukları için bir kere daha yürekten kutluyorum. Kullandıkları ilaçları bile yazacak kadar samimi, dürüst, paylaşımı seven cesur yürekler işte ne yazık ki herkes sizin kadar içten ve yardımsever olamıyor. Yapısı gereği bazılarımız oldukça içine kapanık ve aslında kendi engel duvarını aşabilmeyi henüz başaramayanlar...
İçimden geldiğince anlatmaya çalıştım ama sanırım pek de başarılı olamadım. Artık kendi payına kim ne kadarını alırsa razıyım ne diyebilirim başka?
Hepimiz için daha engelsiz, daha özgür, daha sağlıklı, daha paylaşımcı günler dileğimle...
Hayat paylaşınca güzeldir...
Önemli not : Hiçbir engelli grubunu eleştirmek amaçlı yazılmamıştır ve diğer engel gruplarınında daha fazla paylaşımda bulunmasını belki bir nebze teşvik edici olur düşüncesiyle yazılmıştır aman yanlış anlaşılmasın lütfen
Bu hikayedeki hancı sitenin yöneticisidir. Önceleri pek de kendisini anlayabildiğimi sanmıyorum ama sonrasında yaşadıklarına tanıklık edince ki daha benim bilmediğim, benimle paylaşmadığı nice sıkıntıları da mutlaka epeyce çoktur ama işte diyorum ya hancı olabilmek kolay değil hele ki Sayın Yöneticim gibi dünya tatlısı bir insan Halil Yılmaz'ında içini açsalar kimbilir içine atıp da içinden çıkaramadığı ne dertleri, ne çileleri mevcuttur ama kendisi pek sır verip ser vermez
Her ne kadar ben bu siteyi kendi sitem diyebilecek kadar sahiplenmiş olsam dahi, ne Halil Yılmaz kadar sabrım ne de onun kadar hoşgörümün olduğunu da sanmıyorum. Oldukça duygusal biri olduğumdandır ki site yöneticiliği asla bana göre bir iş değil, bunu başarıyla yaptığı için ona saygımda sevgim kadar sonsuzdur Gelgelelim asıl konuya hani aynı engel grubundan birisiyle kendi sorunlarını paylaşmak ve kendince belki bir çare arama kısmına
İnsanlar...her biri ayrı duyguda, ayrı renkte, ayrı kişilikte ve bambaşka yaşamları olan engelli üyelerin bu karmaşık dünyada çok da dost yanlısı, kendisiyle barışık, engellerini kabullenmiş ve bunu kendine çoktan ifade edebildiği için topluma da anlatma, yol gösterme becerisini sunabilme yeteneği yada isteği diyelim olmayabiliyor ki bu çoğu zaman böyle. En azından benim bu konuda toplamda 15 yılı kapsayan engellilik tecrübem var ki sanırım bu sürenin de engellilerin psikolojilerini anlayabilmem adına yabana atılmaması gerekiyor.
Siteye kayıtlı olduğum günlerde (belki hatırlarsa Halil Yılmaz bilir) yana yakıla benimle aynı problemi yaşayan arkadaş arıyordum ve en çok ortopedik engelli grubuna katılışım bu nedenleydi. Acil ameliyat olmam gerekliydi ve mutlaka birileri vardır kalça ve diz protez ameliyatı olanlar bulunuyordur düşüncesiydi. Çok geçmeden yaşadığım hayal kırıklığını hatırladım bu akşam. Yok.. yok.. yok... koskoca sitede kimse yoktu inanılır gibi değil ama gerçekler basitti: ya kendilerini anlatmak, paylaşmak istemiyorlardı yada üyelikleri yalnızca sorularının yanıtlarını alacak kadar kısa sürmüştü. Kimseye ulaşamadım ve o günlerde kendimce bir karar aldım ne yaşarsam yaşayayım ( engelliliğimi kaldırmak yada hafifletmek amaçlı tüm operasyonlar dahil) herşeyi paylaşmaya ve bunu yaptımda...
Aslında yok ki birbirimizden farkımız hepimiz çeşitli nedenlerle birbirinden oldukça değişik şekillerde engellendiysek hayattan şimdi bildiklerimizi bir başkalarına aktarabilmek neden bu kadar ağır gelir ki insana ???
Bu konuda, bu sitede kendisiyle barışık ve aslında hepimizin örnek alması gereken en büyük paylaşımcı grup psikiyatrik hastalıklar grubunda yeralan arkadaşlarımız hoş kendilerine bu teşhis nasıl olduysa bir şekilde konulmuş ama onları bu kadar içten ve bu kadar cesur oldukları için bir kere daha yürekten kutluyorum. Kullandıkları ilaçları bile yazacak kadar samimi, dürüst, paylaşımı seven cesur yürekler işte ne yazık ki herkes sizin kadar içten ve yardımsever olamıyor. Yapısı gereği bazılarımız oldukça içine kapanık ve aslında kendi engel duvarını aşabilmeyi henüz başaramayanlar...
İçimden geldiğince anlatmaya çalıştım ama sanırım pek de başarılı olamadım. Artık kendi payına kim ne kadarını alırsa razıyım ne diyebilirim başka?
Hepimiz için daha engelsiz, daha özgür, daha sağlıklı, daha paylaşımcı günler dileğimle...
Hayat paylaşınca güzeldir...
Önemli not : Hiçbir engelli grubunu eleştirmek amaçlı yazılmamıştır ve diğer engel gruplarınında daha fazla paylaşımda bulunmasını belki bir nebze teşvik edici olur düşüncesiyle yazılmıştır aman yanlış anlaşılmasın lütfen
