Gazoz Agacı
Moderator
Arkadaşlar Merhaba,
Çiçeği burnunda taze bir emekli olarak bu konuyu sizlerle paylaşmak istedim. Lütfen emekliliğiniz yaklaştıkça kararınızı çok iyi düşünerek verin yani o anlarda emekli olma isteği o derece yükseliyor ki (adrenalin resmen tavan yapıyor yani
)bi an gözünüz hiç bir şey görmüyor ve şiddetle emekli olma ya da olmama ( olup ta çalışmaya devam edip etmeme tam olarak ) ikilemi içinde kalıyorsunuz.
Ben bunu yaşadığım için emekleme sürecini tamamlamak üzere olan arkadaşlarıma naçizane önerilerde bulunmak istedim.
25.06.2012 tarihinde vermiş olduğum İşten ayrılış Bildirgesi resmen kalbime bir ok gibi saplandı. Aylardır o günü iple çeken ben bi anda gözyaşlarına boğuldum ve ayrılık öyle ağır geldi ki sanki o ana kadar bugünün hayalini kuran hatta bunun için yaşayan ben değildim.
6 yıldır çalıştığım bankamın kapısından çıkarken bi yanda maratonu tamamlamış sporcunun gururu bi yanda öksüz kalmış bir çocuğun hüznü vardı içimde ve taaa bugüne kadar huzursuzluk kapladı içimi...
Bugün tam da bugün akşamüstü aslında çalışma yaşamından kopmak istemediğimi ve çalışmaya devam etmek istediğimi anladım. Çok geç kalmış da olabilirdim ama ucuz atlattım ve pazartesi günü bankamdaki görevime geri dönüyorum hem de emekli çalışan olarak
Mutluluğum çifte kavrulmuş misali ama siz siz olun benim gibi sudan çıkmış balığa dönmemek için aylar öncesinden kararınızı sağlam verin
İnsan bazen hedefine ulaştığında aslında; hedefsiz kalmanın hüznünü de yaşayabiliyormuş...
Her şey biz insanlar için ve duygular farklılık gösterebiliyor. Tecrübelerimi paylaşmak istedim yalnızca...
Sevgiyle kalın,
Çiçeği burnunda taze bir emekli olarak bu konuyu sizlerle paylaşmak istedim. Lütfen emekliliğiniz yaklaştıkça kararınızı çok iyi düşünerek verin yani o anlarda emekli olma isteği o derece yükseliyor ki (adrenalin resmen tavan yapıyor yani
Ben bunu yaşadığım için emekleme sürecini tamamlamak üzere olan arkadaşlarıma naçizane önerilerde bulunmak istedim.
25.06.2012 tarihinde vermiş olduğum İşten ayrılış Bildirgesi resmen kalbime bir ok gibi saplandı. Aylardır o günü iple çeken ben bi anda gözyaşlarına boğuldum ve ayrılık öyle ağır geldi ki sanki o ana kadar bugünün hayalini kuran hatta bunun için yaşayan ben değildim.
6 yıldır çalıştığım bankamın kapısından çıkarken bi yanda maratonu tamamlamış sporcunun gururu bi yanda öksüz kalmış bir çocuğun hüznü vardı içimde ve taaa bugüne kadar huzursuzluk kapladı içimi...
Bugün tam da bugün akşamüstü aslında çalışma yaşamından kopmak istemediğimi ve çalışmaya devam etmek istediğimi anladım. Çok geç kalmış da olabilirdim ama ucuz atlattım ve pazartesi günü bankamdaki görevime geri dönüyorum hem de emekli çalışan olarak
Mutluluğum çifte kavrulmuş misali ama siz siz olun benim gibi sudan çıkmış balığa dönmemek için aylar öncesinden kararınızı sağlam verin
İnsan bazen hedefine ulaştığında aslında; hedefsiz kalmanın hüznünü de yaşayabiliyormuş...
Her şey biz insanlar için ve duygular farklılık gösterebiliyor. Tecrübelerimi paylaşmak istedim yalnızca...
Sevgiyle kalın,