Gazoz Agacı
Moderator
Merhaba,
İnsan çok dolunca yazarak hafiflemek istiyor ve sırf bu yüzden yazmak istiyorum. İçimde birikmiş ne varsa ruhumu acıtan dökmek istiyorum kelimelere..O kelimeler ki hüzünlerimin sesi olsun bunca sessizliğin içinde..yazmak hafiflemektir belki bencilce belki de kardeşce paylaşmak hayatı..
Günlerdir düşünüyorum bu günlerde çok fazla düşünüyorum herkesi, herşeyi, hayatı, insanları, kuşları en çok da gökyüzünün maviliklerinde yaşamı kucaklayan kuşları..
Ne kadar özgürler ve bunu kanatları sayesinde tek başlarına gerçekleştiriyorlar. Kuş olup uçsam sonsuzluğa
Kuş olup konsam sevdiklerimin omuzuna...
Bir başlayınca yazmaya duramam gibi geliyor. Günlerdir bedenim tutsak sanki yatak bir hapishane bedenim esir düşmüş bir mahkûm gibi..geçecek bugünler biliyorum ve hayat kaldığı yerden devam edecek. Üstelik sözü var bana sevdiğimin:
Herşey güzel olacak ama bugün değil, şimdi değil, yakında çok yakında...
Hayatın içinde yol alırken insan hiç farkında olmuyor sahip olduğu sağlığın, enerjinin, yaşama sevincinin hep eksik olduğunu düşünüyor oysa asıl eksiklik hasta olduğunda yaşanıyor..ah sağlık ne değerli bir kıymetini bilsek kaybetmeden bilsek ne iyi olurdu..
Telefondan yazmaya alışkın değilim sadece yazmak istedim. Kendime kendimce bir ders vermek niyetim belki de okuyucuya bir mesaj olmalı mutlaka işe yaramalı...
[device_name] cihazımdan Engelliler.Gen.Tr mobil uygulama ile gönderildi
İnsan çok dolunca yazarak hafiflemek istiyor ve sırf bu yüzden yazmak istiyorum. İçimde birikmiş ne varsa ruhumu acıtan dökmek istiyorum kelimelere..O kelimeler ki hüzünlerimin sesi olsun bunca sessizliğin içinde..yazmak hafiflemektir belki bencilce belki de kardeşce paylaşmak hayatı..
Günlerdir düşünüyorum bu günlerde çok fazla düşünüyorum herkesi, herşeyi, hayatı, insanları, kuşları en çok da gökyüzünün maviliklerinde yaşamı kucaklayan kuşları..
Ne kadar özgürler ve bunu kanatları sayesinde tek başlarına gerçekleştiriyorlar. Kuş olup uçsam sonsuzluğa
Kuş olup konsam sevdiklerimin omuzuna...
Bir başlayınca yazmaya duramam gibi geliyor. Günlerdir bedenim tutsak sanki yatak bir hapishane bedenim esir düşmüş bir mahkûm gibi..geçecek bugünler biliyorum ve hayat kaldığı yerden devam edecek. Üstelik sözü var bana sevdiğimin:
Herşey güzel olacak ama bugün değil, şimdi değil, yakında çok yakında...
Hayatın içinde yol alırken insan hiç farkında olmuyor sahip olduğu sağlığın, enerjinin, yaşama sevincinin hep eksik olduğunu düşünüyor oysa asıl eksiklik hasta olduğunda yaşanıyor..ah sağlık ne değerli bir kıymetini bilsek kaybetmeden bilsek ne iyi olurdu..
Telefondan yazmaya alışkın değilim sadece yazmak istedim. Kendime kendimce bir ders vermek niyetim belki de okuyucuya bir mesaj olmalı mutlaka işe yaramalı...
[device_name] cihazımdan Engelliler.Gen.Tr mobil uygulama ile gönderildi