Engellilerin Saygınlık Kazanma Mücadelesi

Birleş Milletlerin 9 Aralık 1975 tarihli özürlü kişilere ilişkin bildirgesinin 3. maddesi şöyle başlamktadır: Özürlü asıl olarak insan saygınlığı görme hakkına sahiptir . Özürlü olarak nitelendirilen her birey temel siyasi ve vatandaşlık haklarına sahiptir. Sadece benimsenme böyle bir kişiye tam anlamıyla yaşama imkanı sağlayabilir. Yetkili makamlar bu konuda çabalarını yoğunlaştırmalıdırlar.

Diye devam eden bir bildirge ve günümze dönelim!

36 sene evvel böyle bir bildirge yayınlanmış o gün de, bu gün olduğu gibi aynı istekler ve aynı eksiklikler olması çok çarpıcı bir gerçeği gözler önüne seriyor. Koskoca bir 36 yıl ve hala aynı şeylerin konuşuluyor olması bizim ciddi anlamda bir yol kat etmeyişimizi gösteriyor.

O günden bu günlere değişen bir takım mevzuatlar illaki vardır fakat temelde engellinin saygınlığını kazanması yatıyor. Günümüzde engellilere bakış açısı hala bu saygınlığı tam kazanılmamış oluşunun bir göstergesi , engelliye acınması eksik kusurlu vs.. görüşler saygınlığını kazanmak isteyenleri baltalamaktan başka bir işe yaramamaktadır.

Engeli olan kişiyi toplumsal tavırlar ortak yaşam alanlarının dışında tutmaya yönelik olması yine bir saygı duyulmama örneğidir. Çok üstün meziyetlere sahip olsa bile eğitim düzeyi her ne olursa olsun engelinden dolayı itabar edilmiyor olması belki çok iyi bildiği ve başarılı olduğu bir işte bile arka planda tutuluyor olması yanlışlıkların, hataların ve saygısızlığın ta kendisi değilde nedir sizce.?

İtibar ve saygınlık dış görünüşe göre verilen bir toplum halinde olmamız bizim ne kadar aciz insanlar topluluğu olduğumuzun bir kanıtıdır.