- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 13
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Hep dedik hepde diyeceğiz engellilik kişisel değil toplumsal bir sorundur.
Ne yazıkki kendimiz dedik kendimiz dinledik duyuramadık,anlatamadık,hissettiremedik gitti.
Her nekadar farklı farklı biçimlerde olsada kökeninde hep ben ve öteki durumu bir türlü bitemedi. Öyle sanıyorum ki toplumsal olarak göremediğimiz engellik hep kişileştirildi. Katiyetle engelli sorunları toplumsal bir sorun olarak görülemedi. Belki bir çoğumuzun işin içinden sıyrılma taktiğiydi bu, belkide harbiden farkında bile olunmayan,kimilerine göre önemsiz,kimilerine görede beni bağlamaz öteki durumu halleriydi. Nedenler ne olursa olsun ortadaki gerçek engelli sorunlarının sadece engelliye ait olduğu zihniyeti.
Beyinlere yerleşmiş bir durum var ki işte yıkılması gerekende tamda budur.
Bana/Bize benzemeyen= Öteki
Her nekadar yanlış olsada yerleşmiş bu düşünce kökeni,inancı fiziksel özelliği vs.. bize uymuyorsa bizim için ötekidir. Bu düşünce yapısından en çok etkilenen hatta zarar görende engellilerdir.
Ne sorunlarını sorunumuz gibi görürüz, ne onlar için bu gün faydalı olan bizim içinde faydalıdır diye düşünürüz. Ne iyisi ne de kötüsü bizi bağlamaz zira o ötekidir.
Oysa biraz durup düşünsek hani hep Türk milletinin birbirine olan bağlılığından dem vururuz ya , lafta konuşunca mangalda kül bırakmayız fakat icraate gelince o öteki der geri durmaktanda hiç gocunmayız. Ayrımcalığı biz yaparız ama buna rağmen öteki sıfatınıda yine biz koyarız bu ne kendimizle çelişkidir anlamadım gitti. Benci düşüncelerin esareti altında kalan kocaman bir toplumuz işimize nasıl gelirse o yönde davranıp her hareketimize mutlak bir kılıf uydururuz.
Aç gözünü artık engellilik her nekadar kişinin yaşadığı kısıtlılıksa da aynı zamanda toplumun kısıtlayıcı tutumlarıyla, çevrenin kısıtlayıcı düzensizlikleriyle,hatta ve hatta yürüdüğümüz yol,okuduğumuz okul,gittiğimiz hastane,eğlence merkezleri,AVM ler,sinemalar,ve her bir bireyin faydalanması gereken tüm imkanlar kısıtlıysa, bir engelli bunlardan herkes kadar faydalanamıyor ve toplum içine karışamıyorsa sorarım size imkan vermediğiniz halde nasıl öteki diyebilirsiniz?
Unutmayın toplum ve çevre nekadar engelliyse işte engellilerde okadar engellidir/engellenmiştir. Ben ve öteki demekten nezaman vazgeçersek sorunları okadar çabuk bertaraf edebiliriz. Ben ve öteki demeyi nekadar çabuk bırakabilirsek işte ozaman biz bir birine bağlı kocaman bir toplum,kocaman bir Devlet,kocaman bir yürek oluruz.
Ne yazıkki kendimiz dedik kendimiz dinledik duyuramadık,anlatamadık,hissettiremedik gitti.
Her nekadar farklı farklı biçimlerde olsada kökeninde hep ben ve öteki durumu bir türlü bitemedi. Öyle sanıyorum ki toplumsal olarak göremediğimiz engellik hep kişileştirildi. Katiyetle engelli sorunları toplumsal bir sorun olarak görülemedi. Belki bir çoğumuzun işin içinden sıyrılma taktiğiydi bu, belkide harbiden farkında bile olunmayan,kimilerine göre önemsiz,kimilerine görede beni bağlamaz öteki durumu halleriydi. Nedenler ne olursa olsun ortadaki gerçek engelli sorunlarının sadece engelliye ait olduğu zihniyeti.
Beyinlere yerleşmiş bir durum var ki işte yıkılması gerekende tamda budur.
Bana/Bize benzemeyen= Öteki
Her nekadar yanlış olsada yerleşmiş bu düşünce kökeni,inancı fiziksel özelliği vs.. bize uymuyorsa bizim için ötekidir. Bu düşünce yapısından en çok etkilenen hatta zarar görende engellilerdir.
Ne sorunlarını sorunumuz gibi görürüz, ne onlar için bu gün faydalı olan bizim içinde faydalıdır diye düşünürüz. Ne iyisi ne de kötüsü bizi bağlamaz zira o ötekidir.
Oysa biraz durup düşünsek hani hep Türk milletinin birbirine olan bağlılığından dem vururuz ya , lafta konuşunca mangalda kül bırakmayız fakat icraate gelince o öteki der geri durmaktanda hiç gocunmayız. Ayrımcalığı biz yaparız ama buna rağmen öteki sıfatınıda yine biz koyarız bu ne kendimizle çelişkidir anlamadım gitti. Benci düşüncelerin esareti altında kalan kocaman bir toplumuz işimize nasıl gelirse o yönde davranıp her hareketimize mutlak bir kılıf uydururuz.
Aç gözünü artık engellilik her nekadar kişinin yaşadığı kısıtlılıksa da aynı zamanda toplumun kısıtlayıcı tutumlarıyla, çevrenin kısıtlayıcı düzensizlikleriyle,hatta ve hatta yürüdüğümüz yol,okuduğumuz okul,gittiğimiz hastane,eğlence merkezleri,AVM ler,sinemalar,ve her bir bireyin faydalanması gereken tüm imkanlar kısıtlıysa, bir engelli bunlardan herkes kadar faydalanamıyor ve toplum içine karışamıyorsa sorarım size imkan vermediğiniz halde nasıl öteki diyebilirsiniz?
Unutmayın toplum ve çevre nekadar engelliyse işte engellilerde okadar engellidir/engellenmiştir. Ben ve öteki demekten nezaman vazgeçersek sorunları okadar çabuk bertaraf edebiliriz. Ben ve öteki demeyi nekadar çabuk bırakabilirsek işte ozaman biz bir birine bağlı kocaman bir toplum,kocaman bir Devlet,kocaman bir yürek oluruz.
