- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,522
- Tepkime Puanı
- 193
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
ENGELLİNİN ENGELLENEN YAŞAMI…
Henüz 33 yaşında bir bayan zerrin. Biraz inatçı birazda duygusal Kas hastalığından dolayı bedensel engelli aynı şekilde 30 yaşındaki kardeşi Sedat da paylaşıyor bu kaderi o zerrinin aksine eve kapatmış kendini. Yaşam kavgasından uzak kırılmanın zorlanmanın olmadığı hayal dünyasında bilgisayar başından bakıyor hayata. Bazen zerrin özeniyor ona. Hiç bir şey yapmak zorunda olmadığı için. Bazen de çok kızıyordu kendisini odasına kapamasına. Zerrin Polyanna yı yaşam tarzı benimsemişti kendisine İradeli çalışkan hakkını arayan ve zorluklarla savaşan. Annesini kaybettiği o güne kadar. Her şey o kadar ani olmuş o kadar tersine akmaya başlamıştı ki yaşam iki sağlam bir engelli 3 erkek kardeş birde sorumsuz baba sorumluluk ondaydı artık, kaçmak ona yakışmazdı yapamazdı yapamadı tüm sorunlara rağmen.
Askerde bir kardeş, cezaevinden yeni tahliye olmuş diğer kardeş, odasından çıkmayan bir kardeşe rağmen zerrin yanına gelen teyzesiyle kendini şanslı hissedip yarım gün bağlı bulunduğu sakatlar derneğinde haklarını aramak için sunumlarıyla varoluşlarını gösterirken yarım günde evde para kazanmak için nikâh şekerleriyle cebelleşiyordu. Uyumadan güne başladığı eskidende çok oluyordu bunlar değildi zerrini yıkan. Değişen yaşam şartları yüklenen sorumluluklar tek başına bunlarla mücadele. Fedakâr bir teyze eli kolu bağlı olsa da Anne yarısı derler ya gölgesi bile yetiyordu. Sedat ı gözü kapalı emanet edebileceği tek kişiydi mine. Maddiyat sıkıntısı her daim hayatlarında olduğu için onu pek dert etmiyordu Zerrin. 3 ay da bağlanan bakım aylığı dengelerini bozmakla birlikte aile içi kavgalar her yeni gün daha fazla çoğalınca ömrü boyunca tek gitmediği hastalık dalı olan psikiyatri de almıştı soluğu. Psikiyatri alması gereken ilaçları yazarken ettiği söz Zerrini ağlarken gülme krizine itmişti. ‘’Çok iyi dayanmışsın bu zamana kadar ben eşimin sorumluluğunu bile üstlenemezken evde ona tahammül edemezken sen herkesi mesut bahtiyar evde tutmak için savaş veriyorsun bırak evin mi yandı kendini sokağa at bir de sigara yak yapabileceğin bir şey yoksa’’ Zerrin gülümseyince Psikiyatri devam etti’’Ve de erkek arkadaşını ciddiye al bak bu halinle seni taşıması hayatına yakıştırması bir yana kaprislerini çekiyorsa o kişiyle hayatını sonuna dek birlikte paylaşabilirsin’’ Soner engelsiz toplumda saygın bir yeri ve idealleri olan biri idi.
Sert yapısına rağmen Zerrine umarsız sevgiyle bakan fakat son plana bırakılan biri.Açıkça konuşmuştu Zerrin ona’’Daha öncede önceliklerim kardeşlerimdi şimdi de değişen bir şey olmadı hatta şimdi böyle olmak zorunda Annem yok artık ben onların Annesiyim başka türlüsü olamaz olsa da ben mutlu olamam Aytaç la Çınar yuvalarını kuracaklar Sedat ta bizimle olacak ömür boyu ama öncelik onların yuvası olacak çünkü benim Ailem sorunlu çünkü benim Ailem onlara sahip çıkmaz mecbur da edemem kimseyi ben bana düşeni yapacağım onların düzgün bir yaşamı olacak bende diyeceğim ki bana ihtiyaçları olmadan kendi ayaklarının üstünde durabiliyorlar ondan sonra ben kendime bir dünya kuracağım’’
Soner’’Bunca sene bekledim bunları beraber aşabiliriz evlenelim her şey çok güzel olacak bak sana söz veriyorum’’Zerrin’’Amatem e tedaviye gitmeyen uğuşturucu bağımlısı bir kardeşim var bu gece yarısı kapıyı çalıp kör kütük sarhoş geldiğinde eve alabilicek misin gıkını çıkarmadan hayır,askerden dönecek bir kardeşim var ki onun zararı olmaz kimseye ona maddi manevi destek olabilecek misin ölene kadar abi olabilecek misin hayır Sedat ım var kendini odasına hapsetmiş yanımızda bir ömür bakıcısıyla kalacak sen bana tatile çıkalım dediğinde ben onu bırakamayacağım evde sen tek başına gidebilecek misin hayır.Benim engelim sadece bacaklarımda değil benim engelim yaşamımda önce onları aşmam lazım üzgünüm bitti’’
Zeynep SAKMAN
33 yaşındayım kas hastalığı dolayısıyla ilkokulu 3.sınıfta bırakmak zorunda kaldım. Tedavilerim maddi imkânsızlık dolayısıyla hep yarım kaldı ve kitap okuyarak karalama yaparak geliştirdim kendimi. Akülü araba bağış olarak gelince dış dünya la tanıştım. İlk arabamla yalnız dışarı çıktığımda gelinlik işleme işi buldum kendime 22 yaşındaydım. Rahmetli Annem sevinmişti sadece 3 sene RMS ajansla çalıştım paramı bölük pörçük alınca takı tasarımına başladım sahilde stant kurup her gece 2 sene bir fiil çalıştım.
