Biz Engelliler Neden Çok Asabiyiz?

Bundan birkaç gün önce çalıştığım kuruma bir engelli kardeşimiz geldi ve kendince derdini anlatmaya çalıştı ama o kadar çok sinirliydi ki kendini anlatmak bir yana ağzına geleni sıraladı ve kapıyı çarpıp çıktı gitti.
Çok üzüldüm ona benimle konuşmasını söylediğim halde dinlemedi ve gitti.
Bu olaydan sonra iş arkadaşlarımdan bana yönelik öyle bir soru geldi ki çok fazla izah edemedim.
Soru aynen şöyle "istisnalar hariç" karşılaştığımız bir çok engelli çok asabi acaba neden böyle dedi ve bende bu soruyu sizlere soruyorum....
Acaba neden çok asabiyiz?

Selamlar,
Umudunu yitirmiştir insanlardan:
Yaşadığı parasal sorunlar,
ailevi nedenler,
Toplum içinde yaşadığı maddi manevi engeller (küçük görülmeler, damgalamalar… ki bunlar yeri değil, ama yalan yanlış atasözlerimize bile sirayet etmiştir.)
içsel olarak da ‘neden ben’ sorusuna cevap veremiyiş,
Bir birey olarak aidiyet duygusunun gelişmeyişi,
Nedenler uzar gider,
Sonuç: Ödünleme deniyor psikolojide bu duruma. Belli alanda görülen bir açığın başka bir alanda yüksek bir başarıyla kapatılması. Örneğin çocuğu olmayan/olamayacak bir kadının sınıf öğretmeni olması veya ortalamadan çirkin olan bir erkeğin/kadının çok çalışıp toplum içinde itibar görecek bir makama ulaşması/mesleği yapması.(Atıyorum hakim olması)
Veya (ben gibi) kendini bir işe adayıp hayatının merkezine çalışmayı koyması.
O engelli arkadaşta durum tüm bunların dışında olarak kendini sürekli bir haksızlığa uğramış olarak görüyor ve bu şekil davranarak toplumdan(ve belki kendinden) bir çeşit intikam alıyor olabilir.
Yani kısaca oyalanacak bir şey bulamamış olması diyeyim.
Mevzunun derin olduğunu belirtip (ciddi ciddi böyle bir yazıdan sonra) bir de şarkı yapıştırayım ki o da durumu özetlesin.
Candan ERÇETİN, Yalan

Arkadaşa katılıyorum , toplumdan soyutlamışız kendimizi siz ve biz olmuşuz , onların arasına karışmak sosyal hayata adapte olmak yerine onların bizi anlamalarını bekliyoruz , herkez iyi niyetli yada yardımsever olmayabiliyor ve farkında olmadan hata yapabiliyorlar, engelli insan takıntılı insandır kusurludur ,eksik görür kendini hep ezik durur ,çok üzücü ama gerçek bu ,o yüzdende normal insanlar bi engellinin kafasında kötü insan profili oluştururlar , ben işitme engelliyim misal ailem beni anlıyor haliyle ağzımı açmadan ne dicemi bilirler ama dışarda adama anlatıyorum anlamıyor ve sinirleniyorum anlamıyor adam diye halbuki ben anlatamıyorum derdimi ,kendimi ifade edemiyorum aslında kendime kızıyorum

Haklısınız dostlar haklısınız aslında kızacak o kadar çok şey varki hepsini saymak mümkün değil.
O sorunun sorulduğu an bunların hiç birini söyleyemedim arkadaşımızın arkasından çağırdım fakat beni dinlemedi bile malum tekerlekli sandalyele arkasından gidemezdim.
Umarım birgün herkes kendisini özgürce ifade edeceği ve başkalarının ifadelerine saygılı olacağı günü görür.
Değerli yorumlarınız için teşekkürler.

Aslında hepinizin yorumu doğrudur tabii bana göre, hatta eksik bişey yok gibi, sadece gözden kaçtığını düşündüğüm bir konu var oda Yağız arkadaşım yaşadığın bu durumu yaratan sağlıklı bireylerlede karşılaşmışsınızdır.

