- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Fatma Eyi 39 yaşında. Ülkemizdeki binlerce engelliden biri. Ancak o, azmi, gayreti ve yaşama sevinciyle ön plana çıkıyor. Hayata küsmeyen ve ‘yeter ki yürekler engelli olmasın’ diyen Eyi, ayak parmakları ile bir şiir, ve hayatını anlattığı bir roman yazdı. Eyi, şimdi de üçüncü kitabını hazırlıyor. Anne Hatice Eyi de kızının yaşama sevinci karşısında duygulanıyor: “Kızımı tarif edemem. O, bana Rabbimin bahşettiği nur.”
Fatma Eyi, 2 Temmuz 1994 tarihinde İstanbul’da bir (1) kilo olarak dünyaya gözlerini açtı. Gittikleri doktorlar, ‘Bunu nasıl yaşatabiliriz?’, komşuları ‘Bu çocuk yaşamaz’ dedi. Annesi, sağdığı sütü şırıngaya doldurarak, damla damla kızının ağzına akıtmak suretiyle besledi. Fatma, beyinciğindeki hareket kontrolünü sağlayan damarın tıkanık olmasından dolayı ellerini ve ayaklarını kullanamıyordu. Ailesi Fatma’yı 6 yaşındayken, tedavi için Almanya’ya kardeşlerinin yanına götürdü. Yapılan birçok tetkik ve kontrollerin neticesinde geç kalındığı söylendi. Bundan böyle Fatma’nın engeliyle yaşamaktan başka çaresinin olmadığı ailesine anlatıldı. Fatma Eyi, en büyük destekçisi olan babasını da 2001 yılında kaybetti.
Kocaeli’nin Gölcük ilçesine bağlı Değirmendere’de ablası ve annesiyle birlikte yaşayan Fatma, bütün bu olumsuzluklara rağmen hayata küsmedi. Okul çağına geldiğinde, engeli nedeniyle okula alınmayan Fatma Eyi, buna rağmen okuma yazmayı öğrendi. Dışarıdan sınavlara girerek ilköğretim okulunu da başarıyla bitirdi. Ardından, sol ayağının ayak parmağını kullanarak, bilgisayar yardımıyla kitap yazmaya başladı. Bir süre sonra, iki baskı yapan ‘İçimdeki Ben’ isimli şiir kitabını çıkarttı. Bununla yetinmeyen Fatma, ‘Yüreğimle Koşuyorum’ romanını yazdı. Üçüncü kitabının hazırlıklarını yapan Eyi, “Yeter ki yürekler engelli olmasın.” diyor.
Anne Hatice Eyi ise tedavi için doktor doktor dolaştıklarını ancak yapılabilecek bir şeyin olmadığını öğrendikten sonra kızının engelini kafasından sildiğini anlatıyor. Bu duruma da şükreden anne, duygularını şöyle dile getiriyor: “Allah’ın takdiri. Yaradan bu şekilde bizim sabrımızı deniyor. Belli bir yaşa geldiğim için de dünyevi işlerimde sıkıntı yaşıyorum ancak Allahı’ma hamd olsun ki, kızım bu sıkıntılardan beni kurtarıyor, manevi olarak tutup elimden kaldırıyor. Çok çalışkan, çok iyi huylu, çok paylaşmacı, kızımı tarif edemem. Allah’ın bana bahşettiği bir nur. Rabbime şükrediyorum bana böyle bir evlat verdiğim için.”
KİTAP İÇİN HER GÜN 3 SAAT ÇALIŞIYOR
Hatice Eyi, kızının kitap yazmasını çok önemsiyor. Yazma sürecini şöyle anlatıyor: “Okuma yazmayı kendi gayretleriyle öğrenen kızım, 14 yaşından itibaren de notlar almış ve kenara koymuş. Bu notlardan yararlanarak, ilk şiir kitabını çıkarttı. Matbaada bandrolsüz olarak çıkan kitap için Gölcük Belediyesi’nde yardımcı oldu. Ardından yazmaya başladığı roman için bir yayıneviyle irtibata geçmiş ve anlaşmış. Kendisi buluştu, bizim bile haberimiz olmadı. Roman kitabını çıkarttı. Şimdi de yeni bir kitabını yazıyor. Yazdığı kitaplar için sistemli çalışıyor. Her gün 3 saatini ayırıyor.”
