Bu dünyada senden daha değerli değildir hiç bir şey...

Hayatta ne çok şey için üzülürüz, kederleniriz oysa yaşam bize bir armağan olarak verilmiştir. Canımız biz onu doya doya yaşayalım diye emanet değil midir bedenlerimizde yaşattığımız ? Öyleyse neden insanoğlu sürekli bir hüzün arayışı içinde?

Hayat kolay değil ki özellikle engellenince daha da zorlaşıyor her şey. Bir de kendi kendimize engel koymak niye ? Duygularımızı baskılama çabası niye ? Özgür bırakalım hislerimizi bizler ne kadar da tutsak bedenlerde nefes almaya çalışsak da bizi biz yapan duygularımız neden hapsolsun içimizde. Hayatı kolaylaştırmak adına içimizdekileri biriktirmemek, dolup taşmasına izin vermeden an ' ı yaşayarak , kederse keder, neşeyse neşe baskılamadan sıcağı sıcağına yaşamak...gülmek se kahkahalar dolusu, ağlamaksa gözyaşlarımız akıncaya dek böğüre böğüre ağlayabilmek ne kadar da rahatlatır insanı...bu hayat sizin...bu can sizin...size sadece size emanet...ve bu dünyada sizden daha değerli hiç bir şey yokken... önce kendiniz için yaşamayı başarmak sonra sevdikleriniz adına yaşama katılmak neden mümkün olmasın ?

Sizler bu dünyaya bir armağansınız aslında...hepiniz ayrı bir renk hepiniz yaşamın ayrı bir gülüşü...sevgiyle yaşayın hayatınızı...içinizden geldiğince tutsak kalmamak duygularda birleşmek ve insanca yaşamak hep bir arada...istedikten sonra niye imkansız olsun ki...sizler ki bu dünyaya armağan...hayatlarınız ki size armağan...gerisi boş, gerisi yalan...bu dünyada sizlerden başka değerli değildir hiç bir şey inan...