Bana göre ilk açıklamanızda bahsettiğiniz kardeşimizin sinirini tepesine getiren bir takım olaylar oluşmuştur ve patlama noktasına umudunu kaybettiği andada size denk gelmiş ve beklentisizliğin çaresizliği ile o şekilde davranmışta olabilir,

Gerçi engelli olmak 1-0 yenik başlamaktır hayata ama karamsar olmak isyankar olmak 2-3 diye sıralamaya girer benim gözümle

Ülkemizde engellilerin yaptığı bazı davranışlar gerçekten çok tahammül sınırlarını zorluyor, genelleme yapmadan konuşursak biz engelliyiz bize her tür hak verilecek her yerde en ön sırada olacağız her yerde herşeyde bize indirim insiyatif kullanılacak havasındalar, ben engelli bir birey olarak çok çok zorlanmadıkça engelimi kullanmayı sevmiyorum hastanede postanede bile sıra bekliyorum, bazı engelli kardeşlerimiz bulundukları her ortamda bize özen gösterilsin biz engelliyiz her şeyi yapabiliriz kimse bize birşey diyemez havasındalar, ya yolun ortasında araba yol vermeyen korna çalıp geçmek isteyen şöföre küfür eden ne bileyim fatura yatırmaya gidince onlarca kişiyi ezer gibi geçip ben engelliyim benim önden yatırma hakkım var diyen kişiler var örnekler çogaltılabilir, bu ülkede bir ayrımcılık varsa engellilere karşı bunuda engelliler sağlıyor, karşısındaki memuru yada yetkiliyi dinlemeden küfürler savuran bana kimse dokunamaz engelliyim havasında olan engelliler var, bu ülkede engellilerin büyük bir kesimi bu psikolojide ya sonradan memur olan engelliler bile sonradan engellileri unutuyor kendimi kurtardım sen sağ ben selamet kim ne yaparsa yapsın düşüncesinde benim izlenimlerim şimdilik bu kadar.

Birçok yorum okudum belki herkes kendince haklı toplum davranışları belki tepkimizi farklılastırıyor ama ne olursa olsun sakin olup tepkimizi ölçmeliyiz.inanın bu çok işe yarıyor.karşıdakı insana değilde yapacagımız işe odaklanmalıyız...

Geçen haberlerde bir adam arabasına zarar verdi diye bir yumrukta diğer adamı öldürdü. Yumruk atan engelli değildi.

Ne yani engelli insan değil mi, arkadaşlarınız neden engelli diye baktılar da insan diye bakmadılar...

ha işte benim ağzımdan almış buraya yazmış adeta valla gerçekten engellilerin birçoğu hatta yüzdeye vuracak olursak %90ı sinir ve stresli ben şunun şurasında 6 senedir engelliyim ama bu zaman içerisinde tek bir net kanıya vardım engelli + sinir bende düşündüm taşındım neden acaba diye kendimce şu kanıya vardım sanırsam engelli olmaları ve sağlıklı insanların bağnaz bakış ve düşünceleri biz engellilere karşı ona istinaden birçok engelli kardeşimiz arkadaşımız abimiz ablamız dezzemiz amcamız gergin ve stresli yani yazdıklarımı toparlayıp bir cümlede buluşturacak olursak Türkiye + engelliye bakılan pencere bu 2 kelime herşeyi anlatır diye düşünüyorum

herhangi biryerde başkalarının sırasını ''kapmak'' beni rahatasız eder. gerçekten çok acelem varsa kibarca belirtiyorum, hepsi bu... yani herkesin yaptığını yapmaya çalışıyorum..

Bizi sinirli yapan kulağımızın duymaması, gözlerimizin görmemesi veya bir uzvumuzun eksik olması değil, bu saydığım engeller yüzünden hayata tutunamamak, diğer insanlar tarafından küçümsenmektir, anlaşılmamaktır. Bizi sinirli yapan yaşadığımız hayattır yoksa Allah engellileri özellikle bir de sinirli olarak yaratmıyor yani.

