Bu acının hiç bir dilde tarifi yok!

Senin hiç, yakının kanser oldu mu?

Bu öyle bir dert ki Allah düşmanıma bile vermesin.. hani hep derler ya ''Allah dermansız dert vermesin'' diye işte bu hastalığın çaresi yok! Dermanı yok! Kelimeler kifayetsiz kalıyor duyulan hisleri anlatmaya..hastanın ve hasta yakınlarının duyduğu korkuya, hissettiği çaresizliğe karşı elden hiç bir şey gelmiyor. Hep düşünüyorum nasıl olur da insanlar bu kadar çok acı çekerken tıp dünyası hala seyirci kalabiliyor??? Her geçen gün yeni gelişmeler yaşanmakla birlikte bu illetin tedavisi bulunamıyor...

Çok sevdiğim bir arkadaşım kanserle mücadele ederken benim ruhumda fırtınalar kopuyor. Hayat anlamını yitirmiş sanki..hiç bir şeyden eskisi gibi zevk alamıyorum. Yaşam ile ölüm arasındaki o ince çizgide her gün, her saniye gidip gelen insanları gördükçe kahroluyorum duyduğum üzüntüden...

Umudu oldukça yaşarmış insan. İşte şimdi diyorum ki her hasta için umut olmalı yoksa nasıl dayanır insan?

Yazmak hafifletirdi beni eskiden acaba yine öyle olur mu diye yazmak istedim. Tüm hastalara acil şifalar diliyorum ve sadece hasta yakınlarının duygularını yazıya dökmek istiyorum ...

Belirsizlik aslında duyulan korkunun kaynağı..Tedavinin nereye doğru gideceğini bilememek? Belki de kaybetme korkusu? Belki de geçmişe duyulan özlem? Evet biliyorum her canlı bir gün ölümü tadacaktır ve yeryüzündeki bütün insanlar fanidir ama işte bu hastalık bir başka..bambaşka...gözlerinizin önünde eriyip gitmekte olan bir nefes ve her geçen gün tükenmekte olan soluk alıp verişler...Çaresizliğin böylesi başka, bambaşka acı veriyor. Sanki arkadaşımın bedeni kanserle boğuşurken benim ruhumda kanser oluyor...

Yaşamadan bilemezsiniz ama zor gerçekten çok zor hastanın karşısında güçlü olabilmek, soğukkanlılığınızı koruyabilmek, teselli etmek bir yana gözlerinin içine gülümseyerek bakarken bile kalbinizin derinden sızladığını bile bile Polyannacılık oynayabilmek...

Acımı anlatmaya çalışırken ne kadar da yetersiz kaldığımı farkettim...Oysa ki acılar paylaşıldıkça azalırdı ama ben içimdekileri yazıya bile dökemiyorum ki ne paylaşması? Bazı acıların hiçbir dilde tarifi yok, hiç bir kelime yetmiyor ifade edebilmeye, bildiğim alfabenin tüm harflerini kullansam bile doğru sözcükleri bulamıyorum...olmuyor...anlatamıyorum...

Allah, tüm hastalara ve yakınlarına şifa versin, güç versin, sabır versin dileklerimle...

İlk amcam sirozdan amcamın kızı akciğer kanserinden amcamın oğlu bağarsak kanserinden annem ilik kanserinden eşim trafik kazasında babam akciğer kanserinden dayım karaciğer den hepside gözlerimin önünde öldü bence onlarıda bana izlettiren onların emanetini alandı ölüm ölmüyor kabir kapısı kapanmıyor demekki ölüm bizden birşey istiyor tohumu toprağa attığınızda nasılki yeni bir hayat fışkırıyor insanda tohum gibi toprağa uzandığında yeni bir aleme uyanmakta maddi hastalıklar pekte mühim kalmıyor manevi hastalıklarımıza baktığımız zaman içi dışına çevrilmiş bir şemsiye olsak ruhumuzdaki yara ve hastalıkların maddi fiziksel ve biyolojik hastalıklardan daha fazla olduğunu göreceğiz halbuki maddi hastalıkların toprak altında hiç bir hükmü yok sadece kün fe yekün der yine olu verirsin hemde eskisinden daha sağlıklı bize biçilen bir ömürde hastahanede verilen 1 oksijenin 24 saatlik fiyatının 2000 tl olduğuna bakarsak 70 yıl yaşayan bir insanın hergün ona ücretsiz verildiği oksijenin ücretini ALLAH a nasıl ödeyeceğiz acaba bir kalp kırmışsak ve o kalbide Allah seviyor idiyse nasıl hesap vereceğiz bu sadece 2 misal daha bunun gibi bir çok hesap var elbetteki insan acizdir lakin acizliğini yatağa ve çaresizliğe düşünce anlıyor sonra elini kaldırdığında biraz geç ve yüzsüzlük oluyor lakin ilahi adalet tecelli ediyor seni hastalıkla geçmişte yaptıklarınla kirli bir şekilde yanına istemiyor belki sana vücuduna misafir yolluyor hastalık sonra içini dışını bir güzel temizliyor bizim çirkin gördüğümüz kanser veya tümör acaba aslı nedir onun nezdinde madde açısından bakarsak çok çirkin ve ızdırap verici manevi açıdan bakarsak hoş bir misafir belkide geçmiş çirkinliklerinden kalan pislikleri temizleyip daha büyük acılara azaplara maruz kalmamak için yine bize yapılan bir merhametmi acaba Biz, mutlaka sizi biraz korku ile, biraz açlık ile, yahut mala, cana veya ürünlere gelecek noksanlıkla deneriz. Sen sabredenleri müjdele!" (Bakara, 2/155) ayetini dinlersek (21/ENBİYÂ-35: Her nefis, ölümü tatmaya mahkûmdur (ve dolayısıyla bir gün) onu mutlaka tadacaktır. Sizi, gerçek değeriniz nedir ortaya çıksın diye şerler ve hayırlar arasında imtihan ediyoruz. Zaten Bize dönme yolundasınız ve neticede huzurumuza getirileceksiniz.) ayetiylede sonuna bakarsak her nekadar ölüm ve kanser acı verici olsada sonucta varacağı menzile ya bir rızık ile rızıktan kastım namaz oruç zekat hac gülümseme sadaka iman gibi şeyler ahiret rızığıdır yada bir temizlenmiş beyazlıkla gitmek gerekiyor sonuç olarak mülk sahibi Allahtır mülkünde istediği gibi tasarrufa sahiptir bize düşen mülkün sahibinin emirlerine uymak ve dua etmek (Allahım bizleri affet affedersen duydukki senin şanlarındanmış affetmek yok şayet affetmeyeceksen yinede kullarınız.) bu yazı benim şahsi görüşümdür herkesin görüşüne inancına saygım sonsuzdur bir hatam varsa affola.