Çıtkırıldım Engelliler

Sözlük anlamı “Aşırı incelik, dayanıksızlık ve çekingenlik gösteren kimse” olan çıtkırıldım sözü sanki engelliler için türetilmiş bir kelime. Hani hacı hacıyı mekkede, hoca hocayı camide bulurmuş derler ya, o misal bende engelli olduğum için etrafımda tanıdığım bir yığın engelli var. Ve bunların istanasız %90'ı tam bir çıtkırıldım.

Sokakta biri onlara baksa ahh bu adam bana niye öyle baktı, biri onlara geçmiş olsun derse yüzüne demeselerde arkasından “baba geçmiyor bu sakatlık” modunda şizofrenik bunalımlara girme, biri onlara “özürlü” dese ben “özürlü değil engelliyim” tripleriyle volkan misali patlamalar, ve dahası, dahası, dahası...

Tamam şunu kabul edebilirim. İster sonradan olsun, ister doğuştan olsun engellilik zor bir durum. Ruhsal anlamda travmalar yaşayabilir insan. İnsan hali bu ruhsal travmaları sadece biz engelliler yaşamıyoruz, “at gibi sağlam insanlar”da ruhsal bunalımlara girebilir. Fakat bu çıtkırıldım tavırları bir süre sonra çekilmez bir hale dönüyor. Sürekli travmatik, şizofrenik bir ruh hali hem insanı kendi yaşamından bezdiriyor hemde çevremizdeki insanların bizden “aman ne halin varsa gör” diyerek uzaklaşmasına neden oluyor. Nerdenmi biliyorum? Kendimden hacı kendimden.

Neyseki ben bu dönemi atlatanlardanım. Artık o çıtkırıldım tavırlarını silkinerek kendime geldim ve göstermiyorum. Sizede tavsiyem hayatı kendinize ve sevdiklerinize zehir etmemek istiyorsanız bu çıtkırıldım tavırlarından bir an önce sıyrılın.
Tabi sizde “çıtkırıldım” ahalisindenseniz. Eğer değilseniz önerimi yok sayabilirsiniz.

Sanırsam bende "çıtkırıldım" ahalisindenim.
Bilemiyorum insan engelli olunca garip garip huylar ediniyor. Önceden duyupta aldırış etmediği bir laf engelli olduktan sonra ona bıçak gibi saplanabiliyor. Gerçi bende ilk zamanlar bu çıtkırıldım durumu daha fazlaydı şimdi biraz daha sıyrıldım ama umarım ilerde tamamen sıyrılırım.

Benim 2.5 yaşında bir oğlum var çocuğu olan bilir bunların 2 yaş sendromu var(mış) delirdi bizimki,kafayı yere duvara çakıyor olmuyor bizi ısırıyor vs..kaçamadığım için en çok ben şiddet gördüm.Sonra anladık ki çocuk ne istediğini anlatamadığı ve yapmak istediklerini yapamadığı için, hırçın sinirli.Ne zamanki onu anlayabilmek için göz teması kurduk dikkat kesildik ne yapmak istiyorsa yardım ettik o vakit sakinledi.Ben hırçınlığımı buna yoruyorum yapamadığım birşey söz konusu olduğunda deliriyorum ve acaip itici bir cadaloz oluyorum.Sanırım zamanla hafifleyecek bu durum.Ama şu geçmiş olsuna alışamayacağım

Bu durum birazda kişilikle ilgili gibi geliyor bana evet engelli olunca biraz daha hassas olundugu dogrudur fakat bence biraz kişinin yapısıda önemli ben sonradan kaza sonucu sakatlandım çok zor anlarsınız sizler beni fakat hiç bakışlardan sözlerden etkilenmedim bir gerçek var çogunluga benzemiyoruz bence sorun yok aykırılıgı severim Bence bizden çok yanımızdakiler rahatsız oluyor çevrenin davranışı ve bakışlarından yada sözlerinden en azından bende öyle oldu kaza geçirmeden önceki tavırlarım neyse şimdide o değişmedi ama bu yaşanılan topluma ,aileye ve kişiye göre değiyordur çıtkırıldım olmak