Engellilerin sorunlarının aktarılmasında görsel mi yoksa yazılı basınmı daha etkili?

Sorunlarımızı dile getirdik, toplantılar yapıldı, eylemlerimiz oldu... Çoğu vakit evden çıkamayan biz engelliler kılı kırk yararak tüm zorluklarımıza rağmen sokağa döküldük... Sokağa çıkamayacak kadar engelli olanlar yapılan
lara oturdukları yerden yürekleriyle destek verdi... Engelliler birleşip, bütünleşme yolunda adımlar attılar mı derseniz ben atıldığına inanıyorum, yetersiz olabilir ancak bir yerlerden gücümüz yettiği kadar seslendik... Eskiden görme engelli birisi sorun yaşadığında o engel grubunda olanlar sahip çıkarken şimdi tüm engelliler ne oluyor diye atılmaya başladı... Bir yerlerden çatlak bile olsa seslerin duyulması duyarlılığımızın en büyük göstergesidir... En kötü yorum bile gerçeğe ulaşmamıza imkân sağlar...

YAZILI BASIN MI?.. GÖRSEL BASIN MI?..
İnsanların yaşamında görsellik önemli midir? Hem de oldukça fazla hele ki bizim toplumumuzda... Yapılan istatistikler okuma oranımızın düşüklüğünde hem fikir... Evet, söz uçar yazı kalır ama o yazıları okuma teşebbüsünde bulunabilirsek... Örneğin, gazetede sırtında çocuğunu okula götüren bir annenin zorlukları yazılıdır ancak bu haber bazıları tarafından konuyla alakalı olmadığı için okunmaz, bazıları kısıtlı zamanından ötürü sadece gazetede ilgi duyduğu alanlardaki yazıları veya manşet haberleri okur bazıları da tüm haberleri okurlar.

Ya görsel basın görsel basın öylemidir? Sırtında çocuğunu taşıyan anne bazen flaş haber olarak çıkar karşımıza... Burada annenin tek bir amacı vardır ki, o da gayet masumdur... Anne engelli çocuğunu sırtında taşır çünkü çocuğu okuyup büyük adam olacaktır... Çocuğu için çektiği tüm acılar kutsaldır ve çocuğunu taşırken yüksünmez bile... Engelli çocuk da en az annesi kadar masumdur... Hayatta kalmasının tek koşulunun okumak olduğunun bilincine henüz küçük yaşlarda varmıştır... Ve bunlar bir gün bir kameramanla karşılaşırlar, sevinirler... Çektikleri acıları son bulacak, okula gitmeleri için ulaşım koşulları kolaylaştırılacak ya da buna benzer çözümler üretilecek, bu sadece kendileri için değil kendi gibi olan diğer engelli arkadaşları için de çözüm olacaktır...

Engelli çocuk ve annesi görsel basında beklediklerinden daha fazlasını bulurlar... Tüm kanallar kendilerini gösterirler hem de flaş flaş flaş şeklinde... Önemsenmek güzeldir hem hak etmemişler midir yaşadıklarından dolayı... Görüntülerini görürler ve sevinirler amaçlarına ulaşmalarına ramak kalmıştır... Daha bir kulak kesilirler o da nesi flaş manşet... ENGELLİ ÇOCUK İLE ANNENİN BİTMEYEN ÇİLESİ... Arkasından devamı gelir maddi yetersizlikleri nedeniyle... Şaşırırlar onlar böyle bir şeyden hiç bahsetmemişlerdir hem kendi yağları ile kavruluyorlardır kimseye el açmadan diğer insanlar gibi... Çocuğun ve annesinin gözlerinden birkaç damla yaş süzülür ne de olsa aralarında kader birliği yapmışlardır yıllarca evvelinden...

Tüm iller onlar için yardım seferberliğine kalkışmışlardır ne de olsa bu ülkenin insanları duyarlı ve merhametlidir... Ertesi gün sadece o gördükleri kameraman yoktur artık eline mikrofonu kapan evlerinin içini işgal etmişlerdir... Tanımadıkları bu insanların arasında kendi evlerinde kendilerini yabancı hissederler... Kimileri odasına dalmıştır, kimileri mutfaklarına, kimi buzdolaplarının içini kimileri de eğreti duran bahçe duvarlarını çekerler... Yoksulluklarını belgelerler birbiriyle yarışırcasına... Oysa onların amaçları yoksulluklarını göstermek değil okumalarını sağlamak için yollarını aydınlatacak ışıktır... Evet, çocuk kendini rencide olmuş gibi hisseder ve o gün karar verir bir daha okula gitmeyecektir...

