M
mavibalina2012
Guest
Sorunlarımızı dile getirdik, toplantılar yapıldı, eylemlerimiz oldu... Çoğu vakit evden çıkamayan biz engelliler kılı kırk yararak tüm zorluklarımıza rağmen sokağa döküldük... Sokağa çıkamayacak kadar engelli olanlar yapılan
lara oturdukları yerden yürekleriyle destek verdi... Engelliler birleşip, bütünleşme yolunda adımlar attılar mı derseniz ben atıldığına inanıyorum, yetersiz olabilir ancak bir yerlerden gücümüz yettiği kadar seslendik... Eskiden görme engelli birisi sorun yaşadığında o engel grubunda olanlar sahip çıkarken şimdi tüm engelliler ne oluyor diye atılmaya başladı... Bir yerlerden çatlak bile olsa seslerin duyulması duyarlılığımızın en büyük göstergesidir... En kötü yorum bile gerçeğe ulaşmamıza imkân sağlar...
YAZILI BASIN MI?.. GÖRSEL BASIN MI?..
İnsanların yaşamında görsellik önemli midir? Hem de oldukça fazla hele ki bizim toplumumuzda... Yapılan istatistikler okuma oranımızın düşüklüğünde hem fikir... Evet, söz uçar yazı kalır ama o yazıları okuma teşebbüsünde bulunabilirsek... Örneğin, gazetede sırtında çocuğunu okula götüren bir annenin zorlukları yazılıdır ancak bu haber bazıları tarafından konuyla alakalı olmadığı için okunmaz, bazıları kısıtlı zamanından ötürü sadece gazetede ilgi duyduğu alanlardaki yazıları veya manşet haberleri okur bazıları da tüm haberleri okurlar.
Ya görsel basın görsel basın öylemidir? Sırtında çocuğunu taşıyan anne bazen flaş haber olarak çıkar karşımıza... Burada annenin tek bir amacı vardır ki, o da gayet masumdur... Anne engelli çocuğunu sırtında taşır çünkü çocuğu okuyup büyük adam olacaktır... Çocuğu için çektiği tüm acılar kutsaldır ve çocuğunu taşırken yüksünmez bile... Engelli çocuk da en az annesi kadar masumdur... Hayatta kalmasının tek koşulunun okumak olduğunun bilincine henüz küçük yaşlarda varmıştır... Ve bunlar bir gün bir kameramanla karşılaşırlar, sevinirler... Çektikleri acıları son bulacak, okula gitmeleri için ulaşım koşulları kolaylaştırılacak ya da buna benzer çözümler üretilecek, bu sadece kendileri için değil kendi gibi olan diğer engelli arkadaşları için de çözüm olacaktır...
Engelli çocuk ve annesi görsel basında beklediklerinden daha fazlasını bulurlar... Tüm kanallar kendilerini gösterirler hem de flaş flaş flaş şeklinde... Önemsenmek güzeldir hem hak etmemişler midir yaşadıklarından dolayı... Görüntülerini görürler ve sevinirler amaçlarına ulaşmalarına ramak kalmıştır... Daha bir kulak kesilirler o da nesi flaş manşet... ENGELLİ ÇOCUK İLE ANNENİN BİTMEYEN ÇİLESİ... Arkasından devamı gelir maddi yetersizlikleri nedeniyle... Şaşırırlar onlar böyle bir şeyden hiç bahsetmemişlerdir hem kendi yağları ile kavruluyorlardır kimseye el açmadan diğer insanlar gibi... Çocuğun ve annesinin gözlerinden birkaç damla yaş süzülür ne de olsa aralarında kader birliği yapmışlardır yıllarca evvelinden...
Tüm iller onlar için yardım seferberliğine kalkışmışlardır ne de olsa bu ülkenin insanları duyarlı ve merhametlidir... Ertesi gün sadece o gördükleri kameraman yoktur artık eline mikrofonu kapan evlerinin içini işgal etmişlerdir... Tanımadıkları bu insanların arasında kendi evlerinde kendilerini yabancı hissederler... Kimileri odasına dalmıştır, kimileri mutfaklarına, kimi buzdolaplarının içini kimileri de eğreti duran bahçe duvarlarını çekerler... Yoksulluklarını belgelerler birbiriyle yarışırcasına... Oysa onların amaçları yoksulluklarını göstermek değil okumalarını sağlamak için yollarını aydınlatacak ışıktır... Evet, çocuk kendini rencide olmuş gibi hisseder ve o gün karar verir bir daha okula gitmeyecektir...
Engelli çocuk medyadan okuması için imkân istemiştir... Medyada engelli çocuğun okumasından çok yoksulluğunu gözler önüne sermiştir... Çünkü toplum için yoksulluk okumaktan çok daha önemlidir ve medya bunun farkındadır... Oysa sık sık dile getirirler..."EĞİTİM BİR HAKTIR, EĞİTİMDE FIRSAT EŞİTLİĞİ TANINMALIDIR"...Bir yaşam öyküsü daha görsel basında amacına hizmet edemeden sadece kendi yararına hizmet ederek kapanır...
Evet, görsel basın çok ama çok önemlidir ama insanların duygularını suiistimal etmedikleri sürece... Engelli de diğer bireyler gibi etten, kandan, kemikten oluşmuştur bir de bunlara yön veren duyguları vardır... Diğer insanlar gibi yaşama hakkı ve yaşamda söz hakkı vardır... Yaşama hakkı da kapsamlıdır tıpkı diğerleri gibi...
