- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 53
CENNET SİNEMASI
Yapım yılı: 1988, İtalya
Yönetmen: Giuseppe Tornatore
Oyuncular: Philippe Noiret, Jacques Perrin, Salvatore Cascio
Tür: Dramatik, komedi
Ülke: İtalya , Fransa
Özet & detaylar
Film 1980'lerde, Roma'da başlar. Ünlü İtalyan film yönetmeni Salvatore Di Vita geç saatte evine dönmüştür. Sevgilisi ona annesinin aradığını ve Alfredo adında birinin öldüğünü haber verir. Bu, onun Giancaldo, Sicilya'daki dostudur. Salvatore'nin çocukluğunda, Alfredo orta yaşlı bir sinema makinistidir. Salvatore'ye makinistliği öğretir ve çok iyi yaşantılar paylaşırlar. Günün birinde Alfredo işini yapamaz hale geldiğinde Salvatore kasabanın sinemasının makinistliğini üstlenir. Alfredo onun şehir dışına gitmesini tembihleyene kadar da bu işi yapar. Salvatore onun sözünü dinleyerek kasabadan ayrılmış ve ünlü bir yönetmen olmuştur.
İtalyan sinemasının çıkardığı en değerli yapıtlardan biri olarak kabul edilen Cennet Sineması, İtalya’nın büyük yönetmenlerinden Guiseppe Tornatore’nin en önemli eserlerinden bir tanesi.
Yorumlar
Çok samimi,içten,unutulmaz bir film olmuş, Toto ve Alfredo'nun arasındaki dostluk mükemmeldi. Sonlara doğru duygusal sahneler yer alıyor ve hüzünlendiriyor. İzlenmesi gereken bir klasik bence cinema paradiso..
Ödüller
1989: Cannes Film Festivali
Jüri Büyük Ödülü
1989: Altın Küre Ödülleri
Yabancı Dilde En İyi Film Akademi Ödülü
1990: Akademi Ödülleri
Yabancı Dilde En İyi Film Akademi Ödülü
1991: BAFTA Awards
Best Film (Not in the English Language)
Best Actor: Philippe Noiret
Best Actor in a Supporting Role: Salvatore Cascio
Best Original Screenplay: Giuseppe Tornatore
Best Film Music: Ennio Morricone and Andrea Morricone
Alfredo : Bu yerden çık git artık, içindeyken her şey değişmeyecekmiş gibi geliyor, sonra 1 yıllığına uzak kalıyorsun, her şey değişiyor, sana ait olduğunu düşündüklerin gidiyor.
Toto: Bunlar kimin sözleri? John Wayne, Humphrey Bogart, Henry Fonda ?
Alfredo: Bunlar kimsenin sözleri değil. Bunlar benim sözlerim…
“Arkadaşlarımı görünüşlerine, düşmanlarımı zekalarına göre seçerim.”
Dünya’yı 2-3 günde yaratan tanrı, iyi iş çıkarmış, ama ben olsam daha uzun sürerdi ve daha güzel yapardım.
Konuşup konuşmamak bir şeyi değiştirmeyecekse, susmamak için bir neden yoktur.
Gözlerimi kaybettim ama şimdi daha iyi görüyorum.
Bak, sana bir hikaye anlatacağım Toto. Bir zamanlar krallığın birinde bir kral güzel prenses için ziyafet verir. Kapıda bekleyen asker kralın kızını görür ve bir çırpıda aşık olur. Fakat kralın kızının basit bir kapı görevlisiyle ne işi olabilir? En sonunda asker prensese ulaşır ve artık onsuz hayatının bir anlamı olmadığını söyler. Prenses askerin aşkından etkilenir. “Eğer balkonumun altında hiç hareket etmeden yüz gün yüz gece bekleyebilirsen senin olabilirim.” der. Asker kabul eder ve prensesin balkonun altına gider. Bir gün, iki gün, üç gün, yirmi gün, otuz gün… Her gece prenses dışarı bakar, ama o kımıldamaz bile. Yağmurda, rüzgarda, karda… O hep oradadır. Kuşlar kafasına pisler, arılar sokar, ama o kımıldamaz. Doksanıncı günden sonra taş kesilmiş bir vaziyette gözlerinden akan yaşları zapt edemez. Uyumaya bile dermanı kalmamıştır. Tüm o günlerinde prenses onu camından seyreder. Ve doksan dokuzuncu günün akşamında asker sessizce çekip gider oradan. Bu hikayenin ne anlama geldiğini sorma. Çünkü ben de bilmiyorum. Eğer bir gün anlarsan sen bana söylersin.
Hayatım boyunca çok az filmi yeniden izlemek istedim ve işte Cinema Paradiso onlardan biri
izlerken aldığım keyif ve bana kazandırdıkları bu kadar anlamlı olunca umarım en yakın zamanda ikinci kez izlemeye zaman bulurum.Sinema severlere sevgiyle önerilir
