Engelliler İçinde Barış

Uzak kentlerin birinde Barış isminde bir genç vardı. Yıllar önce masmavi gözlerini dünyaya açarken annesi; 'Barış' dedi ona. Onu Barış'ım diye kucağına aldı. ''Hayatla, kendinle, çevrendeki herkesle barış dolu olacaksın yavrum. Hep güleceksin, mutluluk kelebeği gibi hiç ağlamayacaksın. Bu yüzden 'Barış' dedim sana.'' diye kelimeleri fısıldadı Barış'ın o küçücük kulağına. Barış sanki annesinin ne söylediğini anlamış gibi gülümsedi. Öyle bir güldü ki annesi de babası da mutluluğa büründüler. Nasıl mutlu olmasınlar ki? 'Oğlum' deyip sardılar, kucaklarına alıp sevdiler, kokladılar. Nasıl gülmesin gözleri?**Annesi ''Oy yavrum nasıl da güldü! Bütün gülücüklerin böyle masumiyet dolu olur inşallah.'' deyip öpücükler kondurdu kıpkırmızı yanaklarına. Güneş doğup batarken hastaneden taburcu oldular. Artık biricik oğullarıyla yeni bir düzen kuracaklardı. Babası her sabah; ''Günaydın dünyalar güzeli oğlum.'' deyip işine gidecekti. Annesi her gününü ''Barış ile oyunlar oynayarak'' geçirecekti. Planladıkları gibi gitti her şey. Barış: ''ba-ba-ba, ma-ma-ma, de-de-de'' diyerek*yavaş yavaş konuşmaya başladı.
* * * * *Aradan yıllar geçti. Barış artık hem konuşuyor hem de yürüyordu. Ana sınıfına başlayan Barış derslerinde de oldukça başarılıydı. Resme olan merakı ona birbirinden güzel resimler çizdirdi. Ana sınıfını bitiren Barış birinci sınıf, ikinci sınıf derken liseye geçti. Yeni bir okul ve yeni arkadaşlıklar…Barış, kısa zaman içinde okulunu sevip arkadaşları ve öğretmenleriyle kaynaştı. En yakın arkadaşı, sıra arkadaşı olan Sefa'ydı… Sefa, babasız *ve sır dolu bir çocuktu. Barış bu yüzden Sefa ile zaman zaman tartışırdı. Ondaki gizemin ne olduğunu da çok merak ederdi.**Barış okul dışında ki saatlerde de Sefa ile bir araya gelirdi. Birlikte zaman geçirirler, ders çalışırlardı. Yine böyle bir zaman da Barış daha fazla dayanamadı ve Sefa ya sorular sormaya başladı:
Barış: Nedir sendeki bu gizem?
Sefa:**Gizem çözülemeyecek bir gerçektir. Onu anlamak istiyorsan sorgulamayacak, zamana bırakacaksın. O isterse kendini sana gösterir Barış.
Barış: İyi de herkes seni konuşuyor? Kimse senle ilgili bir şey bilmiyor. Ben bile!
Sefa:**Önemli olan benim hayatımı bilmen değildir. Hem neden bu kadar merak ediyorsun ki?
Barış:**En yakın arkadaşım sensin. Senin hayatını merak ediyorum, aileni de…
Sefa: Emin ol benim ailemi tanımak bile istemezsin. Boş ver be biz eğlencemize bakalım. Baksana şuradakiler ne güzel şarkı söylüyorlar: ''Bu şarkıda seni ne çok özlediğimi*anlatmak istedim sana bir kere olsun.'' Ne güzel demiş Haluk Levent. Bu dizeler sanki benim için yazılmış.
Barış: Evet gerçekten çok güzel ve derin anlamlarla yüklü. Sefa kimi özlüyorsun?
Sefa: Eğer bir gün söyleyebilirsem…
Barış: Peki nasıl istersen. Geç oldu gidelim mi?
Sefa: Olur gidelim. DEVAMI İÇİN TIKLAYIN