- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Engelli olarak sürdürülebilecek bir hayatı kolaylaştırmak yada güçleştirmekte etken üç gurup vardır.
1. Kişinin kendisi
2. Aile
3.Toplum
Doğuştan veya ilk aylarda ortaya çıkan bir özür doğrudan çocuğu değil,üzüntülerin ve çeşitli duyguların( suçluluk, utanç, bunalım vs..) üstesinden gelmeye çalışan aileyi etkiler.
Ailenin diğer fertleri arasında dengeyi sarsabilecek aşırı korumacı veya dışlayıcı tepkiler olabilir.
Özürlü çocuk hep farklı görülebilir.İyileşmesinden umut kesilebilir. Bu durumda çocukda ( acımasız, kinci , saldırgan ) bir kişilik geliştirebilir. Hatta akıl ve ruh sağlığını tehlikeye sokabilecek davranış bozukluklarınada örneğin ( kıskançlık, bencillik vs..) neden olabilir.
Oysa ayakları yere basan bilinçli ve çocuğuna nasıl yardım edeceğini bilen bir ailesi varsa bu tür çocuklarımız zamanla bu sorununu aşarak, nasıl yaşaması gerektiğini öğrenir ve girdiği kaosdan kurtulur.
Engelin ileri bir yaşta ortaya çıkması ise kişinin davranışlarındaki en büyük rol aile ve topluma bağlıdır.
Engelli kişiyi hayata küstürebilecek yetiye sahip olan aile ve toplum hayata barışık mutlu ve umut dolu yaşamasınada sebeb olabilir. Bu bağlamda çok büyük işler düşmektedir her bireyin üzerine. Yapıcı/Yıkıcı olmak sadece toplumdaki bireyin kendi seçimidir.
Düşüncesizce yapılan her hal ve hareketin getiri ve götürülerini çok iyi tesbit etmeliyiz.
Özür ister birden bire ister yavaş, yavaş ortaya çıksın, kişinin yapacağı en önemli şey durumun gerçekliğini inkar yerine kabullenmek, tedavi amaçlı her yolu denemek, hayata barışık olmayı başarmak, hakları için mücadeleci ruhunu kaybetmemek, azim ve sabırla her işi başarabileceğine inanmak.
Bu bahsettiklerimiz doğrultusunda yaşamına bir yön vererek mutlu olmayı başarmaktır. Toplumsal ve duygusal ilişkiler kurarken, bazen çok üzücü olaylarada maruz kalınabilmesine rağmen güçlü olmayı yitirmemek. Ve yaşanılabilecek çok daha fazla deneyimlerin olacağını göz ardı etmeden her yeni doğan gün bir umut gözüyle bakmayı felsefe bilmekdir.
Doğuşdan veya sonradan engelli olunmuşsada daha iyisi için çabalama azmiyle dolu olmak kazanmanın ilk adımını atmamız demektir.
1. Kişinin kendisi
2. Aile
3.Toplum
Doğuştan veya ilk aylarda ortaya çıkan bir özür doğrudan çocuğu değil,üzüntülerin ve çeşitli duyguların( suçluluk, utanç, bunalım vs..) üstesinden gelmeye çalışan aileyi etkiler.
Ailenin diğer fertleri arasında dengeyi sarsabilecek aşırı korumacı veya dışlayıcı tepkiler olabilir.
Özürlü çocuk hep farklı görülebilir.İyileşmesinden umut kesilebilir. Bu durumda çocukda ( acımasız, kinci , saldırgan ) bir kişilik geliştirebilir. Hatta akıl ve ruh sağlığını tehlikeye sokabilecek davranış bozukluklarınada örneğin ( kıskançlık, bencillik vs..) neden olabilir.
Oysa ayakları yere basan bilinçli ve çocuğuna nasıl yardım edeceğini bilen bir ailesi varsa bu tür çocuklarımız zamanla bu sorununu aşarak, nasıl yaşaması gerektiğini öğrenir ve girdiği kaosdan kurtulur.
Engelin ileri bir yaşta ortaya çıkması ise kişinin davranışlarındaki en büyük rol aile ve topluma bağlıdır.
Engelli kişiyi hayata küstürebilecek yetiye sahip olan aile ve toplum hayata barışık mutlu ve umut dolu yaşamasınada sebeb olabilir. Bu bağlamda çok büyük işler düşmektedir her bireyin üzerine. Yapıcı/Yıkıcı olmak sadece toplumdaki bireyin kendi seçimidir.
Düşüncesizce yapılan her hal ve hareketin getiri ve götürülerini çok iyi tesbit etmeliyiz.
Özür ister birden bire ister yavaş, yavaş ortaya çıksın, kişinin yapacağı en önemli şey durumun gerçekliğini inkar yerine kabullenmek, tedavi amaçlı her yolu denemek, hayata barışık olmayı başarmak, hakları için mücadeleci ruhunu kaybetmemek, azim ve sabırla her işi başarabileceğine inanmak.
Bu bahsettiklerimiz doğrultusunda yaşamına bir yön vererek mutlu olmayı başarmaktır. Toplumsal ve duygusal ilişkiler kurarken, bazen çok üzücü olaylarada maruz kalınabilmesine rağmen güçlü olmayı yitirmemek. Ve yaşanılabilecek çok daha fazla deneyimlerin olacağını göz ardı etmeden her yeni doğan gün bir umut gözüyle bakmayı felsefe bilmekdir.
Doğuşdan veya sonradan engelli olunmuşsada daha iyisi için çabalama azmiyle dolu olmak kazanmanın ilk adımını atmamız demektir.
