- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Endişe duygusunu hangimiz yaşamıyoruz ki? Öyle bir duygu ki ne engelli tanır nede engelsiz fakat bu insanı için için kemiren duyguyu engellliler ve engelli yakınları herkese göre biraz daha yoğun , biraz daha ağır hissederler. Zira endişe edecekleri okadar çok şey vardır ki
Yaşama tutunmak için verilen uğraşın yanı sıra birde ne olacağım nasıl olacağım diye duyulan endişeler hayatı bir kat daha zorlaştırmıyor mu? Engelli yakını olan bana bir şey olursa diye başlar endişelerine , kendi engelli olan aileme bir şey olursa diye, sonuç her ikisindede duyulan o büyük endişe duygusudur. Nedendi, ney di bu sarıp sarmalayan, endişe içinde kıvrandıran, bukadar mı sahipsizdik, bukadarmı geri kalmış, bukadarmı insanımızdan elimizi eteğimizi çekmiş haldeydik. Nedendi bu insanların korkuları yarına dair umutsuzca çırpınışları nedendi kocaman bir Ülkede kendini yalnız sanışları.
Oysa bütün siyasi partiler yalnız değilsiniz biz sizlerle bir bütünüz diye nutuklar atarken bu insanların yalnızlığı geleceğe dair korkuları nedendi?
İşte ben kendimce gördüğüm nedenlerden bahsedeyim sizlere …
Dünden bugüne değişmeyen gitgide yozlaşan ve sadece kendini düşünen bir insan topluluğuna dönüşmemizdi bence tüm bu endişelere neden olan. Yapılanların kullanılabilirliğini hiç düşünmeyişimiz , bir kesime hizmet verirken diğer bir kesimi elimizin tersiyle adeta itişimizdi. Çıkarlar uğruna düşkünü , muhtacı , fakiri hor görüşümüz ve tabiki engellileri hayatın hep bir adım dışında tutuşumuzdu. Kim nekadar söylerse söylesin biz engelleri kaldırdık diye ortada kocaman bir gerçek var ki oda engelliler bu Ülkede ZORLANIYOR..
Tüm gelişmiş Ülkelerde engelli hakları dudak ısırtır haldeyken biz küçücük bir maaş için kılı kırk yarar haldeysek bu engelli endişelenmesinde ne yapsın sizce ?
Şuan etrafında yakınları varken yaşamakta zorlanan sokağa çıkamayan, alışverişe gidemeyen birçok alanı tek başına kullanamayan küçücük bir rampa bile çok görülen engelli etrafında yakınları olmadan ne yapacağını düşünmesin de ne yapsın sizce?
Aileler engelli çocuklarının akibeti hakkında derin sorular la beyinlerini doldurmasında ne yapsın sizce? Zira tüm engelli aileleri engellinin Ülkemiz standartlarında nasıl zorlanabileceğinin farkında
Okumak sıkıntı , çalışmak sıkıntı , hatta bizim ülkemizde aşık olmak bile sıkıntı yadırgamalar , acımalar ve dahası işte ortaya çıkanda engelli ve engelli ailelerinin bitmek tükenmek bilmeyen endişe duyguları.
Sorarım şimdi sizlere bu insanlar endişelenmekte haksız mı?
Yaşama tutunmak için verilen uğraşın yanı sıra birde ne olacağım nasıl olacağım diye duyulan endişeler hayatı bir kat daha zorlaştırmıyor mu? Engelli yakını olan bana bir şey olursa diye başlar endişelerine , kendi engelli olan aileme bir şey olursa diye, sonuç her ikisindede duyulan o büyük endişe duygusudur. Nedendi, ney di bu sarıp sarmalayan, endişe içinde kıvrandıran, bukadar mı sahipsizdik, bukadarmı geri kalmış, bukadarmı insanımızdan elimizi eteğimizi çekmiş haldeydik. Nedendi bu insanların korkuları yarına dair umutsuzca çırpınışları nedendi kocaman bir Ülkede kendini yalnız sanışları.
Oysa bütün siyasi partiler yalnız değilsiniz biz sizlerle bir bütünüz diye nutuklar atarken bu insanların yalnızlığı geleceğe dair korkuları nedendi?
İşte ben kendimce gördüğüm nedenlerden bahsedeyim sizlere …
Dünden bugüne değişmeyen gitgide yozlaşan ve sadece kendini düşünen bir insan topluluğuna dönüşmemizdi bence tüm bu endişelere neden olan. Yapılanların kullanılabilirliğini hiç düşünmeyişimiz , bir kesime hizmet verirken diğer bir kesimi elimizin tersiyle adeta itişimizdi. Çıkarlar uğruna düşkünü , muhtacı , fakiri hor görüşümüz ve tabiki engellileri hayatın hep bir adım dışında tutuşumuzdu. Kim nekadar söylerse söylesin biz engelleri kaldırdık diye ortada kocaman bir gerçek var ki oda engelliler bu Ülkede ZORLANIYOR..
Tüm gelişmiş Ülkelerde engelli hakları dudak ısırtır haldeyken biz küçücük bir maaş için kılı kırk yarar haldeysek bu engelli endişelenmesinde ne yapsın sizce ?
Şuan etrafında yakınları varken yaşamakta zorlanan sokağa çıkamayan, alışverişe gidemeyen birçok alanı tek başına kullanamayan küçücük bir rampa bile çok görülen engelli etrafında yakınları olmadan ne yapacağını düşünmesin de ne yapsın sizce?
Aileler engelli çocuklarının akibeti hakkında derin sorular la beyinlerini doldurmasında ne yapsın sizce? Zira tüm engelli aileleri engellinin Ülkemiz standartlarında nasıl zorlanabileceğinin farkında
Okumak sıkıntı , çalışmak sıkıntı , hatta bizim ülkemizde aşık olmak bile sıkıntı yadırgamalar , acımalar ve dahası işte ortaya çıkanda engelli ve engelli ailelerinin bitmek tükenmek bilmeyen endişe duyguları.
Sorarım şimdi sizlere bu insanlar endişelenmekte haksız mı?
