akülü tekerlekli sandalye
e-medikal

Engelli Çocuğa Sahip Ebeveynler ve Mücadeleleri

gülümse_hayata

gülümse_hayata

Biz anne babalar'ın en büyük mutluluğu'da hüznü'de çabalayışı'da çocuklarımız içindir. Hele birde engelli çocuğa sahip isek işte bu duyguları çok daha fazla hisseder ve yaşarız. Bilirizki o çocuk her şartta bizden çok büyük beklentiler içindedir. Engelli çocuğu sahip isek hayatımız sadece çocuğumuzdur bu durum engelsiz bir çocuğa sahip olduğumuzda'da geçerli olmasına rağmen engelli olunduğunda çok daha fazla gün yüzüne çıkar. En büyük korkumuzda bize bir şey olursa çocuğumun durumu, hali ne olacaktır diye yaşanan kaygıdır.

710494.jpg


Bize ihtiyacı olduğunu bildiğimiz evladımız biz yokken ne yapacaktır. Kim bakacak, kim ilgilenecek , hayatına kim yön verecektir. Bu korkuyu çocuğumuzu kucağımıza ilk aldığımız andan itibaren yüreğimizin bir köşesinde için için sızlayan bir acı olarak taşırız. Taşırızda bunu kimselere belli etmemek için elimizden gelen çabayıda sergileriz. Bizler anne ve babayız her ne olursa olsun dik, güçlü ve sabır dolu olmalıyız bununda çok net farkındayızdır.

Bazen kendimiz de suçladığımız anlar olmuştur. Kendimize bir sürü nedenler sormuşuzdur keşkelerimiz olmuştur.
Neden şunu yapmadım , bunu yapmadım , daha dikkat etmemedim , doktor kontrollerimi neden aksattım gibi kabullenme sürecinde gel gitlerimiz olmuştur. Bir müddet sonra bunları aşıp sadece çocuğumuza odaklanmış onun en iyi eğitimi alabileceği engelinden en az zarar göreceği yöntemleri çareleri arar olmuşuzdur. Doğru olan ve yapılması gerekende zaten budur.

Çocuğum toplumdan nasıl daha az zarar görebilir, nasıl ayrımcalığa uğramaz, arkadaşları arasında nasıl iletişim kurabilir, nasıl ve nerede en iyi şekilde eğitim alabilir, nasıl tedavi edilebilir gibi bir çok arayış ve bir çok çaba içine girer engelli ailesi işte hayatı sadece çocuğundan ibaret olmuştur bile bunun daha ötesi yoktur.

Engelli çocuğa sahip olan ebeveynler dünyanın en özel çocukları ve ebevynleridir. Zira onlardaki çaba ve yaşama azmi zorluklarla mücadelesi diğerlerine göre çok daha fazla ve takdire şayandır.
 
Ne güzel anlatmışsınız.işte bu mücadeleler yaşananlar.içimizde fırtınalar kopmasına rağmen çevreye karşı dik durarak,durmak mecburiyrtinde olduğumuzu hissederek verdiğimiz mücadeleler.birde varsa özel çocuğumuz dan daha büyük bir evlat işte o zaman bölünüp sevgiyi ilgiyi paylaştırmak.bunu başarırıken eşler arası ihmaller,birde bütün sorumluluk anneye yükleniyorsa.hadi bakalım anne kendini unutuyor zaten.mücadele gereken yıllar.hep mücadele.
 
hep okurum anne babaların engelli çocuklarının yaşamlarındaki zorluklara ne kadar kendilerini düşünmeden katlandıklarını ve buna saygı duyuyorum. kimse engelli şahısın kardeşlerini konu etmiyor ki buna çok üzülürüm. benim kendi ablam down sendromlu olduğundan kendimi düşündüm bu konuyu okurken. genel olarak bakıldığında engelli kardeşi olanlar biraz terk edilmiş bir his olur küçükken çünkün anne ve babalar engelli kardeşe daha fazla dikkat etmesi gerekmekte hatta bu his daha ufakken nefret olarak bile adlandırılabilir. daha da büyüdükçe aile engelli kardeşin yapamadığı ne varsa engelsiz olandanda yapmamasını ister hatta yasaklar. bu da nefretti huzursuzluğu daha da artırır.

ta ki orta okul yaşlarına gelene kadar o zaman dank eder engelli bir kardeşin olmasının ne anlama geldiği ailenin üzerindeki baskı. bir çok açıdan kendisininde nasıl zorlaştırdığını fark eder.
 
Sevgili Arkadaşım,

Ne kadar da içtenlikle paylaşmışsın duygularını...yüreğine sağlık...ama bence sadece engelli kardeşe değil de sağlıklı bir kardeşe sahip olmak bile çocuk yaşlarda kıskançlık duygularına sebep olabiliyor... bunu kardeşim yok ama çevremden oldukça iyi biliyorum...Bu konuda bana soracak olursan keşke bir kardeşim olsaydı inan öz kardeşim olsaydı da engelli ya da sağlıklı hiç farketmezdi benim için...tabii ki engelli kardeşe sahip olmak zordur ...hep kollayan koruyan olmak hatta onun adına ezilmek , haksız muamele görmek de zordur mutlaka ...çocuk kalbinde bıraktığı yaralarda acıtır ama kardeş güzeldir be marcus eminim çok güzeldir :)
 