Fatma Eyi, 2 Temmuz 1994 tarihinde İstanbul’da bir (1) kilo olarak dünyaya gözlerini açtı. Gittikleri doktorlar, ‘Bunu nasıl yaşatabiliriz?’, komşuları ‘Bu çocuk yaşamaz’ dedi. Annesi, sağdığı sütü şırıngaya doldurarak, damla damla kızının ağzına akıtmak suretiyle besledi. Fatma, beyinciğindeki hareket kontrolünü sağlayan damarın tıkanık olmasından dolayı ellerini ve ayaklarını kullanamıyordu. Ailesi Fatma’yı 6 yaşındayken, tedavi için Almanya’ya kardeşlerinin yanına götürdü. Yapılan birçok tetkik ve kontrollerin neticesinde geç kalındığı söylendi. Bundan böyle Fatma’nın engeliyle yaşamaktan başka çaresinin olmadığı ailesine anlatıldı. Fatma Eyi, en büyük destekçisi olan babasını da 2001 yılında kaybetti.
Kocaeli’nin Gölcük ilçesine bağlı Değirmendere’de ablası ve annesiyle birlikte yaşayan Fatma, bütün bu olumsuzluklara rağmen hayata küsmedi. Okul çağına geldiğinde, engeli nedeniyle okula alınmayan Fatma Eyi, buna rağmen okuma yazmayı öğrendi. Dışarıdan sınavlara girerek ilköğretim okulunu da başarıyla bitirdi. Ardından, sol ayağının ayak parmağını kullanarak, bilgisayar yardımıyla kitap yazmaya başladı. Bir süre sonra, iki baskı yapan ‘İçimdeki Ben’ isimli şiir kitabını çıkarttı. Bununla yetinmeyen Fatma, ‘Yüreğimle Koşuyorum’ romanını yazdı. Üçüncü kitabının hazırlıklarını yapan Eyi, “Yeter ki yürekler engelli olmasın.” diyor.
Anne Hatice Eyi ise tedavi için doktor doktor dolaştıklarını ancak yapılabilecek bir şeyin olmadığını öğrendikten sonra kızının engelini kafasından sildiğini anlatıyor. Bu duruma da şükreden anne, duygularını şöyle dile getiriyor: “Allah’ın takdiri. Yaradan bu şekilde bizim sabrımızı deniyor. Belli bir yaşa geldiğim için de dünyevi işlerimde sıkıntı yaşıyorum ancak Allahı’ma hamd olsun ki, kızım bu sıkıntılardan beni kurtarıyor, manevi olarak tutup elimden kaldırıyor. Çok çalışkan, çok iyi huylu, çok paylaşmacı, kızımı tarif edemem. Allah’ın bana bahşettiği bir nur. Rabbime şükrediyorum bana böyle bir evlat verdiğim için.”
KİTAP İÇİN HER GÜN 3 SAAT ÇALIŞIYOR
Hatice Eyi, kızının kitap yazmasını çok önemsiyor. Yazma sürecini şöyle anlatıyor: “Okuma yazmayı kendi gayretleriyle öğrenen kızım, 14 yaşından itibaren de notlar almış ve kenara koymuş. Bu notlardan yararlanarak, ilk şiir kitabını çıkarttı. Matbaada bandrolsüz olarak çıkan kitap için Gölcük Belediyesi’nde yardımcı oldu. Ardından yazmaya başladığı roman için bir yayıneviyle irtibata geçmiş ve anlaşmış. Kendisi buluştu, bizim bile haberimiz olmadı. Roman kitabını çıkarttı. Şimdi de yeni bir kitabını yazıyor. Yazdığı kitaplar için sistemli çalışıyor. Her gün 3 saatini ayırıyor.”
