- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Engelli ve engelsiz ayrımı dünde ,bugünde hatta yarında yapılıyor/yapılacak. Ne yapılırsa yapılsın bunun önüne tam anlamıyla geçilmiş değil fakat hiçmi ilerleme yok hiçmi bir yol kat edilmemiş? Onca yeni düzenlemeler yapılmasına rağmen istihdam, eğitim sosyal ve kültürel yapıda ilerlemelerden bahsedilirken hala'mı engelliler ötekileştiriliyor?
Ayrımcılığın sadece engelli için değil herkez için negatif bir durum olduğunu kabullenmemize rağmen bu durumu neden düzeltemiyoruz.? Bir yerlerde hatalar yapılıyor fakat bu hatanın temelini bulamıyoruzki çözümüne bakalım. Belkide biliyor ama işimize gelmediği için böyle davranıyoruz. Sizce ayrımcalığın temeli nerede başlıyor? İnsanları rencide eden ikinci sınıf insan muamelesi görmesine sebebiyet veren ''AYRIMCILIK'' neden bitirilemiyor? Evlilikte, sokakta, iş hayatında, eğitim hayatında vs.. neden engelliler hep savaşmak zorunda bırakılıyor?
Biz engelsizler kısacası hatayı nerede yapıyoruz?
Şuan ben dahil olmak üzere belki bir çok kişi ben hata yapmıyorum kendi payıma düşen ne ise onu yapıyorum diye kendimizi avutuyoruzdur. Peki ozaman neden bu insanların en büyük sorunları arasında ilkleri alıyor ayrımcılık kavramı, demekki bireysel olarak üzerimize düşeni yapmakta yetersiz durumdayız.
Engelliyi görünce yüzümüzü çeviriyorsak , dolaştığımız yerlerde örneğin bir park'ta sadece biz rahat hareket edebiliyor ve edemeyene kayıtsız kalıyorsak, hala iş ortamlarında engelli bulundurmaktan kaçınıyorsak, üç kuruş maaşını almak için mağdur edilenleri görmezden geliyorsak, hatta engelli kendi ailemizden bile olsa onları yük olarak görüyorsak, evlilik aşamalarında köstek oluyorsak, eğitimlerine destek verip gerekli düzenlemeler için bir adım atmıyorsak, çocuklarımızdan ayrı tutup uzaklaştırıyorsak, aciz zavallı olarak görüyorsak biz payımıza düşeni yapmıyoruz demektir hiç kimse kendini kandırmasın.
Bir söz vardır bir çoğumuz bilir ''Suç samur kürk olsa kimse alıp giyinmez'' işin özeti suçu bireysel olarak kendimizde aramıyoruz.
Ayrımcılığın sadece engelli için değil herkez için negatif bir durum olduğunu kabullenmemize rağmen bu durumu neden düzeltemiyoruz.? Bir yerlerde hatalar yapılıyor fakat bu hatanın temelini bulamıyoruzki çözümüne bakalım. Belkide biliyor ama işimize gelmediği için böyle davranıyoruz. Sizce ayrımcalığın temeli nerede başlıyor? İnsanları rencide eden ikinci sınıf insan muamelesi görmesine sebebiyet veren ''AYRIMCILIK'' neden bitirilemiyor? Evlilikte, sokakta, iş hayatında, eğitim hayatında vs.. neden engelliler hep savaşmak zorunda bırakılıyor?
Biz engelsizler kısacası hatayı nerede yapıyoruz?
Şuan ben dahil olmak üzere belki bir çok kişi ben hata yapmıyorum kendi payıma düşen ne ise onu yapıyorum diye kendimizi avutuyoruzdur. Peki ozaman neden bu insanların en büyük sorunları arasında ilkleri alıyor ayrımcılık kavramı, demekki bireysel olarak üzerimize düşeni yapmakta yetersiz durumdayız.
Engelliyi görünce yüzümüzü çeviriyorsak , dolaştığımız yerlerde örneğin bir park'ta sadece biz rahat hareket edebiliyor ve edemeyene kayıtsız kalıyorsak, hala iş ortamlarında engelli bulundurmaktan kaçınıyorsak, üç kuruş maaşını almak için mağdur edilenleri görmezden geliyorsak, hatta engelli kendi ailemizden bile olsa onları yük olarak görüyorsak, evlilik aşamalarında köstek oluyorsak, eğitimlerine destek verip gerekli düzenlemeler için bir adım atmıyorsak, çocuklarımızdan ayrı tutup uzaklaştırıyorsak, aciz zavallı olarak görüyorsak biz payımıza düşeni yapmıyoruz demektir hiç kimse kendini kandırmasın.
Bir söz vardır bir çoğumuz bilir ''Suç samur kürk olsa kimse alıp giyinmez'' işin özeti suçu bireysel olarak kendimizde aramıyoruz.
