Elçin: Öykü

Halil Yılmaz

Admin
Yönetici
Katılım
May 19, 2010
Mesajlar
14,484
Tepkime Puanı
189
Puanları
63
Yaş
50
Elçin 14-15 yaşlarında,biraz da havalı bir kız.Kendi gibi üç arkadaşıyla takılır;kendi ve üç arkadaşından başka herkesi küçük görür,kimseyi beğenmez.Hele de okulunda,sınıfında veya yolda giderken engelli biri görse hiç haz etmez,ezici bakışlarıyla o güzel insanları hayata küstürür.

Elçin`in bulunduğu sınıfa yeni biri gelir.Çok iyi,çok alçakgönüllü ama geçirdiği trafik kazasının sonucunda tekerlekli sandalyeye mahkum.Adı da Ebrar.Tabii sınıfa yeni gelen bu iyi kızı Elçin ve onun arkadaşları hiç iyi karşılamıyorlar.Ebrar`ı görmek dahi istemiyorlar.Kötü kötü bakıyorlar zavallı Ebrar`a…Ne umutlarla gelmişti Ebrar bu okula kim bilir? Sırf bu dört kendini beğenmiş kız yüzünden,Ebrar öyle üzülüyordu ki,kendine kötü kötü bakılmasından,gülünmesinden çok rahatsızdı.Gizli gizli ağlıyordu.Anne-babası da durumun farkındaydı ama ne yapabilirlerdi ki? Buna rağmen Ebrar azimliydi de.Çok çalışıyordu,bir hedefi vardı:Hakim olmak.Onun bu azmine herkes şaşkınlıkla bakıyordu.Elçin de şaşıran ve kıskananlar arasındaydı bu başarı ve azmi.Bu kıskançlığıyla,çekememezliğiyle onu daha çok ezici bakışlarıyla küçük düşürüyordu.Ama Ebrar bu azmini ve inancını kaybetmeyecekti.Yürüyemese,koşamasa da inancı çok büyüktü onun

Zaman geçiyordu Ebrar`ın çok iyi yardımsever arkadaşları olmuştu.Tabii Elçin ile yıldızları hiç barışmamıştı.Elçin hala bildiğini okuyordu,hatta daha da abartmıştı davranışlarını,Ebrar`ın üstüne gidiyor,yüzüne vuruyordu engelini.Ama Ebrar da güçleniyordu,bunlara aldırmamaya çalışıyordu.Onunla birlikte olan arkadaşlarıyla mutluydu Ebrar.Dışarı çıkarıyorlardı Ebrar`ı,gezdiriyorlardı.Çok iyi destek oluyorlardı ona.

Okullar kapanmaya yakındı artık.Ebrar gayet başarılıydı.Hep zirvedeydi ve çok gurur duyuyordu kendiyle.Ama hala Elçin`in yaptıklarına üzülüyordu.Neden Elçin ona kötü davranıyordu ki,kötü biri miydi Ebrar? Tekerlekli sandalyeye mahkum olmak suç muydu? Kendi mi istemişti sanki yürüyememeyi? İşte lanet olası bir kaza yüzünden olmuştu her şey.Ne yapabilirdi ki Ebrar?Ama bu kazanın hayatını mahvetmesine izin vermeyecekti,dayanacaktı Elçin`in seviyesiz olaylarına,o da bir gün dalga geçilecek hale gelecekti kim bilir? İşte o zaman anlayacaktı Ebrar`ı…

Tatile girmişlerdi ee tabii Ebrar`ın karnesi son derece mükemmeldi.Tekerlekli sandalyeye mahkum olduğundan beri hiç sevmiyordu bu tatilleri.Çünkü bu tatiller onu kısıtlıyordu.Yaşıtları gibi yürüyüp,koşamıyordu.Dışarı çıksa bile anne veya babası yardımıyla çıkıyordu çoğu zaman.Kendi çıktığında da evin etrafında dolaşıp geliyordu.Koşanları görünce gözleri doluyor,ağlamaya başlıyordu.Evde durduğu zamanlarda da bol bol kitap okuyor,müzik dinliyordu.Bunları yapınca biraz olsun kafası dağılıyordu.

