merhaba arkadaşlar.Türk Dili ve Edebiyatı öğrencisiyim.Okuduğum şehirde işitme engelli bir ailenin engelsiz evladına özel ders vermeye başlayalı 5 ay oldu.Anne babası işitme engelli olan öğrencimin derslerde ve kurallı cümle kurmakta ne kadar zorlandığına,kelime dağarcığının ne kadar zayıf olduğuna bizzat şahit oldum. Baktım ailesi ile iletişim kurmakta oldukça zorlanıyorum.Onlarda sosyal hayatta iletişim konusunda çok sorun yaşıyorlar ben de onların sayesinde işaret dili öğrendim.Zamanla öğrencimin annesiyle samimiyetim ve onu anlama kabiliyetim artınca bana duyamamanın ve konuşamamanın daha da zor yönlerinden bahsetti.Böyle kişilere engelsiz insanların ne kadar duyarsız davrandığını fark ettikçe,aileyle vakit geçirdikçe işitemeyen ve konuşamayan kardeşlerimize,büyüklerimize karşı daha büyük bir sempati besledim.Şimdi tamamen insani ve en içten duygularımla gönlü engelsiz olan işitme engelli kardeşlerimle iletişim halinde olmak istiyorum.Konuşmak,dertleşmek,gülmek,karşılıklı akıl danışmak,onları tanımak...Adına her ne denirse kısaca arada engel olmadan dost olmak istiyorum.Lütfen benim gibi düşünen arkadaşlar bana yazabilir mi
Teşekkür ediyorum.Herkese iyi akşamlar ![Smile :) :)]()