Engellilerin cennete girip girmeyecekleri konusunda çok düşündüm. Bunun nedeni gerek engelliler gereksiz engelsiz insanlar arasında “engellilerin cennetlik” olduğu gibi bir kanı var. Bunu nereden anladım? Tabiki kendi çevremden. Beni ziyarete gelen eş dost yakın akrabadan amcalar, halalar, teyzeler ayrılırken mutlaka “bize dua et senin duan kabul olur” deyip gidiyorlar. Anlaşılan o ki biz engellilerin günahsız olduğu zannediliyor. Öyle ya bize dua et senin duan kabul edilir mantığının altında yatan gerçek tam da budur.
Ben bir islam alimi değilim ama kendimce islam dinini az çok inceledim. Engellilerin cennetlik olup olmayacağı konusunda tek istisna “zihinsel engellilerdir” çünkü akli melekeleri yerinde olmayan birinden hesap sorulmaz.
Bunun dışında kimin cennetlik olup olmayacağı ancak ahirette belli olur. Onun dışında dünyada iken cennetle müjdelenen sahabeler vardır Hz Ebu Bekir, Hz Ömer Hz Osman vb gibi. Emin olmamakla birlikte cennetle müjdelenen peygamberlerde var sanırım. Ama söylediğim gibi bu konuda net bilgim yok.
Konuya dönecek olursak, engellilerin cennetlik veya günahsız olduğuna dair düşüncelerin hem islam dini açısından hem de teoride bir karşılığı olduğuna inanmıyorum. Allah huzurunda akli melekeleri yerinde olan herkes eşittir. Eğer öyle olsaydı biz engelliler için torpil yapılmış olmaz mıydı?
Konuya ilişkin araştırma yaparken “dünya yeryüzünde” çekilen çilelerin günahlara kefaret olacağına dair bilgilere ulaştım ama tabi bunların hiç biri bizi cennetlik etmez. Öyle hemen heveslenmeyin yani
Hiç birimiz sırat köprüsünden ışık hızıyla geçmeyeceğiz .
Cennete Gireceğine İnanıp Mutlu Olan Engelliler?
Birde böyle bir durum var. Kendisinin engelli veya hasta olduğu için cennete gideceğine inanan ve engelini hastalığını kendisine verilmiş ilahi bir hediye olarak görenlerde var. Bu gerçekten ilahi bir hediyemidir bilmiyorum ama ben yaşamı boyunca mutluluğa, huzura aç bu insanların gerçek olmasa da (dediğim gibi belki bu düşüncenin gerçeklik payı vardır ben kendi penceremden bakıyorum olaya.) cennete gireceğine inanıp mutlu olmasına olumlu bakıyorum.

Yaşama azminin en büyük kaynağı olan mutluluk ister gerçek olsun isterse olmasın nereden geliyorsa gelsin onu alır baş tacı yaparım. Önceleri bu şekilde düşünmüyordum fakat sonradan yaşamı, insanları sorguladığımda insanları düşünceleri için çokta eleştirmemek gerektiği kanısına vardım. Hele ki bizim gibi bir tarafı hep eksik engellilerin mutluluğu olunca bırakalım da insanlar nasıl mutlu oluyorsa neye inanarak mutluluğu tadıyorsa öyle yaşasın düşüncesine sahip oldum.
Ben bir islam alimi değilim ama kendimce islam dinini az çok inceledim. Engellilerin cennetlik olup olmayacağı konusunda tek istisna “zihinsel engellilerdir” çünkü akli melekeleri yerinde olmayan birinden hesap sorulmaz.
Bunun dışında kimin cennetlik olup olmayacağı ancak ahirette belli olur. Onun dışında dünyada iken cennetle müjdelenen sahabeler vardır Hz Ebu Bekir, Hz Ömer Hz Osman vb gibi. Emin olmamakla birlikte cennetle müjdelenen peygamberlerde var sanırım. Ama söylediğim gibi bu konuda net bilgim yok.
Konuya dönecek olursak, engellilerin cennetlik veya günahsız olduğuna dair düşüncelerin hem islam dini açısından hem de teoride bir karşılığı olduğuna inanmıyorum. Allah huzurunda akli melekeleri yerinde olan herkes eşittir. Eğer öyle olsaydı biz engelliler için torpil yapılmış olmaz mıydı?
Konuya ilişkin araştırma yaparken “dünya yeryüzünde” çekilen çilelerin günahlara kefaret olacağına dair bilgilere ulaştım ama tabi bunların hiç biri bizi cennetlik etmez. Öyle hemen heveslenmeyin yani
Cennete Gireceğine İnanıp Mutlu Olan Engelliler?
Birde böyle bir durum var. Kendisinin engelli veya hasta olduğu için cennete gideceğine inanan ve engelini hastalığını kendisine verilmiş ilahi bir hediye olarak görenlerde var. Bu gerçekten ilahi bir hediyemidir bilmiyorum ama ben yaşamı boyunca mutluluğa, huzura aç bu insanların gerçek olmasa da (dediğim gibi belki bu düşüncenin gerçeklik payı vardır ben kendi penceremden bakıyorum olaya.) cennete gireceğine inanıp mutlu olmasına olumlu bakıyorum.

Yaşama azminin en büyük kaynağı olan mutluluk ister gerçek olsun isterse olmasın nereden geliyorsa gelsin onu alır baş tacı yaparım. Önceleri bu şekilde düşünmüyordum fakat sonradan yaşamı, insanları sorguladığımda insanları düşünceleri için çokta eleştirmemek gerektiği kanısına vardım. Hele ki bizim gibi bir tarafı hep eksik engellilerin mutluluğu olunca bırakalım da insanlar nasıl mutlu oluyorsa neye inanarak mutluluğu tadıyorsa öyle yaşasın düşüncesine sahip oldum.