Örgü patikten buzdolabı süsü yapıp satarken de şu an ki çalıştığım petek şekerlemenin sahibiyle tanıştım.7 senedir evde nikâh şekeri yapıyorum evime kadar malzemelerimi getiriyor götürüyor durumumdan dolayı 5 senedir de TSD Türkiye Sakatlar Derneği İzmir şubesi kadın kolları başkan yardımcısıyım. Orada bana TEHLİKE derler verilen her görevi ne olursa olsun yerine getirdiğim için. Engelsiz İzmir projesinde sağlık kurumlarında sorunlarımızı konu aldığım için sunum başkanıyım. Derneğimiz sayesinde İngilizce kursu ofis programı kursu aldım son olarak ta işaret dili kursu alıyorum.
İnşallah son kursuda bitirince açık öğretimden okumak istiyorum. Kendime ayıracak çok fazla vaktim yok ama vakit buldukça kendimce karalamalar yapıyorum kitap okuyorum aşırı duygusalım haddinden fazla şiir yazıyorum öyküde de göreceğiniz gibi kendi hayatımdan özet çıkardım ve bunu bu gece yazdım hiçbir yerde yayınlanmamıştır beni daha iyi anlayacaksınız…
Henüz 33 yaşında bir bayan zerrin. Biraz inatçı birazda duygusal Kas hastalığından dolayı bedensel engelli aynı şekilde 30 yaşındaki kardeşi Sedat da paylaşıyor bu kaderi o zerrinin aksine eve kapatmış kendini. Yaşam kavgasından uzak kırılmanın zorlanmanın olmadığı hayal dünyasında bilgisayar başından bakıyor hayata. Bazen zerrin özeniyor ona. Hiç bir şey yapmak zorunda olmadığı için. Bazen de çok kızıyordu kendisini odasına kapamasına. Zerrin Polyanna yı yaşam tarzı benimsemişti kendisine İradeli çalışkan hakkını arayan ve zorluklarla savaşan. Annesini kaybettiği o güne kadar. Her şey o kadar ani olmuş o kadar tersine akmaya başlamıştı ki yaşam iki sağlam bir engelli 3 erkek kardeş birde sorumsuz baba sorumluluk ondaydı artık, kaçmak ona yakışmazdı yapamazdı yapamadı tüm sorunlara rağmen.
Askerde bir kardeş, cezaevinden yeni tahliye olmuş diğer kardeş, odasından çıkmayan bir kardeşe rağmen zerrin yanına gelen teyzesiyle kendini şanslı hissedip yarım gün bağlı bulunduğu sakatlar derneğinde haklarını aramak için sunumlarıyla varoluşlarını gösterirken yarım günde evde para kazanmak için nikâh şekerleriyle cebelleşiyordu. Uyumadan güne başladığı eskidende çok oluyordu bunlar değildi zerrini yıkan. Değişen yaşam şartları yüklenen sorumluluklar tek başına bunlarla mücadele. Fedakâr bir teyze eli kolu bağlı olsa da Anne yarısı derler ya gölgesi bile yetiyordu. Sedat ı gözü kapalı emanet edebileceği tek kişiydi mine. Maddiyat sıkıntısı her daim hayatlarında olduğu için onu pek dert etmiyordu Zerrin. 3 ay da bağlanan bakım aylığı dengelerini bozmakla birlikte aile içi kavgalar her yeni gün daha fazla çoğalınca ömrü boyunca tek gitmediği hastalık dalı olan psikiyatri de almıştı soluğu. Psikiyatri alması gereken ilaçları yazarken ettiği söz Zerrini ağlarken gülme krizine itmişti. ‘’Çok iyi dayanmışsın bu zamana kadar ben eşimin sorumluluğunu bile üstlenemezken evde ona tahammül edemezken sen herkesi mesut bahtiyar evde tutmak için savaş veriyorsun bırak evin mi yandı kendini sokağa at bir de sigara yak yapabileceğin bir şey yoksa’’ Zerrin gülümseyince Psikiyatri devam etti’’Ve de erkek arkadaşını ciddiye al bak bu halinle seni taşıması hayatına yakıştırması bir yana kaprislerini çekiyorsa o kişiyle hayatını sonuna dek birlikte paylaşabilirsin’’ Soner engelsiz toplumda saygın bir yeri ve idealleri olan biri idi.
