Büyüdükçe Derdimiz Azalmıyor

20 Haziran Cumartesi yine kafamda sabaha kadar düşünüp kurgulayacağım düşünceler.. sosyal hayatın içine girdiğimden beri üzerimde olan bakışlar, bazen duyduğum fısıltılar bazen açıkça söylemler bazen dalga geçmeler.. İçim o kadar dolu ve yoğun ki büyüdükçe geçer sandığım duygular düşünceler büyüdükçe daha da kötüleşiyor. Büyüdükçe kimsenin seni anlayamıycağını anlamaya başlıyosun. Ailen dahil etrafındaki herkese sinirlenip hayata küsmek kimseyi görmemek istiyosun ama yaşamaya devam etmek zorundasın.

Bugün 20 haziran cumartesi sınavıma 1 hafta var ve ben işsiz kalmak için okuyor gibi hissediyorum. Sanki hayatta her şey benim üzülmem için planlanmış gibi. 4 sene üniversite okuduktan sonra bile kendi kendime yaşamaya çalışma girişimimde bile engelim yüzünden hep mağdur olucak ve hatta işe alınmıycak gibi hissediyorum.

Duygularımı hislerimi anlatamıyorum kimseye anlamıycaklarını biliyorum. İçimdeki hüznü bastırmak için hep çok çok güler yüzlü olmaya çalıştım belki engelimi bastırır diye ama kendimle baş başa kalınca yine aklımdan yaşadığım tüm mağduriyetlerim geçmeye devam etti. Okulda öğretmeni öğrencisi dalga geçti üstüne ben yanlış anlamışım gibi davranılıp konu kapatıldı. Bunların hepsi büyüdükçe geçer sandım ama hiçbiri geçmedi.

Sabaha kadar düşünüyorum acaba çocuğum olursa benden utanıcak mı ya da birisi gerçekten benimle evlilik düşünücek mi diye.. Arkadaşlarımı düşünüyorum acaba akıllarından hiç geçti mi benden utanmak bunların hepsi kafamın içinde sürekli
Diyorum ki hep keşke annemin karnında öğrenselermiş de beni doğmadan aldırsalarmış çünkü hayatımda yaşadığım şeyler duygular beni günden güne bitiriyo. Bu düşüncelerle yaşamak bana ızdırap gibi geliyo. Kimseye açık açık diyemediğim için de ya çok agrasif oluyorum ya da çok mutlu

Göz yaşlarıma kimse çare olamıyor en yakınım dediğim annemle bile bu konuyı konuşamıyorum artık çok yoruldum
Hep sorguluyorum allahım neden ben böyleyim diye allah beni sevmiyor mu yoksa? Ya da karşıma neden sürekli beni inciticek insanlar çıkıyor?

Hiçbir sorunun yanıtını bulamıyorum her seferinde söz veriyorum kendime bu yüzden son kez ağlıyorum diye ama gel gör ki kendimi tutamıyorum her aynaya baktığımda her yalnız kaldığımda içimde yaşadıklarımı bi ben biliyorum

Öyle yada böyle hayat bize sunulmuş bir armağan. Ya ömrünün sonuna kadar hergün duygularınla savaşıp kendini bitireceksin yada hayatın tadını çıkarmaya çalışacaksın. Malasef önünde (önümüzde) başkada bir şans yok.
Çok zor biliyorum ama başkalarının düşüncelerinin önemsememeyi onların düşüncelerine göre kendi yaşamına şekil vermeyi bırakmanda gerekli.
Yukarda yazdığın, söylediğin, hissettiğin düşünceleri bu forumda bir çok kişi senin gibi iliklerine kadar hissetmiştir.
Acı çeken tek insan ne sensin nede son olacaksın. Yalnız değilsin. Ve dünya sadece etrafında dönmüyor.
Not: sözlerimi ders verme olarak algılama lütfen. Bu yazılanlar sadece senin için değil benim içinde geçerli.

Merhaba Ufaklık,

Yaşça hayli küçük olduğunu düşündüğüm için sana böyle hitap etmek istedim kusura bakma ama oldukça karamsar yazını okuduğumda içim sızladı yahu bu yaşta her ne engelin olursa olsun bu nasıl bir umutsuzlukdur böyle?

Kendine gel, silkelen, toparlan küçüğüm!!! Hayatın sana neler getireceğini bilemezsin? Daha şimdiden kafanda kurduğun binlerce olumsuz senaryoyu bir kenara atsan ve yarına dünü düşünmeden başlasan daha iyi olmaz mı? Yaşadığın/yaşadıkların bugüne kadar olan kısmı ne kadar berbat olursa olsun önünde pırıl pırıl bir gelecek olduğunu hayal etsen? Unutma, herşey hayal etmekle başlar küçüğüm ve sen yolun henüz başındasın, şanslısın önünde seni bekleyen bir sınav var demek ki lise mezunusun ve üniversite kapılarını zorlayacaksın ne güzel bir umut bu kimbilir bu ülkede senin yerinde olmak isteyen kaç bin engelli vardır? Hiç, düşündün mü? Buraya kadar gelemeyen kaç bin engelli adayı?

Hayat, son ana kadar sürprizlerle doludur ve her sabah yeniden doğan güneş beraberinde binlerce umut getirir Sen ki yarınlarının dünlerinden kat be kat güzel olmayacağını nereden biliyorsun?

Belki, çok güzel bir mesleğin olacak ki güzel meslekten kastım severek yapabileceğin bir işinin olması ne bölüm olursa olsun...

Belki, çok tatlı bir hayat arkadaşın olacak...

Belki, çok şeker çocukların olacak ki inşallah birden fazla olur (Yeryüzünde iyi yetiştirilmiş hiçbir çocuk ailesinden utanmaz çünkü o bilir ki anne, baba herşeydir)

Belki, hayat sana bir çok güzel sürpriz hazırlıyor şu sıralar ve sen hiçbirinden henüz haberdar değilsin???

Haydi ufaklık! geçmişe bir sünger çek ve sınavına hazırlanmaya çalış, her ne olursa olsun bu yaşam sana verilen en değerli armağan ve onun kıymetini bil lütfen! Gözlerinden sadece mutluluk gözyaşları aksın bundan sonra ve bize bir söz ver umutsuzluk yok artık senin için her günün bir adı, bir anlamı olsun...

İnan bana polyannacılık oynamıyorum. Bu hayatta o kadar çok devrildim ve o kadar çok yeniden ayağa kalktım ki kendimi Anka kuşu gibi hissediyorum, hani şu küllerinden yeniden doğan masal kuşu...

Hayatının bundan sonrasının rüyalar kadar güzel olması dileğimle,