Öykünün Adı: Biz Üç Kişiydik
Yazar: Mehmet Fatih Küçükkelepçe
Yazar Hakkında:
Ben, Mehmet Fatih Küçükkelepçe. 1981 Malatya doğumluyum. Kas hastasıyım. Okul hayatım olmadı. Okuryazarlığı ilk ve tek öğretmenim dediğim ablamın desteği ile öğrendim.
Okuyabilme yeteneğini edindikten sonra İngilizce ve akabinde programcılığa yöneldim. Programlama üzerine iki kitabım yayımlandı. Yenileri için birçok teklif almama rağmen, sağlık sorunlarımın artmasından dolayı bir başka programlama kitabına başlayamadım.
Engelimin seyrini az çok bildiğimden, daha önce planladığım edebiyat alanına geçiş yaptım. Şu an, ilk edebi eserim olması için niyetlendiğim bir roman üzerinde çalışmaktayım.
Biz Üç Kişiydik adlı öyküden kısa bir bölüm:
Büyüdük, büyüdükçe ayrılacağımızı bile bile büyüdük. İstemeden, zorla büyüdük. Büyüdükçe sevgiyi başka surette sevdik. Çocukça değildi artık sevginin rengi. Siyah beyaz… Film gibiydi biraz. Biz üç kişiydik ve o an itibari ile birimiz fazlaydık. Ya ben ve Nazlıcan olacaktık ya da Bedirhan ve Nazlıcan... Nazlıcan'ın başkasını sevmesi, başkasının olması ihtimal dâhilinde değildi. Buna, ne Bedirhan katlanabilirdi ne de ben. Öyle sanıyorduk, öyle inanıyorduk. Benim için aşk Nazlıcan'dı, Bedirhan için aşk Nazlıcan'dı; ama Nazlıcan için aşk neydi, bilmiyorduk. DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
Yazar: Mehmet Fatih Küçükkelepçe
Yazar Hakkında:
Ben, Mehmet Fatih Küçükkelepçe. 1981 Malatya doğumluyum. Kas hastasıyım. Okul hayatım olmadı. Okuryazarlığı ilk ve tek öğretmenim dediğim ablamın desteği ile öğrendim.
Okuyabilme yeteneğini edindikten sonra İngilizce ve akabinde programcılığa yöneldim. Programlama üzerine iki kitabım yayımlandı. Yenileri için birçok teklif almama rağmen, sağlık sorunlarımın artmasından dolayı bir başka programlama kitabına başlayamadım.
Engelimin seyrini az çok bildiğimden, daha önce planladığım edebiyat alanına geçiş yaptım. Şu an, ilk edebi eserim olması için niyetlendiğim bir roman üzerinde çalışmaktayım.
Biz Üç Kişiydik adlı öyküden kısa bir bölüm:
Büyüdük, büyüdükçe ayrılacağımızı bile bile büyüdük. İstemeden, zorla büyüdük. Büyüdükçe sevgiyi başka surette sevdik. Çocukça değildi artık sevginin rengi. Siyah beyaz… Film gibiydi biraz. Biz üç kişiydik ve o an itibari ile birimiz fazlaydık. Ya ben ve Nazlıcan olacaktık ya da Bedirhan ve Nazlıcan... Nazlıcan'ın başkasını sevmesi, başkasının olması ihtimal dâhilinde değildi. Buna, ne Bedirhan katlanabilirdi ne de ben. Öyle sanıyorduk, öyle inanıyorduk. Benim için aşk Nazlıcan'dı, Bedirhan için aşk Nazlıcan'dı; ama Nazlıcan için aşk neydi, bilmiyorduk. DEVAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYIN
