Ayrımsız herkes eşittir. Bir organını kaybetmeyle bu eşitlikten yararlanması söz konusu olamaz. Kişi tüm insanlığı temsil eder ve yüce değerdir. Dini, dili, ırkı, cinsiyeti, hastalığı yada sakatlığı bahane edilerek ayrımcılığa tabi tutulup toplumun dışına atılamaz yada toplum tarafından psikolojik baskıya maruz bırakılamaz.
Tüm bunlara rağmen insanoğlu hala hemcinslerine insan olmanın gerektirdiği değeri malasef vermiyor. Bu durum sadece ‘engelliler’ açısından değil toplumun diğer kesimleri içinde geçerli. Örneğin erkekler kadınlara ayrımcılık uyguluyor –cinsel ayrımcılık- Başka etnik kökene sahip kişilere ayrımcılık uygulanıyor –etnik ayrımcılık- yada bizimle aynı dini paylaşmayan kişilere ayrımcılık uygulanıyor –dinsel ayrımcılık-
Görüldüğü üzre çoğunluk –azınlığa- güçlü –güçsüze- ayrımcılık uyguluyor. Bu durum insani bir durumdan ziyade –tırnak içinde- ‘hayvani bir durumdur’ Zira insan insana salt insan olduğu için değer vermelidir. Ve malasef reailitede durum hiç de böyle olmuyor.
İnsanlık tarihi incelendiğinde “engellilerin” her daim ayrımcılığa uğradığı bariz bir şekilde anlaşılıyor. Engellilere uygulanan ayrımcılık zaman-tarih içerisinde dozajını olumlu yönde düşürse de günümüzde de devam etmektedir. İnsanlık 21 yüzyılda daha eğitimli hayatı algılayış biçimleri çok daha farklı. Moda deyimiyle insanlık artık ‘empati’ yapma duygusuna sahip.
İnsanlık ciddi manada bir değişim ve dönüşüm gerçekleştirdi. Artık ortak değerler noktasında asgari müştereklerde birleş iliyor. Globalleşme beraberinde ulusal değerlerden çok uluslar arası değerleri ön plana çıkardı. Ön plana çıkan uluslar arası değerlerde ‘bireyi ön plana’ çıkartıyor ve bireyin toplum-devlet- nezdinde ezilmesine izin vermiyor.
Gelinen bu aşamada insanlık hala kendine yine kendi tarafından konulan sınırların dışına çıkmakta zorlanmakta. Ve fakat bu sınırlar her geçen gün çatırdıyor. Değişim hızla artan bir ivmeyle devam etmekte. Hem engelliler hem de toplumun diğer ezilen kesimleri için umut vadeden yarınlar görüyorum.
Engelsiz bir dünya temennisiyle…
Tüm bunlara rağmen insanoğlu hala hemcinslerine insan olmanın gerektirdiği değeri malasef vermiyor. Bu durum sadece ‘engelliler’ açısından değil toplumun diğer kesimleri içinde geçerli. Örneğin erkekler kadınlara ayrımcılık uyguluyor –cinsel ayrımcılık- Başka etnik kökene sahip kişilere ayrımcılık uygulanıyor –etnik ayrımcılık- yada bizimle aynı dini paylaşmayan kişilere ayrımcılık uygulanıyor –dinsel ayrımcılık-
Görüldüğü üzre çoğunluk –azınlığa- güçlü –güçsüze- ayrımcılık uyguluyor. Bu durum insani bir durumdan ziyade –tırnak içinde- ‘hayvani bir durumdur’ Zira insan insana salt insan olduğu için değer vermelidir. Ve malasef reailitede durum hiç de böyle olmuyor.
İnsanlık tarihi incelendiğinde “engellilerin” her daim ayrımcılığa uğradığı bariz bir şekilde anlaşılıyor. Engellilere uygulanan ayrımcılık zaman-tarih içerisinde dozajını olumlu yönde düşürse de günümüzde de devam etmektedir. İnsanlık 21 yüzyılda daha eğitimli hayatı algılayış biçimleri çok daha farklı. Moda deyimiyle insanlık artık ‘empati’ yapma duygusuna sahip.
İnsanlık ciddi manada bir değişim ve dönüşüm gerçekleştirdi. Artık ortak değerler noktasında asgari müştereklerde birleş iliyor. Globalleşme beraberinde ulusal değerlerden çok uluslar arası değerleri ön plana çıkardı. Ön plana çıkan uluslar arası değerlerde ‘bireyi ön plana’ çıkartıyor ve bireyin toplum-devlet- nezdinde ezilmesine izin vermiyor.
Gelinen bu aşamada insanlık hala kendine yine kendi tarafından konulan sınırların dışına çıkmakta zorlanmakta. Ve fakat bu sınırlar her geçen gün çatırdıyor. Değişim hızla artan bir ivmeyle devam etmekte. Hem engelliler hem de toplumun diğer ezilen kesimleri için umut vadeden yarınlar görüyorum.
Engelsiz bir dünya temennisiyle…
