Ellerim Sıcak ,Üşüyor Kalanım

“Senin çoluğun çocuğun yok mu amca?”
...

Gözleri yeni amcanın.Vitrinde duran iki elmas gibi.Gözleri mavi ve şaşı.Ve göremiyor.Eksikliğini pek dert etmiyor gözlerinin belli.Göremiyorum demiyor hiç.Ben soruyorum ilk:
“Görmüyor musun sen amca?”
“Yok” diyor.
Elleri gövdemde geziniyor.Ellerimi arıyor,belli.Buluyor.Sakın bırakma der gibi sarılıyor.Bırakırsam ölecekmiş gibi.
Ateş yalnız düştüğü yeri yakıyor.Ben yalnız üzülüyorum.Eksikliğini pek dert etmiyor amca gözlerinin belli.Belli ateşin düştüğü yer.Kalan yer belli.Benim de dert etmememi istiyor kendi adına ,anlaşılıyor.Ben üzülüyorum.Amca göremiyor.Ben amcanın gözlerini kendime dert ediyorum yine de.Ama amca göremiyor.Ben dert ediyorum.Ama kendine dert etmiyor amca.Amca görmüyor.
“Basamak var amca,dikkat et.”
…

Amca yorgun belli.
Amca kırgın.
Amca durgun ,pek sesi çıkmıyor konuşurken.
Sırtı kambur hafif,sağlığı yerinde gibi;ama çabuk yoruluyor,fazla yürüyemiyor.Çömeliveriyor olduğu yere,bekliyor.Bekliyoruz.Neler düşünüyor o ara ,merak ediyorum.Çabuk dinlenip çabuk yoruluyor amca.Bir sopası var ,boyundan biraz daha uzun kalın bir sopa.Sopasını seviyor amca belli.Bilinmez aslında.O öyle söylemiyordur belki.Küfür ediyor ara sıra ,hiç rahatsız olmuyorsun.Nedeni sana kalmış.
“Üşüyorsun demek sen amca?”
Amca üşüyor.
Üstü kalın amcanın.Ama üşüyor amca.
Amca üşüyor.
“Üşüyorum” diyor amca.
Üşümeye başlıyorum ben.Sarılıyorum paltoma.Atkımı doluyorum.
Amca elimi tutuyor sıkı sıkı.
Ya korkuyor amca.Ya yönünü arıyor.Ya daha kötüsü.
Sıkı sıkı tutuyor amca elimi.Elim sıcacık.Kalanım üşüyor.Üşüyor amca.Gözleri mavi ,onlar üşümüyor belli.Amca üşüyor.Üşüyorum ben.Üşüyoruz.
“Işığa geldik amca.Biraz bekle şimdi.”

…

Elli lira parası varmış amcanın.Elbiseleri yıpranmış ,gözlerinin aksine.Kadife bir pantolon alacakmış ,kışlık.Yardım istiyor amca.Adımı soruyor.Ceyhan Bey diyor artık bana.Amca diyorum ben.
Kalabalıktayız.
Amca yalnız.Görüyorum ben.
Bir kalabalık görüyorum.Bir yalnız.
Kalabalık bizi görüyor.Ben kalabalığı görüyorum.
Bir amcayı görüyor kalabalık.Bir beni.
Amca yalnız.

Bir kalabalık görüyorum ben, bir yalnız...
İyi ki görmüyorsun amca diyorum içimden.Saçmalıyorum belli.
Mağazaya giriyoruz.Pantolonu alıyoruz.
İçlik istiyor amca içine.
Üşüyor amca.
Ellerim sıcak.
Amca çabuk yoruluyor.
Oturtuyorum amcayı.Ben gidiyorum.
“Sıcak bir yere koysaydın beni.Üşüyorum çok.” diyor amca.Amca üşüyor.
Amcaya içlik alıyorum alt üst ,yine kendi parasıyla.
Karnı acıkıyor amcanın.
Artık zamanı:
“Senin kimin kimsen yok mu amca?.Sen nereye nasıl gideceksin böyle?”
Soruyorum.

Amca az konuşuyor şimdi.Amca anlatmıyor.Amca dert etmiyor kendine yalnızlığını belli.Ateş yalnız düştüğü yeri yakıyor.Belli ateşin düştüğü yer.Kalan yer belli.
Gözleri de üşüyor şimdi amcanın.
Benim ellerim sıcak.
Üşüyor kalanım.

Ölümden bahsediyor amca.Yangın diyor.Eskiden böyle değildim.Karım, kızım diyor amca.Amca gizleniyor.
“Hadi gel amca diyorum”
“Sana kebap söyliyeyim?” diyor amca.Gülüyor ilk kez mutluymuş gibi.
Kendime lanet ediyorum.
“Çay içelim senle?” diyor amca.
Tutuyorum elinden amcanın.Götürüyorum.
Ellerim sıcak.Üşüyor kalanım.

...

Vapura bindiriyorum amcayı.Sıcağa koyuyorum.Vapur kalkıyor.Son anda atlıyorum iskeleye.Adam akıllı veda edemiyorum amcaya.Arkama bakmıyorum.Yürüyorum hızlı hızlı.Hala üşüyor amca.İyi biliyorum...Paltoma sarılıyorum ben.Ellerim cebimde.İçliğini giyse amca.Pantolonunu giyse keşke bir an önce diyorum.Giyecek amca içliklerini.Üşüyecek amca yine.Amca ısınamayacak.Hiç ısınamayacak amca.Biliyorum…
Amca görmüyor.
Amca aç.
Amca yorgun.
Amca dargın.
Ve üşüyor amca.

Amca neden üşüyor?Düşünüyorum ben.Amca görmüyor.Ben üzgünüm kalabalıkta.Amca yalnız görmüyor.Amca yalnız.Görüyorum ben.Kalabalık beni görmüyor artık.Bir kalabalık görüyorum ben, bir yalnız…Bir kalabalık görüyorum.Bir yalnız.

YAZAR: Mehmet Ceyhun ÇATALBAŞ