- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
İlk kez çocuk sahibi olan anne çok telaşlıdır. O minik bebeğe nasıl bakacağını düşünür, korkar. Ama ikinci çocuk her zaman daha kolay büyür. Çünkü anne duruma alışmıştır. Çocuğuna kardeş isteyen ve kara kara düşünen ailelere uzmanlardan öneriler...
İlk çocuk tüm aileler için özeldir. Benim için de öyleydi. Sanki dünyanın en önemli işini, hatta bir mucizeyi ben gerçekleştirmiştim, yaşadığım bu olay önemliydi ve herkes tarafından da önemsenmeliydi. Ama gerçekte yoktu öyle bir şey. Ben tüm canlılar gibi doğum yapmıştım, doğal sürecimin bir basamağını gerçekleştirmiştim, bunun benim ve ailem dışında kimse için ilginç bir tarafı yoktu. Elime verdikleri bebek de bir mucize değil, bildiğiniz bebekti işte... Bir aslanın yavrusu gibi, bir koyunun kuzusu gibi o da doğmuştu ve büyüyecekti...
Elleri, kolları incecik ve ufacık olsa da kırılmazdı, uyurken veya yıkanırken boğulmazdı. Ağlarken katılmaz, hıçkırırken tükürüğünü yutmazdı... Ama ben o zamanlar farklı düşünüyordum: Altını değiştirirken bacağı kırılabilir, sırt üstü yatarsa tükürüğünü yutup boğulabilir, çok ağlarsa katılır vs... “Elimden gelse cam fanus içine koyup yetiştirsem en değerli varlığımı” diye düşünürdüm. İlk aylardan sonra bu acemilik törpülense de esas büyük değişim ikinci çocuğun gelmesiyle oldu. Duru doğduğunda bir mucize değil, bir bebek muamelesi gördü. Öpülen, koklanan, iki ayağı tek elle kaldırılıp altı hop diye değiştirilen, tek elle duşun altına tutup yıkanabilen, ağlayan, gülen bir küçük insandı.
Ondan sonra anneliğin doğal bir süreç olduğuna ben de inanmıştım. Elimden geleni yapacaktım tabii ama çok kasmadan... Nasıl olsa büyüyorlardı. Başında durmasam da boğulmadan uyuyabiliyorlar, ben yedirmesem de (tabii belirli bir yaşta) kaşığı alıp yiyebiliyorlardı. Şu sıralar ikinci çocuğu düşünen arkadaşlarım ve okuyucularım için yazdım bu yazıyı. Birinciyi yaptıysanız, ikiyi haydi haydi yaparsınız diye... Belki tek dikkat edilmesi gereken konu kardeş kıskançlığı, o da çözülmeyecek kadar zor değil. Uzman önerileriyle...
İkinci çocuk istiyorsanız bunlara dikkat!
Hamilelik sırasında:
- Çocuklar değişiklikleri çok çabuk fark ederler. Ancak değişikliklerin nedenini bilemediklerinden yanlış yorumlar yaparak korkabilirler. Annenin sürekli yorgun görünmesi, ilk aylardaki kusma, bulantı, baş dönmesi gibi problemler çocuğun “Annem hasta, anneme bir şey olacak” diye düşünmesine ve annesini kaybetmekten korkmasına neden olabilir. Bu nedenle annenin karnında bir bebek olduğunu çocuğa açıklamak çok önemli. Çocuğa söyleme şekli onun yaşıyla bağlantılı. 2 yaşından küçüklere, hamileliğin en başında bir kardeşinin olacağı söylenirse gergin bir heyecan yaşayabilirler. 3-5 yaş arası çocuklara annelerinin karnı büyümeye başladığında açıklanabilir. 5 yaş ve üstü çocuklara bebeğin geleceği haberini hemen vermek mümkün.
Bebek eve geldikten sonra: -
İlk çocuk aile içindeki statüsünü kaybettiğini düşünür. Herkes bebekle ilgileniyor, özellikle anne zamanının büyük bölümünü eve gelen küçüğe ayırıyordur. Ayrıca geceleri de uykusuz kalan anne çok yorgundur ve ilk çocuğa, eskisi gibi zaman veremiyordur. Bu durumda ilk çocuğa ihtiyacı olduğu ilgiyi, sevgiyi vermesi gereken babadır.
- Kardeş kıskançlığında en önemli nokta, çocuğun, artık anne-babası tarafından sevilmediğini düşünmesidir. İlk çocuk anne-babanın tepkisine, kendisine ve bebeğe olan davranışlarına bakarak artık sevilmediğini düşünüyorsa kardeşini daha çok kıskanacak, ona zarar vermek isteyecek, hırçınlaşacaktır. Ya da tam tersi bir tepkiyle içine kapanacak, kendi dünyasına çekilecektir. Çocuk çok sessiz ise, kardeşine hiç tepki vermiyorsa, çok uzun süreler kendi başına oynuyor, evde yaşananlara ilgi göstermiyor, özetle başka bir dünyada yaşıyor gibiyse mutlaka uzmandan yardım alınmalı. Bunlar, çocuğun depresyona girdiğinin belirtileri olabilir ve mutlaka terapi gerektirir.
- Bebeğin eve gelişinden kısa süre sonra büyük çocuk gelişiminde geri adımlar olabilir: Altını tekrar ıslatma, emzik isteme, bebek gibi konuşma... Bunlar, çocuğun tekrar bebek olma isteğini gösterir. Bu durumda, annebaba sakin kalmalıdır. Bu, geçici bir dönemdir. Çocuğa gerekli ilgi ve şefkat gösterildiğinde zor dönemi atlatır, evde büyük çocuk olma statüsünü kabullenir.
