Dönüm noktası mı Kader mi?
Bu ne hoş bir başlık böyle
yine beni yazmaya teşvik ettin, bir kere daha eskilere götürdün beni...
Ben de bu soruyu öyle çok sorardım ki kendime sanki neyi değiştirecek ama işte insan düşünmeden, geçmişini sorgulamadan duramıyor. Hoş uzun zaman önce bıraktım tüm sorularımı ve kaderimi kurcalamayı da artık önüme bakıyorum. Gelecek, yaşanmamışlıklarla dolu ve geriye dönüp düşünmenin hiç bir faydası olmadığını da artık kabullendim.
Sana gelince;
Sevgili Suffle,
Deden bence doğru bir karar vermiş hem biliyor musun bende aynılarını yaşadım
ve tabii oğlum da tıpkı benim gibi 5,5 yaşında ilkokula başladı ve 17 yaşında henüz reşit olmadan üniversiteye kaydını benim ile birlikte yaptırdı. Erken yaşta öğretim hayatına başlayan çocuklar okul yaşamında çok daha başarılı oluyorlar diye bir yazıyı okumuştum yıllar önce...
Kendimi sana öyle yakın buluyorum ki arada yıllar var ama yaşadıklarımızın çoğu öylesine benzer ki insan şaşırıyor tesadüfün böylesi hayli ilginç
Rahmetli babam veliliğime devam ederek beni üniversiteye kayıt ettirmişti ve şimdi ne garip gelse de o yıllar da kız çocuğunu il dışına göndermek öylesine imkansızdı ki mecbur İstanbul'dan yana yaptım tüm tercihlerimi üstelik Ankara'ya gitmeyi öylesine isterken...
18 yaşını doldurmamış bir ergenin fakültenin ilk günü sanki ilkokul çocuğuymuş gibi babasının elinden tutarak götürülmesi şimdi düşünüyorum da hayli komik geliyor ama zamanın gereğine oldukça uygundu ve neyse bir şekilde yaşandı ve bitti. Bu bir tramva nedeni de olmadı ben de hatta hatırladıkça gülümsememe sebep olduğundan bu konuda şanslıyım bile diyebilirim. İlk tramvayı, hayatımın en mutlu günlerinde, yıllar sonra yaşadım. Biliyor musun 45 saniyede her şeyimi kaybettim, kendime geldiğimde adımı bile hatırlamıyordum, kim olduğumu, neden alkışlandığımı bile kavrayamadım o sedyenin üstünde yatarken...
Neyse hayat işte insana hayli garip oyunlar oynamakta ve insan bir süre sonra hesap sormayı da bırakıyor ki bunun kimseye faydası yok zaten...!
2 yıl insanın hayatında neler değiştirirdi? diye düşünüyorsun belki kendince haklısın da ya ben 2 dakikanın yaşamımı baştan sona değiştireceğini düşündüm yıllar boyunca, 2 dakikacık önce kaçabilseydim kaderimden...
Şimdi sana ne desem nafile, kader desem insan kaderini değiştiremiyor desem ikna olacak mısın? Dönüm noktası desem onu da belirleyen alın yazısı değil mi aslında???
Bırak bunları gel geleceğini inşa etmeye başla sen. Başla bir yerden her nerede ve kiminle olursan ol önce sensin önemli olan! Sensin değerli olan! Bundan sonra yaşamında kararların kendi ellerinde, bunun kıymetini bil...
Ömrünün bundan sonra ki günlerinin sorgulayamayacağın kadar güzelliklerle dolu olması dileklerimle...