- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Bir çok engelli yakınının eminimki ortak bir sıkıntısı vardır''GELECEK KAYGISI''bu durum engelli bir çocuğa yada yetişkine sahip olan her aile'de daima gün yüzüne çıkan ve hep yüreği burkan bir durum halindedir.
Bana bir şey olursa ne yapar nasıl hayatını sürdürür diye hep tasa edilir. Özelliklede zihinsel engelli bir yakını olan bu sıkıntıyı çok daha fazla yaşamaktadır. Fiziki engellilik bir şekilde kendini idame ettirsede zihinsel engellilik çok daha zor olsagerek. Bundan mütevellit zihinsel engelli yakınlarıda daha endişeli ve gelecek kaygısını daha çok yaşamaktadırlar diye düşünüyorum. Malesefki ülkemizdeki işleyiş , toplumumuzdaki anlayışsızlıklar , lakaytlıklar ve aksaklıklar'dan dolayı zorluklarına zorluk katılan engelli ve engelli yakınları gelecek kaygısını sürekli taze tutmak zorunda kalıyorlar/bırakılıyorlar.
Yanında aile desteği olduğu halde zorlanan bir çok engelli insan vardır bu desteği kaybettiği zaman ne hale geleceği hem ruhen , hem fiziken nasıl bir çöküş yaşayacağı , ve nasıl sorunlar içinde kalacağı hepimizin malumudur. Bu zorlukları en aza indirme işi çağdaş bir ülke isek tamamiyle devletimize düşmektedir. Bu kaygılardan kurtulunmasını sağlamak için gerek devlet , gerek sivil toplum kuruluşları halk kısacası herkez her kesim tek bir amaç için uğraşmalı amaç bu insanlar gelecek kaygısı olmadan nasıl yaşayabilir? çözümler nelerdir? diye uğraşan bir ülke görmek istiyorum.
Eğitiminden ,istihtamına, rehabilitasyonundan , bakım evlerine , özel eğitimli personeline, devlet tarafından verilen maaşların düzenine, sokaklardan , kamu binalarına ,toplu taşımadan parklara ,sahillere kadar maddi manevi her ne var ise gözden geçirilmeli, uygun hale gelmeli toplum engellilik konusunda bilinçlenmeli , devlet engellilik hakkında bilinçlenmeli , engelliliğinde bir ayrı grup değil bu toplumun parçası olduğu kabullenilmeli ki işte ozaman aileler bana bir şey olursa engellim ne durumda olur diye gelecek kaygısı duymasın.
Gelecek kaygısı duymadan yaşayabilmek dileğiyle
Bana bir şey olursa ne yapar nasıl hayatını sürdürür diye hep tasa edilir. Özelliklede zihinsel engelli bir yakını olan bu sıkıntıyı çok daha fazla yaşamaktadır. Fiziki engellilik bir şekilde kendini idame ettirsede zihinsel engellilik çok daha zor olsagerek. Bundan mütevellit zihinsel engelli yakınlarıda daha endişeli ve gelecek kaygısını daha çok yaşamaktadırlar diye düşünüyorum. Malesefki ülkemizdeki işleyiş , toplumumuzdaki anlayışsızlıklar , lakaytlıklar ve aksaklıklar'dan dolayı zorluklarına zorluk katılan engelli ve engelli yakınları gelecek kaygısını sürekli taze tutmak zorunda kalıyorlar/bırakılıyorlar.
Yanında aile desteği olduğu halde zorlanan bir çok engelli insan vardır bu desteği kaybettiği zaman ne hale geleceği hem ruhen , hem fiziken nasıl bir çöküş yaşayacağı , ve nasıl sorunlar içinde kalacağı hepimizin malumudur. Bu zorlukları en aza indirme işi çağdaş bir ülke isek tamamiyle devletimize düşmektedir. Bu kaygılardan kurtulunmasını sağlamak için gerek devlet , gerek sivil toplum kuruluşları halk kısacası herkez her kesim tek bir amaç için uğraşmalı amaç bu insanlar gelecek kaygısı olmadan nasıl yaşayabilir? çözümler nelerdir? diye uğraşan bir ülke görmek istiyorum.
Eğitiminden ,istihtamına, rehabilitasyonundan , bakım evlerine , özel eğitimli personeline, devlet tarafından verilen maaşların düzenine, sokaklardan , kamu binalarına ,toplu taşımadan parklara ,sahillere kadar maddi manevi her ne var ise gözden geçirilmeli, uygun hale gelmeli toplum engellilik konusunda bilinçlenmeli , devlet engellilik hakkında bilinçlenmeli , engelliliğinde bir ayrı grup değil bu toplumun parçası olduğu kabullenilmeli ki işte ozaman aileler bana bir şey olursa engellim ne durumda olur diye gelecek kaygısı duymasın.
Gelecek kaygısı duymadan yaşayabilmek dileğiyle