Engelli yakını olmak da her şekliyle zordur aslında...engelli kardeşe sahip olmak tamam da ya engelli anneye sahip olmak? engelli babaya sahip olmak? şüphesiz her yönüyle farklı açılardan bakıldığında hepsi birbirinden zordur ama bence en zoru engelli çocuğa sahip olmaktır ...tabii bu benim düşüncemdir...ben ömür boyu engelimle yaşayabilirim bundan sonra zaten alıştım da ( sağlıklı yaşamımı gün geçtikçe unutuyorum da :) ) ama çocuklar? çocuklar masumdur, birer melekdir onlar ve dilerim hiç bir çocuk engelli olmasın aslında hiç bir insan bir şekilde bedensel ya da fiziksel kısıtlamalara maruz kalmasın gönül öyle ister ama kader...önemli olan düşüncelerde engel olmasın...akıl sağlığımız, ruh sağlığımız yerinde olsun ne yapalım hepimiz bir şekilde katlanmak zorundayız bu hayata gıcıklık olsun diye gülümsemeye devam ediyoruz işte ve bazen hayat engellerle de güzel olabiliyor...nefes almak bile çok güzel aslında bir bakış bir dokunuş bile çok güzel ve hayatın zevk alınacak öyle küçük ve basit oyunları var ki...önemli olan onları bulup çıkarmak...

Önemli olan bakmak değil de görmek yaşamın güzelliklerini...yaşamı tüm zorluklarıyla ve acılarıyla sevebilmek...yaşamayı sevmek aslında...
 
güzel kardeşin olması.

tabiki eziklikleri var :D bazıları normal kardeşin olmasından daha az acıtır bazılar daha fazla ama sonuçta hayatta başka türlü olmasını istemem.
 
Güzel kardeşim benim eminim marcus sen o engelli kardeşini milyon tane sağlıklı kardeşe değişmezsin :) onu ne kadar da çok sevdiğini ben satırlarından hissedebiliyorken ya o? Ne kadar da şanslıymış ki Rabbim ona senin gibi bir kardeş vermiş :)
 
Merhaba arkada?lar,Ben 21 yaşında üniversitede okuyan sağlıklı bir erkek çocuk annesiyim.14 yaşındada bedensel ve zihinsel engelli kız annesiyim.ilgi konusunda çocuklar arası paylaşımlar gerçekten çok zor oluyor.özellikle ilk kabullenme süresi yaşadığımız yıllarda.oğluma hep farkında olmadan sen kendin yapabilirsin,bişey istediğinde sen alabilirsin.kardeşinle ilgilen biraz,tv nin sesini fazla açma.v.b gibi oğlumunda küçük yaşlarını bu şekilde geçirdik.dengeyi kurmak benim için oldukça zorlandığımm yıllardı.Sevgili marcus dediğin gibi ortaokul yılları oldukça oğlum için zor yıllardı. ıBeni de kardeşinide gün oluyorduki istemiyordu.Ama yıllar oğlumuda olgunlaştırdı..Şuan kardeşi için yapamayacağı hiç bişey yok.Fakat çocukluk özlemlerini şuan şakaylada karışık olsa dizime yatıp saçlarını okşamamı istemesi beni hep o yıllara götürüyor.
 
Belgin hanım siz yazımdada bahsettiğim o özel annelerden birisiniz hem engelli hem engelsiz çocuğa sahip olan ikisinin arasında dengeyi sağlamaya çalışan tabiri caizse kendini unutan sadece çocukları için mücadele veren bir anne sizi bütün kalbimle kutluyorum. Allah o güzel evlatlarınızın başından sizi eksik etmesin.
 
Bütün anneler melekdir. Annelik kutsaldır zaten ama özel bir evlada sahip olan bir anneyse 2 kat daha özel ve kutsaldır...
 
marcus_oredius

Belkide atladığımız engelli kardeşe sahip olmanın kardeşler üzerinde nasıl bir psikolojiye neden olduğunu çok güzel dile getirmişsin sanada bu konuda teşekkür ederim.

Gazoz Ağacı

Eklediğin video için teşekkürler herşeye rağmen yaşamayı sevmemizi birkez daha hatırlattın sevgili arkadaşım
 
Sevgili Gülümse Hayata,hepimiz özel insanlarız.Birbirimizi görmediğimiz,tanımadığımız halde bu kadar net bi şekilde duygularımızı yazıya dökmek gönlümüzü birbirimize açmak paylaşmak hiçbirşeye değiştirilmeyecek güzellikler
Ayrıca size benim için yazdıklarınız ve burada bu kadar güzel konular açtığınız için binlerce kez teşekkür ederim.. Çoğu zaman kendi kendime konuştuğum dertlerimi artık sizlerle paylaşmak beni bir nebzede olsa hafifletiyor.emeğinize sağlık.
 
Belgin hanım söylediklerinize katılıyorum burası okadar büyülü bir dünyaki normalde belkide kimselere anlatamayacağımız yüreğimize dert olan sorunları burada hiç tanımadıklarımızla paylaşabiliyoruz. Aslında farkına bile varmadan birbirimizden güç alıyoruz. Birbirimizin sıkıntılarını paylaşarak kendi sıkıntılarımızdan zaman zamanda olsa uzaklaşıyoruz. Bu plartform iyiki var ve ben iyiki sizlerin arasındayım
sevgiler.
 
Sevgili Gülümse, Evet iyiki var burası.Bende beni bu kadar çabuk aranıza alıp benimsediğiniz için çok tşk ederim ..Ümit ediyorum bir gün bir yerde toplanıp tanışalım.İnanıyorumki yıllarca birbirini görmeyen dostlar gibi çok içten sarılıcaz birbirimize.
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Akülü Tekerlekli Sandalye Heax
Gold Medikal
Geri
Üst