Sert yapısına rağmen Zerrine umarsız sevgiyle bakan fakat son plana bırakılan biri.Açıkça konuşmuştu Zerrin ona’’Daha öncede önceliklerim kardeşlerimdi şimdi de değişen bir şey olmadı hatta şimdi böyle olmak zorunda Annem yok artık ben onların Annesiyim başka türlüsü olamaz olsa da ben mutlu olamam Aytaç la Çınar yuvalarını kuracaklar Sedat ta bizimle olacak ömür boyu ama öncelik onların yuvası olacak çünkü benim Ailem sorunlu çünkü benim Ailem onlara sahip çıkmaz mecbur da edemem kimseyi ben bana düşeni yapacağım onların düzgün bir yaşamı olacak bende diyeceğim ki bana ihtiyaçları olmadan kendi ayaklarının üstünde durabiliyorlar ondan sonra ben kendime bir dünya kuracağım’’
Soner’’Bunca sene bekledim bunları beraber aşabiliriz evlenelim her şey çok güzel olacak bak sana söz veriyorum’’Zerrin’’Amatem e tedaviye gitmeyen uğuşturucu bağımlısı bir kardeşim var bu gece yarısı kapıyı çalıp kör kütük sarhoş geldiğinde eve alabilicek misin gıkını çıkarmadan hayır,askerden dönecek bir kardeşim var ki onun zararı olmaz kimseye ona maddi manevi destek olabilecek misin ölene kadar abi olabilecek misin hayır Sedat ım var kendini odasına hapsetmiş yanımızda bir ömür bakıcısıyla kalacak sen bana tatile çıkalım dediğinde ben onu bırakamayacağım evde sen tek başına gidebilecek misin hayır.Benim engelim sadece bacaklarımda değil benim engelim yaşamımda önce onları aşmam lazım üzgünüm bitti’’
Zeynep SAKMAN
33 yaşındayım kas hastalığı dolayısıyla ilkokulu 3.sınıfta bırakmak zorunda kaldım. Tedavilerim maddi imkânsızlık dolayısıyla hep yarım kaldı ve kitap okuyarak karalama yaparak geliştirdim kendimi. Akülü araba bağış olarak gelince dış dünya la tanıştım. İlk arabamla yalnız dışarı çıktığımda gelinlik işleme işi buldum kendime 22 yaşındaydım. Rahmetli Annem sevinmişti sadece 3 sene RMS ajansla çalıştım paramı bölük pörçük alınca takı tasarımına başladım sahilde stant kurup her gece 2 sene bir fiil çalıştım.
Örgü patikten buzdolabı süsü yapıp satarken de şu an ki çalıştığım petek şekerlemenin sahibiyle tanıştım.7 senedir evde nikâh şekeri yapıyorum evime kadar malzemelerimi getiriyor götürüyor durumumdan dolayı 5 senedir de TSD Türkiye Sakatlar Derneği İzmir şubesi kadın kolları başkan yardımcısıyım. Orada bana TEHLİKE derler verilen her görevi ne olursa olsun yerine getirdiğim için. Engelsiz İzmir projesinde sağlık kurumlarında sorunlarımızı konu aldığım için sunum başkanıyım. Derneğimiz sayesinde İngilizce kursu ofis programı kursu aldım son olarak ta işaret dili kursu alıyorum.
İnşallah son kursuda bitirince açık öğretimden okumak istiyorum. Kendime ayıracak çok fazla vaktim yok ama vakit buldukça kendimce karalamalar yapıyorum kitap okuyorum aşırı duygusalım haddinden fazla şiir yazıyorum öyküde de göreceğiniz gibi kendi hayatımdan özet çıkardım ve bunu bu gece yazdım hiçbir yerde yayınlanmamıştır beni daha iyi anlayacaksınız…
ne kadar acıda olsa şükretmek, sabretmek zorundayız...