Engelli Olmak: Kırılgan yaşamlar

Hep bir eksiklik hissi hep kırılgan bir yürek çığlıdır engelli olmak.

Artık hiç bir söz teselli vermez olur. Umutsuz bir özlemle hayata tutunmaya çalışırsınız.

Hep kırılgan hep ümitsiz hep yitik...

İçinizdeki gençlik ateşinin önüne bir set çeker bedeniniz... Hayatın tadını çıkarmak yerine gelecek kaygılarına bırakır. Bıçak gibi saplanır yüreğinizde bilinmeyen bir yere... Acıtır acıtır gittikçe artan dozlarda acıtır...

Yaşanacak çok şey vardır hayatta. Engelli olmak ise hayatı bir camın arkasından izlemektir. Ve hiç bir zaman izlemek yaşamanın tadını vermez insana. Limoni bir yaşama mahkum kılınmışlık bizi düşlerimizde yaşamaya mahkum ediyor.
Tek özgürlük alanımız... Tek kurtarılmış bölge... Düşler...

Düşlere kimse engel koyamaz...

Not: Merak edenler için söylüyorum. İşte bu yüzden Niçkim Düş Gezgini!

Elime bir jilet alıp kendimi doğrayasım geldi. Ne ettin sen be Düş Gezgini? çok karamsar bir tablo cizmişsin.
Hayat ne olursa olsun yaşamaya değer. Ve engelli olmak asla asla hayattan alınan hazzı eksiltmiyor. Evet hepimizin bir takım sıkıntıları var. Tüm mesele hayata pozitif bakabilmekte yerdeki çamura bakmaktansa gökteki yıldızlara bakmanı tavsiye ederim.

Biraz melonkolik anıma denk geldi ondandır bu karamsar taplo.

Normalde bu kadar karamsar değilim. Yakında yazacağım yazılarla ne kadar espirik bi adam olduğumu dünya alem anlayacak.