NOT: Yazı engelli sorunlarına bir nebze de olsa ışık tutmak amacıyla tarafımca kaleme alınmış olup sadece fotoğraflar alıntıdır...
lara oturdukları yerden yürekleriyle destek verdi... Engelliler birleşip, bütünleşme yolunda adımlar attılar mı derseniz ben atıldığına inanıyorum, yetersiz olabilir ancak bir yerlerden gücümüz yettiği kadar seslendik... Eskiden görme engelli birisi sorun yaşadığında o engel grubunda olanlar sahip çıkarken şimdi tüm engelliler ne oluyor diye atılmaya başladı... Bir yerlerden çatlak bile olsa seslerin duyulması duyarlılığımızın en büyük göstergesidir... En kötü yorum bile gerçeğe ulaşmamıza imkân sağlar...
YAZILI BASIN MI?.. GÖRSEL BASIN MI?..
-27-
İnsanların yaşamında görsellik önemli midir? Hem de oldukça fazla hele ki bizim toplumumuzda... Yapılan istatistikler okuma oranımızın düşüklüğünde hem fikir... Evet, söz uçar yazı kalır ama o yazıları okuma teşebbüsünde bulunabilirsek... Örneğin, gazetede sırtında çocuğunu okula götüren bir annenin zorlukları yazılıdır ancak bu haber bazıları tarafından konuyla alakalı olmadığı için okunmaz, bazıları kısıtlı zamanından ötürü sadece gazetede ilgi duyduğu alanlardaki yazıları veya manşet haberleri okur bazıları da tüm haberleri okurlar.
Ya görsel basın görsel basın öylemidir? Sırtında çocuğunu taşıyan anne bazen flaş haber olarak çıkar karşımıza... Burada annenin tek bir amacı vardır ki, o da gayet masumdur... Anne engelli çocuğunu sırtında taşır çünkü çocuğu okuyup büyük adam olacaktır... Çocuğu için çektiği tüm acılar kutsaldır ve çocuğunu taşırken yüksünmez bile... Engelli çocuk da en az annesi kadar masumdur... Hayatta kalmasının tek koşulunun okumak olduğunun bilincine henüz küçük yaşlarda varmıştır... Ve bunlar bir gün bir kameramanla karşılaşırlar, sevinirler... Çektikleri acıları son bulacak, okula gitmeleri için ulaşım koşulları kolaylaştırılacak ya da buna benzer çözümler üretilecek, bu sadece kendileri için değil kendi gibi olan diğer engelli arkadaşları için de çözüm olacaktır...
Engelli çocuk ve annesi görsel basında beklediklerinden daha fazlasını bulurlar... Tüm kanallar kendilerini gösterirler hem de flaş flaş flaş şeklinde... Önemsenmek güzeldir hem hak etmemişler midir yaşadıklarından dolayı... Görüntülerini görürler ve sevinirler amaçlarına ulaşmalarına ramak kalmıştır... Daha bir kulak kesilirler o da nesi flaş manşet... ENGELLİ ÇOCUK İLE ANNENİN BİTMEYEN ÇİLESİ... Arkasından devamı gelir maddi yetersizlikleri nedeniyle... Şaşırırlar onlar böyle bir şeyden hiç bahsetmemişlerdir hem kendi yağları ile kavruluyorlardır kimseye el açmadan diğer insanlar gibi... Çocuğun ve annesinin gözlerinden birkaç damla yaş süzülür ne de olsa aralarında kader birliği yapmışlardır yıllarca evvelinden...
Tüm iller onlar için yardım seferberliğine kalkışmışlardır ne de olsa bu ülkenin insanları duyarlı ve merhametlidir... Ertesi gün sadece o gördükleri kameraman yoktur artık eline mikrofonu kapan evlerinin içini işgal etmişlerdir... Tanımadıkları bu insanların arasında kendi evlerinde kendilerini yabancı hissederler... Kimileri odasına dalmıştır, kimileri mutfaklarına, kimi buzdolaplarının içini kimileri de eğreti duran bahçe duvarlarını çekerler... Yoksulluklarını belgelerler birbiriyle yarışırcasına... Oysa onların amaçları yoksulluklarını göstermek değil okumalarını sağlamak için yollarını aydınlatacak ışıktır... Evet, çocuk kendini rencide olmuş gibi hisseder ve o gün karar verir bir daha okula gitmeyecektir...
Engelli çocuk medyadan okuması için imkân istemiştir... Medyada engelli çocuğun okumasından çok yoksulluğunu gözler önüne sermiştir... Çünkü toplum için yoksulluk okumaktan çok daha önemlidir ve medya bunun farkındadır... Oysa sık sık dile getirirler..."EĞİTİM BİR HAKTIR, EĞİTİMDE FIRSAT EŞİTLİĞİ TANINMALIDIR"...Bir yaşam öyküsü daha görsel basında amacına hizmet edemeden sadece kendi yararına hizmet ederek kapanır...
Evet, görsel basın çok ama çok önemlidir ama insanların duygularını suiistimal etmedikleri sürece... Engelli de diğer bireyler gibi etten, kandan, kemikten oluşmuştur bir de bunlara yön veren duyguları vardır... Diğer insanlar gibi yaşama hakkı ve yaşamda söz hakkı vardır... Yaşama hakkı da kapsamlıdır tıpkı diğerleri gibi...
NOT: Yazı engelli sorunlarına bir nebze de olsa ışık tutmak amacıyla tarafımca kaleme alınmış olup sadece fotoğraflar alıntıdır...