Ferhan Kaya Poroy
İlk çocuk tüm aileler için özeldir. Benim için de öyleydi. Sanki dünyanın en önemli işini, hatta bir mucizeyi ben gerçekleştirmiştim, yaşadığım bu olay önemliydi ve herkes tarafından da önemsenmeliydi. Ama gerçekte yoktu öyle bir şey. Ben tüm canlılar gibi doğum yapmıştım, doğal sürecimin bir basamağını gerçekleştirmiştim, bunun benim ve ailem dışında kimse için ilginç bir tarafı yoktu. Elime verdikleri bebek de bir mucize değil, bildiğiniz bebekti işte... Bir aslanın yavrusu gibi, bir koyunun kuzusu gibi o da doğmuştu ve büyüyecekti...
Elleri, kolları incecik ve ufacık olsa da kırılmazdı, uyurken veya yıkanırken boğulmazdı. Ağlarken katılmaz, hıçkırırken tükürüğünü yutmazdı... Ama ben o zamanlar farklı düşünüyordum: Altını değiştirirken bacağı kırılabilir, sırt üstü yatarsa tükürüğünü yutup boğulabilir, çok ağlarsa katılır vs... “Elimden gelse cam fanus içine koyup yetiştirsem en değerli varlığımı” diye düşünürdüm. İlk aylardan sonra bu acemilik törpülense de esas büyük değişim ikinci çocuğun gelmesiyle oldu. Duru doğduğunda bir mucize değil, bir bebek muamelesi gördü. Öpülen, koklanan, iki ayağı tek elle kaldırılıp altı hop diye değiştirilen, tek elle duşun altına tutup yıkanabilen, ağlayan, gülen bir küçük insandı.
Ondan sonra anneliğin doğal bir süreç olduğuna ben de inanmıştım. Elimden geleni yapacaktım tabii ama çok kasmadan... Nasıl olsa büyüyorlardı. Başında durmasam da boğulmadan uyuyabiliyorlar, ben yedirmesem de (tabii belirli bir yaşta) kaşığı alıp yiyebiliyorlardı. Şu sıralar ikinci çocuğu düşünen arkadaşlarım ve okuyucularım için yazdım bu yazıyı. Birinciyi yaptıysanız, ikiyi haydi haydi yaparsınız diye... Belki tek dikkat edilmesi gereken konu kardeş kıskançlığı, o da çözülmeyecek kadar zor değil. Uzman önerileriyle...
İkinci çocuk istiyorsanız bunlara dikkat!
Hamilelik sırasında:
- Çocuklar değişiklikleri çok çabuk fark ederler. Ancak değişikliklerin nedenini bilemediklerinden yanlış yorumlar yaparak korkabilirler. Annenin sürekli yorgun görünmesi, ilk aylardaki kusma, bulantı, baş dönmesi gibi problemler çocuğun “Annem hasta, anneme bir şey olacak” diye düşünmesine ve annesini kaybetmekten korkmasına neden olabilir. Bu nedenle annenin karnında bir bebek olduğunu çocuğa açıklamak çok önemli. Çocuğa söyleme şekli onun yaşıyla bağlantılı. 2 yaşından küçüklere, hamileliğin en başında bir kardeşinin olacağı söylenirse gergin bir heyecan yaşayabilirler. 3-5 yaş arası çocuklara annelerinin karnı büyümeye başladığında açıklanabilir. 5 yaş ve üstü çocuklara bebeğin geleceği haberini hemen vermek mümkün.
Bebek eve geldikten sonra: -
İlk çocuk aile içindeki statüsünü kaybettiğini düşünür. Herkes bebekle ilgileniyor, özellikle anne zamanının büyük bölümünü eve gelen küçüğe ayırıyordur. Ayrıca geceleri de uykusuz kalan anne çok yorgundur ve ilk çocuğa, eskisi gibi zaman veremiyordur. Bu durumda ilk çocuğa ihtiyacı olduğu ilgiyi, sevgiyi vermesi gereken babadır.
- Kardeş kıskançlığında en önemli nokta, çocuğun, artık anne-babası tarafından sevilmediğini düşünmesidir. İlk çocuk anne-babanın tepkisine, kendisine ve bebeğe olan davranışlarına bakarak artık sevilmediğini düşünüyorsa kardeşini daha çok kıskanacak, ona zarar vermek isteyecek, hırçınlaşacaktır. Ya da tam tersi bir tepkiyle içine kapanacak, kendi dünyasına çekilecektir. Çocuk çok sessiz ise, kardeşine hiç tepki vermiyorsa, çok uzun süreler kendi başına oynuyor, evde yaşananlara ilgi göstermiyor, özetle başka bir dünyada yaşıyor gibiyse mutlaka uzmandan yardım alınmalı. Bunlar, çocuğun depresyona girdiğinin belirtileri olabilir ve mutlaka terapi gerektirir.
- Bebeğin eve gelişinden kısa süre sonra büyük çocuk gelişiminde geri adımlar olabilir: Altını tekrar ıslatma, emzik isteme, bebek gibi konuşma... Bunlar, çocuğun tekrar bebek olma isteğini gösterir. Bu durumda, annebaba sakin kalmalıdır. Bu, geçici bir dönemdir. Çocuğa gerekli ilgi ve şefkat gösterildiğinde zor dönemi atlatır, evde büyük çocuk olma statüsünü kabullenir.
Ferhan Kaya Poroy