Engelli çocuk medyadan okuması için imkân istemiştir... Medyada engelli çocuğun okumasından çok yoksulluğunu gözler önüne sermiştir... Çünkü toplum için yoksulluk okumaktan çok daha önemlidir ve medya bunun farkındadır... Oysa sık sık dile getirirler..."EĞİTİM BİR HAKTIR, EĞİTİMDE FIRSAT EŞİTLİĞİ TANINMALIDIR"...Bir yaşam öyküsü daha görsel basında amacına hizmet edemeden sadece kendi yararına hizmet ederek kapanır...

Evet, görsel basın çok ama çok önemlidir ama insanların duygularını suiistimal etmedikleri sürece... Engelli de diğer bireyler gibi etten, kandan, kemikten oluşmuştur bir de bunlara yön veren duyguları vardır... Diğer insanlar gibi yaşama hakkı ve yaşamda söz hakkı vardır... Yaşama hakkı da kapsamlıdır tıpkı diğerleri gibi...


NOT: Yazı engelli sorunlarına bir nebze de olsa ışık tutmak amacıyla tarafımca kaleme alınmış olup sadece fotoğraflar alıntıdır...

Engellilerin sorunlarının topluma aktarılmasında görsel basın daha etkilidir tabi. Ama ondan önemlisi hem görsel basının hemde yazılı basının engellilerin sorunlarını aktarılması esnasında kullandıkları yöntemlerde arıza var. Birisi reyting, diğeri traj için "nasıl daha fazla gözyaşı döktürürüzün" peşinde koşuyor. Ve en önemlisi haberleri yapan kişilerin gerçekte engellilerin sorunlarının ne olduğundan bu sorunların çözülmesi için nasıl bir yol izlenmesi gerektiğinden haberler yok. Genelde olaylara "kişisel trajedi" odaklı bakılıyor. Bir annenin-babanın engelli çocuğunu okutmak için sırtında taşıması konu edilip, bir yardım severin o aileye tekerlekli sandalye bağışı yapmasını sağladıklarında amaçlarına ulaştıklarını sanıyolar?

Kimse devlet bu engelliye neden tekerlekli sandalye vermiyor sorusunu sorup bunun üzerine gitmiyor. Tıpkı mavi kapak kampanyasında bu insanlar tekerlekli sandalye almak için neden kapaklara ihtiyaç duysun sorusunun sorulmadığı gibi.
Açıkcası ben yazılı ve görsel medya'dan umudumu kesmiş durumdayım. Zira her iki oluşumda saha araştırması yapmadan masa başı haberlerle işi götürmeye çalışıyor. Neredeyse hiç bir haberin hazırlık aşamasında o sorunu bire bir yaşayan kişilerle görüşülüp onların konuya dair görüşleri alınmıyor.

Fakat tamda bu umutların bittiği noktada özellikle "biz engelliler için" yepyeni bir yayın mecrası doğdu. Bu yayın mecrasında kişiler bire bir kendi sorunlarını başkalarıyla paylaşır, etkileşim kurar oldular. Adına dijital yada yeni medya denilen internet yayıncılığı sayesinde engelliler bire bir kendi sorunlarını aktararak, koça koça medya kuruluşlarının yaptıkları haberlerle yedikleri naneyi ifşa eden, eleştiren hatta ve hatta onlara doğrusunun ne olması nasıl olması gerektiğini öğütleyen yayınlar yapmaya başlandı. Bir anlamda yazılı ve görsel medya kapalı devre yayın yaparken dijital medya bire bir halkın sesi olmaya başladı.

Örnekse daha dün dünyanın en büyük mikro bloglarından biri olan twitter'de #engellileriçin hashtagıyla başlattığımız kampanyada kullandığımız tag tam 2 saat boyunca Trend Topic olarak Twitter Türkiye Gündemine oturdu. ( http://engelliler.gen.tr/f83/ve-twitteri-engelliler-gundemiyle-salladik-16615/ ) Konuya dair yazacak çok şey var. Şimdilik bu kadar daha sonra devam edeceğim.

