Engelli bir bebeği dünyaya getirmek veya getirmemek.?

Günümüz şartlarında hamile kalan annelerin bebekleri hakkında doğum öncesinde detaylı bilgiye sahip olmaları mümkün olan bir şey. Aminosentez testi ile bebeğinin fiziksel veya zihinsel kusurlu olarak dünyaya geleceğini öğrenen anne baba adayları neye göre karar vermeli.

Öncelikle elimizdeki verilere baktığımızda down sendromu 1/252 den yuksek olanların 100 tanesinden ancak 1 tanesi down sendromu olarak doğmuş olduğunu söyleyebiliriz. Yani yüzde yüz kesin sonuç olarak elimizde olan bir netice yok. Anne adayları, aminosentez testine göre bebeklerinin sağlık sorunlarının olduğunu öğrendiklerinde, bebeği aldırma kararını çok zor vermekteler. Büyük bir kısmı da ne olursa olsun bebeklerini dünyaya getirme kararı alıyorlar ve bu aldıkları kararda büyük ölçüde testin yanılmış olduğunu görüyorlar. Yani, bu test olası riski yüzde olarak size veren, tamamiyle olasılık üzerine hesaplanan ve netice veren bir test.

Bebeğiniz için yapılan üçlü tarama test sonuçlarına göre aminosentez testi istenmesi durumunda, son kararı yine siz vereceksiniz. Şöyle düşünmeniz gerekir; bu bebeği gerçekten istiyor musunuz? Psikolojiniz ve herşeyden önemlisi anne babalık içgüdünüz, bebeği her şartta kabullenmeye elverişli mi?

Anne baba olmaya karar verdiğinizde, bir insan dünyaya getirmenin sorumluluğunu hesaba kattınız mı?

Bebeğiniz sağlıklı bir şekilde dünyaya geldikten sonra, sağlıklı bir hayat sürmesinin garantisi nedir? Eğer bebeğiniz sağlık sorunları ile boğuşurken, siz bu mücadelede yer almak istemiyor bu gücü kendinizde göremiyorsanız sağlıklı bir bebeği de haketmiyorsunuzdur. Çünkü, bebeğinizi sağlık sorunları var diye dünyaya getirmekten vazgeçiyorsanız, olumlu olumsuz tüm şartları şimdiden sorumluluklarıyla birlikte red ediyorsunuz demektir. Anne baba olmak, koşulsuz sevgi vermeyi kabul etmek, koşulsuz destek olmayı peşinen kabul etmek demektir. Hele ki, o bebeğin tercihi olmayan bir özelliği yüzünden, bebeğinize anne babalık yapmayı red etmeniz, kabul edilemezdir.

Her ne kadar sağlıklı bebekler ümid etsek de, sağlık sorunlarıyla birlikte dünyaya gelen bebeklerin varlığını red etmemeli, onları hayattan men etmemeliyiz. Vazgeçme lüksünün bulunmadığı anne babalık vasfı, daha dünyaya gelmeden yaşam hakkını elinden aldığınız bebeğiniz söz konusu olduğunda yasal haklarla korunuyor diye, yapılmalı mıdır?

Bebeğiniz sağlıklı bir şekilde dünyaya geldikten sonra sağlık problemleri yaşamaya başladığında onu öldürmek de yasalar çerçevesinde hakkınız olarak size sunulsa, öldürebilir misiniz?

Daha geniş çaplı düşünecek olursak, normal algısının tam ve sağlıklı bir bedene sahip olmakla ölçüldüğü normları kendiniz için uyguladığımızda; empati yeteneğiniz ölçüsünde vicdanınız size ne diyor? Anne baba olmak için bir yola adım attığınızda, bebeğinizi her şekilde kabul edebilmek erdemine sahip olduğunuza karar vermeden, anne babalık vasfına sahip olabileceğinizi düşünüyor musunuz?

Yazımızda çok fazla soru cümleleri var, çünkü böyle bir konuda karar vermek için kendinize soru sormanız ve aldığnız cevaba göre adım atmanz gerekiyor. Dış etkenleri düşünmeden, anne babalık içgüdülerinizle karar vermelisiniz. Henüz ilk çocuğunuz veya 2.3.4. çocuğunuz bu sorunu yaşayabilir, mantıklı olan hamile kalmadan önce anne ve baba adayının çocuk sahibi olduğunda yaşayabileceği sorunları genetik uzmanından öğrenerek bu yola bilinçli bir şekilde girmesidir. Çünkü; hamile kaldıktan sonra o çocuğun katili olmak da, anne babası olmak da sizin elinizdedir. Kesin sonuçlar size verildiğinde, hamile kalmadan önce; anne baba olmanız riskli ise çocuk yapmamayı tercih etmek en doğal hakkınızdır. Ancak, çocuk büyük bir sorumluluktur. Bu sevgiyle aşabileceğiniz bir şey. Çocuk sahibi olmakla evcil hayvan sahibi olmayı ayırt etmeniz gerekiyor. Sokaklar, sahipleri tarafından yalnızlığa terk edilen evcil hayvanlarla dolu. Hepsinin de bir problemi, sakatlığı var. Bencillikten başka bir şey olmayan kusursuzluk özlemi, insanları bu denli riyakarlığa nasıl iter diye düşünmeden edemiyoruz..

Çocuklarından, sırf bebeklik safhasında sağlık problemlerinin olması riski yüksek olduğu için vazgeçen anne babalar, riyakarlık içinde değildirler de nedir? Koşulsuz sevgiyi, desteği veremeyecekleri şimdiden belli olanlar, sağlıklı bebekler dünyaya getirse ne olur getirmese ne olur.. Onlara da ilk fırsatta sırt çevirmezler mi?
Tüm bunları düşündüğümüzde, anne baba olmaya karar verildiği yerde; doğru olanı vicdana uygun olanı yapmak için mücadele edelim.

Bu konuyla ilgili bir film izlemiştim. Yazınızda sert olacak cümleler kullansanızda hepsinin doğruluk payı %100 olduğu için kimsenin eleştirmeye hakkı olduğunu düşünmüyorum.

Anne baba olmak mükemmel bir duygu ama bunun yanı sıra büyük sorumluluk bu sorumluluğun bilincine varılmadan dünyaya getirilen çocuk sayısı hiçte azımsanamıyacak boyutta bilinçsizce belki bir kaçamak sonrası oluşan gebelikler ya sonlandırılıyor yada terk ediliyor. Buna birde engel gurubuna dahil bir bebek oluşumu eklenince olayın boyutu dahada vahimleşiyor.

Yazılanlara tamamiyle katılıyorum bilinçsizce, iyice düşünülmeden ,hazırmıyız değilmiyiz kararı verilmeden ,her koşulda kabullenebilirmiyiz bir engele sahip olduğunda bu durum karşısında tepkilerimiz ne olur diye düşünmeden yapılan çocuklar bana göre ziyan olan çocuklar anlamına geliyor.

Filmi sar başa: Eksik beden kusurludur tu kakadır. Yere, göre bu fikir kazındığında engellilik olgusuna uzak beyinlere bir anda "engelli bebek" derseniz. Tabiki afallar, şaşalar hatta istemezler. Klasik ama her aman geçerliliğini koruyan duymaktan bıktığımız bir lafı daha tekrar etmek istiyorum. EĞİTİM ŞART.