Dikkat ederseniz sağlam insanlarda da sinirli kişiler çok. Hayatında sorunlar yaşayan, işsiz olan, kendini boşlukta hisseden sağlam insanlar da sinirli. Yani bence sinirli olmak öncelikle kişinin hayatıyla alakalıdır. Diğer önemli bir neden de hayata bakış açısıyla alakalıdır. Mesela bir sorunu dert eden var etmeyen var işte dert edenler sinirli oluyor.

Ben işsizken, sosyal hayatım hiç yokken yaptıklarımın çoğunu yapmam artık. İşe girince gerek sosyal hayat gerekse maddi durumdan dolayı hayatım biraz düzene girdiğinden ben de değiştim. Eskiden çok sinirlendiğim bazı durumları bile artık rahatlıkla geçiştirebiliyorum. Belki de geçiştirmem gerektiğini anladım. Yine de ara sıra çok sinirlendiğim zamanlar olsa bile artık dışa vurmamayı öğrendim, soruna kızmak yerine sorun hakkında iyi yol nedir diye düşünüyorum artık.

Bu hayatta sorunları biteceğine inanmıyorum. Bir şekilde hayatımıdaki sorunları kabul edip bunlarla daha doğru, iyi nasıl yaşarım diye düşünüyorum.

Ben engelli olmayan insanların asabi olmadığını söylemedim onlar zaten başlı başına bir muamma
Ama hayatta engelleri aşmak için bizlere yardımcı olmaya hazır o kadar çok insan varki onları böyle davranışlarla engelli olmayan kardeşlerimizden (sinir hali olarak ) daha yumuşak huylu olduğumuzu belli etmek gerekiyor. Yoksa ben engelliyim herkes bana yardım etmek zorunda kanunlar böyle dersek hiç yol kat edemeyiz, aksine iyi niyetli kişileride bizlerden soğuturuz.
TATLI DİL YILANI DELİĞİNDEN ÇIKARTIRMIŞ...

yağız

Çok güzel ve yerinde bir atasözümüzdür ve keşke herkezde aynı düşünceye sahip olsa isterdim.

Aslında sizin ve tüm açıklamalar konunun göreceli olduğunun farkında, tamamen kişilerin engelli engelsiz değilde karakterinin yansımasıdır, burada sadece düşüncelerimizi makul bir dille anlatma gayretindeyiz, fakat hayat ve insanlar anında değişir bir anlık öfke patlaması hayatlara mal olurken bir arkadaşımızın ters bir tavrı herşeyi anlatmaz,

Genel anlamda ki sitemizden yola çıkarsak hepimiz engelli ve engelli yakınıyız ve farkındaysan herkes birbirnin elinden tutmak yardımcı olabilmek adına gayret sarfediyor bu durumu ölçü olarak ele alırsak yasalar asabiler hayatın yormuş kırmış olduğu insanlar diye bir çok katagoriye ayırmak ister

Tatlı dil ve akılcı davranmak bir çok kapının anahtarıdır ve bu sadece temenni de kalır bilinç düzeyi artıkça bu tip konular sorun olmaktan çıkar.

Septik;
Aynen katılıyorum kardeşim sorunları karşılıklı anlayış ve eğitimle bilinçlenmeyle aşacağız başka çare yok.

Ilginç bir konu

Selam Arkadaşlar,

evet Şairanenin dediği gibi konu oldukça ilginç ve aslında genelinde hepimizi ilgilendiren bir konu olduğu için sadece ilginç deyip geçilemeyecek kadar da önemli bence.