Engelli için hizmet eden kim olursa olsun menfaat söz konusu olduğunda ne yazık ki kullanılan sadece ve sadece engelli oluyor ve birileri engellileri kullanarak ne yazık ki, rant sağlıyor...Evet, aynen mavi kapaklarla verdikleri tekerlekli sandalyeler gibi...Amaç zaten bu konuda yeterince hassas ve duyarlı olan toplumumuzu bu yönüyle vurmak...Açık söylemek gerekirse biz de bu kampanyaya canı gönülden destek verdik engelli bir arkadaşımıza sandalye alabilmek için seferber olduk çuvallarla mavi kapak topladık sandalyeyi aldığımızda da şaşırdık uyduruk kaydırık işlevsiz gayet basit bir şey kullanamadı tabi ki...Emeğimize değilde kullanıldığımıza yandık aklıma geldikçe de hala gülüyorum ağlanacak halimize...

Görsel ve yazılı basında ses getirebilmek bir çok kitleye ulaşabilmek elbetteki çok önemli ama Halil bey'in söylediğinede katılmamak elde değil. Öyleki acitasyon yaparak o insanın duygularıyla oynayarak reyting uğruna insanlar'ın özeli gözler önüne seriliyor. He çare olsalar amenna ama sadece lafta kalan bir günlük haberlere dönüşüyor. Keza kampanyalarda yine aynı durumda belki bir kaçtanesi tutuyor diğerleri başlatıldığı an haber olup sırra kadem basıyor. Türkiye gibi her alanda ilerleme sağlamış bir ülke neden kampanyalara gerek duysun. Her alanda biz varız derken neden engelliler böyle uyduruktan kampanyalarla bir tekerlekli sandalye alabilmek için çabalasın. Daha önce yazmış olduğum bir konuda buna benzer olaylardan bahsetmiştim bunlara sebep olan birazda bizler değilmiyiz. Bir kampanya başlar bizler peşine düşeriz bir belediye düzenleme yapar o başkanı alkış yağmurlarına tutarız oysaki bu yapılması gereken değilmidir. Şayet bu insanlar seni başkan seçmiş ise görevin bu yolunuda yapacaksın, kaldırımınıda , rampasınıda bunun için alkış beklercesine neredeyse hergün falanca belediye şunu yaptı bunu yaptı türünden haberler verilip gözler önüne serilmesine ne gerek var. Görsel ve yazılı medya bunları gündem yapar fakat gündemde tutanda bizler değilmiyiz.

mavibalina2012' Alıntı:

çuvallarla mavi kapak topladık sandalyeyi aldığımızda da şaşırdık uyduruk kaydırık işlevsiz gayet basit bir şey kullanamadı tabi ki...Emeğimize değilde kullanıldığımıza yandık aklıma geldikçe de hala gülüyorum ağlanacak halimize...

Genişletmek için tıkla ...

Toplum cahil benim annem bile kapak topluyor. Söylüyorum anlamıyor.

sgk o kıytırık sandalyeyi zaten veriyor. onlar eskidendi. şimdi mecburi herkez zaten bi şekilde sgk kapsamında.

Star trek iki ay önce de bir arkadaşım resmi kanallar aracılığıyla tekerlekli sandalye temin etti onun da mavi kapakla verilenden pek farkı yok...En iyisi kendi ihtiyaçlarını göz önünde tutarak aldığın işlevsel olanı...Ne yazık ki ne yazık ki diyorum bunun böyle olmaması gerekir
paranı vererek aldığın işe yarıyor yoksa hiç birisinin birbirinden farkı da yok engelliye faydası da yok...

Yaw arkadaş bu mavi kapak olayı heryerde karşıma çıkıyor. fesbuk a her girdiğimde karşıma çıkıyor. engellilere el atın, angellilere kafa atın, yardım edin. midem bulanmaya başladı. bu işte harcanan efor doğru strateji ve gerçek sorunların dile getirilmesi için harcansaydı şimdiye kadar çok yol almıştık. bence bu mavi kapak olayında birilerin parmağı var. bilerek buişi gündemde tutup rant sağlıyorlar. Buraya yazıyorum. günün birinde kokusu çıkarsa demedi demeyin.