Ebrar`ın babası o akşam eve çok neşeli gelmişti.Kızı böyle olduğundan beri pek neşeli gelmezdi eve.Ama bu sevinci kızının da sevinci olacaktı.Çünkü bir doktor arkadaşı Ebrar eğer ameliyat olursa belki iyileşip,yürüyebileceğini söylemişti.Babası da bu müjdeyi hemen eşi ve biricik kızına verdi.Tabii çok sevindiler,fakat biraz da riskli bir ameliyat olacaktı ama Ebrar olmaya karar vermişti artık.Ertesi gün ameliyat için gerekenler yapıldı ve Ebrar ameliyata alındı.Daha hiçbir şey olmadan çok mutluydu Ebrar.Düzelecekti,hissediyordu…Ameliyat yaklaşık iki saat sürmüştü,anne-babası endişeliydi Ebrar için.Ya olmazsa ya bir daha hiç düzelmezse,yürüyemezse ne yapacaklardı? Doktor ameliyattan güleryüzle çıkınca,biraz rahatladı Ebrar`ın annesi ve babası.Ameliyat gayet iyi geçmişti,Ebrar ayağa kalkarken zorlanacaktı biraz ama eskisi gibi yürüyüp koşabilecekti.Sadece sabredecekti.Ebrar,hastanenin içinde bastonlarla yürümeye başlamıştı yavaş yavaş.O kadar mutluydu ki,daha da iyi olacaktı.1-2 hafta böyle geçti daha sonra bastonsuz,desteksiz normal bir insan gibi yürümeye başladı.Ne kadar iyiydi yürümek.Annesi-babası çok mutluydular kızları düzelmişti artık.Niye sevinmesinler ki?

Okullar da açılmıştı.Okulun ilk günü Ebrar okula yürüyerek gidebildiği,merdivenleri çıkabildiği ve artık Elçin`in kendisiyle alay etmeyeceği için çok mutluydu.Sınıfa girdiğinde tüm arkadaşları başına toplandı.Hepsi çok şaşırmış ve sevinmişti.Elçin de şaşırmıştı ama sevinenler arasında değildi.Ebrar`a bir sürü laf söyleyip gitmişti.Ebrar`da Elçin`in peşinden koştu fakat Elçin merdivenlerden inerken feci bir şekilde yuvarlandı.Ebrar hemen yardımına koştu.Elçin çok kötü durumdaydı,çok acı çekiyordu.İşte çaresiz kaldığı o an Ebrar`a yaptıkları geldi aklına.Nasıl yapmıştı bunları?Anlıyordu yavaş yavaş yaptığı yanlış hareketleri…

Ambulans,hastane derken Elçin`in bacaklarını kullanamayacağı geldi kulağına.Bu Elçin`e müstehaktı belki de.Elçin okula geldiğinde gerçekten çok pişman olmuştu,o da tekerlekli sandalyeye bağlı olunca,Ebrar`ın yaşadıklarını anlayınca kafası dank etmişti.Ebrar Elçin`e
onun yaptığı gibi yapmayacaktı,yardım edecekti ona.Zaten Elçin`in yanında Ebrar`dan başkası da kalmamıştı.O bir zamanlar gezdiği arkadaşlarından eser yoktu.

Elçin yaptıklarından büyük bir pişmanlık duyarak hayatına devam etmiş ve engelli olmanın bir suç,bir küçük görülme olmadığını,Ebrar`ın daha doğrusu tüm engelli insanların neler çektiğni de anlamıştır.Bundan sonra ki hayatında da en iyi dostu Ebrar olmuştur..



RÜYA SOLMAZ

Ben 1998 doğumluyum.Kayseri`de yaşıyorum.9.sınıf öğrencisiyim.Daha önce bi kaç öykü yarışmasına katıldım pek iyi bir derece alamadım.Kendimi deneme ve geliştirmek amacıyla katılıyorum bu yarışmaya da..
 

Gazoz Agacı

Moderatör
Moderatör
Katılım
Nis 23, 2012
Mesajlar
9,302
Tepkime Puanı
64
Puanları
48
Yaş
54
Sevgili Rüyacım,

Yarışmaya katılmış olman bile çok güzel ve tabii amacında :) Kendini deneme ve geliştirmek amacın , sen ve öykün harika :) Daha da güzellerini yazabileceğine inanıyorum ve kendini geliştireceğine de....sen yeter ki yazmaktan hiç vazgeçme...

Sevgilerimle,
 

erciyes

Üye
Üye
Katılım
Nis 11, 2013
Mesajlar
28
Tepkime Puanı
0
Puanları
0
tebrik ediyorum emeğine sağlık
 
Tekerlekli Sandalye
Üst