- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 240
- Tepkime Puanı
- 0
- Puanları
- 0
Bir kaç gün öncesiydi, akülü sandalyem kaldırıma çıkmak için kaldırımın önündeki rampaya bir iki kez ileri geri giderek çıkmak zorunda kalmıştım. Rampa çok dardı o yüzdende milimetrik bir hesaplama yapmak gerekiyordu. Benim kaldırımı çıkmak için ileri geri gidip geldiğimi gören bir grup kızlı kadınlı topluluktan şu seslerin yükseldiğini duydum...
- Birimiz yardım edelim yazık SEVAPTIR....
Neyseki kızlı kadınlı gruba bana yardım ederek sevap kazanma fırsatı vermeden kıvrak bir hareketle kaldırıma çıkabilmiştim.
O gün bugündür YARDIM etme ve SEVAP kazanma ikilisi üzerine düşünüyorum.
Tüm kutsal metinler Kuran, incil, ve tevrat da zorda kalmışlara, yardıma muhtaçlara yardım edilmesi öğütlenir. Bunun karşılığında da cennet vaadi yapılır.
Basit tanımla: Yardım et Cennete git...
Oysa yine aynı kutsal metinlerde yapılan yardımların karşılıksız yapılması gerektiği, birine yardım ederken illa bir karşılığının olacağını yada alacağınızı düşünmeden yapılması gerektiğide söylenir.
Peki bu iki durum arasında sizcede bir karışıklık yokmu?
Madem yardımlar karşılıksız olmalı, yardımı cennete gitmek için yapmamız bir karşılık beklediğimiz anlamına gelmiyor mu?
Yukarda anlattığım olayda kadınlı kızlı grup un 'Birimiz yardım edelim sevaptır' sözünün altında ben bu düşüncenin yattığını düşünüyorum. Onlara göre akülü sandalyede ki bir engelliye yardım etmek cennete giden yolda bir basamak tı. Hoş bu düşünce tarzının biz engelliler için birden çok örneğini anlatmıştım daha önceki yazılarımda ya.
Yani diyeceğim şuki bu yardım = cennet ilişkisi bana çokta etik bir düşünce biçimi gelmiyor. Ben kadınlı kızlı gruptan yardım edelim sevaptır sözü yerine çıkmakta zorlandığım o boktan rampayı yapan sivri zekalılar hakkında bir eleştiri duysaydım inanın çok daha mutlu olurdum....
- Birimiz yardım edelim yazık SEVAPTIR....
Neyseki kızlı kadınlı gruba bana yardım ederek sevap kazanma fırsatı vermeden kıvrak bir hareketle kaldırıma çıkabilmiştim.
O gün bugündür YARDIM etme ve SEVAP kazanma ikilisi üzerine düşünüyorum.
Tüm kutsal metinler Kuran, incil, ve tevrat da zorda kalmışlara, yardıma muhtaçlara yardım edilmesi öğütlenir. Bunun karşılığında da cennet vaadi yapılır.
Basit tanımla: Yardım et Cennete git...
Oysa yine aynı kutsal metinlerde yapılan yardımların karşılıksız yapılması gerektiği, birine yardım ederken illa bir karşılığının olacağını yada alacağınızı düşünmeden yapılması gerektiğide söylenir.
Peki bu iki durum arasında sizcede bir karışıklık yokmu?
Madem yardımlar karşılıksız olmalı, yardımı cennete gitmek için yapmamız bir karşılık beklediğimiz anlamına gelmiyor mu?
Yukarda anlattığım olayda kadınlı kızlı grup un 'Birimiz yardım edelim sevaptır' sözünün altında ben bu düşüncenin yattığını düşünüyorum. Onlara göre akülü sandalyede ki bir engelliye yardım etmek cennete giden yolda bir basamak tı. Hoş bu düşünce tarzının biz engelliler için birden çok örneğini anlatmıştım daha önceki yazılarımda ya.
Yani diyeceğim şuki bu yardım = cennet ilişkisi bana çokta etik bir düşünce biçimi gelmiyor. Ben kadınlı kızlı gruptan yardım edelim sevaptır sözü yerine çıkmakta zorlandığım o boktan rampayı yapan sivri zekalılar hakkında bir eleştiri duysaydım inanın çok daha mutlu olurdum....