İnsanlar...neşeli, asabi, öfkeli, sakin, karamsar, iyimser, kıskanç, bencil, paylaşımcı, dost canlısı vs vs yeryüzünde yaşayan bir dünya dolusu insanın hiçbiri diğerine tıpatıp benzemiyor. Tek yumurta ikizlerinin bile birbirinden ayrıldığı bir sürü fiziksel ve biyolojik özelliği olabiliyor. Asabiyet yada diğer anlamıyla sinirli olabilme ruh hali sadece engellilere özel bir durum değildir yada engellileri hayatın tüm zorluklarına karşı verdikleri mücadeleyi düşününce tepkilerinin diğerlerine göre biraz daha sabırsız, biraz daha patlamaya hazır bir bomba misali öfkeli olabilmeleri aslında tamamen tahammül edebilme sınırlarının fazlaca zorlanmış olmasından kaynaklanabilir ama öyle engelliler tanıdım ki sinirin s sini tatmamış, alabildiğince rahat, sakin ve gayet tebessümle bakabiliyor zorlu yaşamına.

Asabi olmak yada olmamak tamamen kişilik özelliğidir ve aslında engellileri şöyledir, onlar böyledir diye tanımlamak ne derece doğru olabilir ki bizler ki ayırımcılığın her türüne karşı şiddetle mücadele verirken şimdi kendimizi birtakım olumsuz sıfatlarla tanımlamamız toplum içinde zaten bir türlü kabul görmeyen eşitlik arayışımıza bir engel daha oluşturmaz mı?

Ben aslında genelinde hayatını rahatça yaşayabilmesini engelleyen her tür koşulda insanların asabileştiğini biliyorum ve bu sağlıklı yada sağlığını kaybetmiş insanların olumsuzluğa karşı verdikleri çok insanca bir tepki yani olması gereken insana özgü bir duygu.

Arabasının önüne set çekilmiş halde bırakılan bir başka araca karşı engelli yada engelsiz bir insanın vereceği tepki nasıl aynıysa hayata karşı bakış açılarında da fazla bir farklılık aramamak lazım gerekir ama benim dikkatimi en çok çeken ( kendimide düşündüğümde) engellilerin herhangi bir olaya karşı duydukları sabır, mecburi bekleme süresine verdikleri tepki, bir başkasının hakkını gaspetmesi durumunda asabiyeti çok daha fazla olabilmekte bence bu da tamamen tahammül sınırlarının fazlaca zorlanmasından kaynaklı o da bu kadar zor şartları taşıyan yaralı bedenlerin içinde sıkışan özgür ruhların bir şekilde hayata karşı duruşunu belli edebilmesi için gereken insani tepkiler olarak olması olmamasından daha faydalı sayılabilecek türden duygular diye düşünüyorum.

Bana katılmayanlar çoğunluktada olsa kendi fikirlerim sadece beni bağlar ama bu hayatın içinde asabiyet de var hiçbir şey dört dörtlük değilken şimdi karşımıza çıkan olumsuzluklara, yoksunluklara, eksikliklere, alamadığımız haklarımıza nasıl gülerek, sinirlenmeyerek tepki verebiliriz ki? Bu durum dünyaya at gözlükleriyle bakmak kadar dar bir bakış açısına sahip olmak gibi pespembe gözlüklerle bakmak da hayali bir yaşayış olmaz mı?

Kimseye sakin biri olmalısın yada asabi olmalısın diyemem ama normal bir insan hayatta karşısına çıkan olaya tepki verebilmeli ki özellikle bu kişi engelliyse daha fazla engellenmemesi adına çok sakin bir yapıya sahip olsa da damarına basıldığında, elinden hakkı alındığında yada alınmak istendiğinde asla sessiz , sakin kalmamalı etkiye tepki verebilmeli.

Susma sustukça sıra sana gelecek! Bu benim en çok sevdiğim sloganlardan biri... şimdi bu sitede yada işyerimde yada hayatın içinde herhangi bir yerde ( okulda, hastanede, yolculukta vs vs ) her ne olursa olsun aynı görüşte olmadığım arkadaşım bile olsa eğer ki bir haksızlığa uğramışsa işte ben bu olay karşısında asla sakin olamam, seyirci kalamam oldukça neşeli, güleç bir yapım olmasına rağmen bir anda aslan gibi kükreyebiliyorum. Bunu da yapabildiğim için kendimi daha çok seviyorum