Öncelikleşahsi tasarrufumuza binaen Engin Ardıç’ın fotosunu görünce, ilk insanların atası olarak lanse edilen; Neandertaller’e mi, Erectus’lara mı; yoksa bu kuşağın son halkası sayılan Homosapiens’lere mi benziyor bu adam diye, zihnimiz bizi epeyce meşgul ediyor desek yeridir…
Nedense bu zat-ı muhteremin sıfatına bakınca bizler, bu görsel duyunun zihnimize atadığıneticeyle aşır-neşir olmaktayız ki sebebi bizde saklı kalsın… Bunlar, (yukarıda sıraladıklarım) “insan nesli” nin kendi içinde evrilen halkasını temsil ediyorlar hiç kuşkusuz… Bunda doğal olarak bir sıkıntı yoktur… Sıkıntı, esasında nerde başlıyor diye bir sorular manzumesi derlemeye kalksak; çoğu kişinin haliyle insanın kendi içinde evrilen bek raunduna dönük sürecini yadırgamayacağını göreceğiz… Amma velâkin, işin “bam teli” tam da bu nokta da zannedersek kendini afişe ediyor gibi…
Kısacası;“insan” olmayı becerdiğimiz nokta da nasıl ve ne şekilde evrildiğimizden ziyade, ne kadar gerçek anlamda “insan olmayıbecere bildik?” sorusunun yanıtıkadim ve muteberdir…
Bu kadar felsefe ve antropolojiye değindikten sonra, gelelim asıl mevzu ya…
Biz insanlar, diğer tüm mahlûkat gibi, yaşam denen hakikate intikal eder iken; (kimselerin bilmediği bir şey ifade edecekmişiz gibi bir algı uyanmasın zihinlerde…) doğarız, yaşarız ve en nihayetinde ölürüz…Bundan herkesin anlayacağı veya anlaması gereken nedir öyle ise?...
Bütün bu kronolojide cereyan eden çok farklı somut olayların bizlerin kaderlerine direkt etki ettiği sonucu su götürmezdir… Ağacın dalında bir yaprak kurumaya yüz tuttuğu vakit, artık aşağıya düşmek vakti gelmiştir… Misyonunu tamamlayan bir“bulut” artık aşağıya salınışını yapmak durumundadır… Magma da sıkışan volkan, yerkabuğu katmanlarını parçalayarak yüzeye kusmasını sonlandırmak durumundadır…Hangi birimiz bunun önüne set çeke biliriz peki?... Çok karmaşık filan değil yazdıklarımız lütfen tefekkür ediniz… Biz yalnızca “kafasıçok kalın” olanlara bir şeyler anlatmaya çalışıyoruz o kadar…
Bizler insan olarak bu senkronizasyonun aciz birer tamamlayıcıları değil miyiz?… İnsanoğlunun yaşamı çok klişe olmakla birlikte pamuk ipliğine bağlı değil midir?... Bazılarının hamuru veya organizması ebeveynleri tarafından farklı bir organizmayla yoğrulmuşsa ona diyeceğimiz olamaz (ölümsüzlük veya maluliyete kafa tutan marifette...).
Ayan beyan öznel bir yazı derlediğini ilk etapta görüyoruz… Beyefendinin tüm özürlüleri infiale sürükleyen malum yazısından birkaç kesit alarak sizlere âcizane ruhsal temayülünü izahata çalışacağız…
“Bunların asıl derdi "AKP ne yaparsa" karşı çıkmak, ak dediğine kara demektir” Diyor…
Öznelliği kişinin kendi tasarrufudur… Kalemini istediği keyfiyette kullana bilir (kendi varlık sebebinin ikamesi anlamında) amenna… Lakin şuna bir bakar mısınız?
“Başka türlü geçeceği de pek yoktu, çünkü bu isimler uzun süredir "gündemden düşmüş" isimler. Artık "12 Eylül filmleriyle" de ilgi uyandıramıyorlar, yaptıkları"kıl müziğiyle" de... Tövbe, "hem özürlü hem CHP'li" olduğu için amigo basının çok sevdiği Şafak Pavey hanım kızımız hariç.” Diyor…
Size; Parlamento üyesi olan Millet’in bir Vekiline “kızım” demek hakkını ve cüretini kim nasıl ve ne şekilde veriyor?... Siz bu küstah tutumunuzu hangi kudret ve kuvvetten aldığınızı zannediyor sunuz?... Bir insana “kızımız” veya “kızım” demek ancak;babasının tekelinde ve özelindedir…Bir siyasi Partiye hınç duya bilir veya nefrette ede bilirsiniz… Ancak bütün bunları yaparken, bütün insani değerleri/hassasiyetleri ayakaltına alan bir ifadeyle yapamazsınız! Ancak bunu: Kendini “insanüstü gören”… Temelli kopmuş… Başka bir dünyanın soyut âleminde yaşadığınızanneyleyen, yanı sıra insanın kemikve etten müteşekkil olduğunu unutanlar zırvalaya bilir! Ve bu hastalıklı ruh serpişi mini her an kendi kol ve bacağının da kopması ( “ama” “sağırlık” “felç” vs. vs. gibi hepsi biz insanları bekleyen olası kaçınılmazlar değiller midir?) ihtimalini düşünmeyerek veya basireti bağlanarak unutmak sonrasında: “Olur ya bir gün, gün gelir aynaya bakmak durumu hâsıl eder” diye… Kendisine soramayacak kadar kafası basmayan avare ve beyhude bir insandan başka kim deklere ede bilir Allah aşkına?
Hülasa, bu ifadelerden sonra özür dilemiş midir-dilememişmidir ne kıymeti var… Çünkü insan bir sözü ağzından çıkarmadan evvel, o sözler onun genetik kodlarında mahfuzdur ki zihnine sirayet eder… O zihin bagajı nasıl bir haslete tabi ise; söz salınışı o minvalde tezahür eder… Akıllı olan herkes bunu bilir. Ne kıymeti var özür dilemiş mi-dilememiş misinin ki…
Ardıç Kardeşimiz seni; yaşarken malul kalmamaya davet ediyoruz… Bunu başara bilirsen eğer, olur ya (hiç birimiz insan olmak paydasında dilemeyiz bunu) bir gün bir uzvundan mahrum kalırsan, seni bu söylediklerinden kim nasıl ve ne şekil de azad edecek? Bilmiyoruz… Doğrusu epey yaman bir trajediye dönüşeceği kesin… Umarız ki Ömrünüz boyunca sıhhatli olursunuz…
Bunun tüm özürlüler namına insan ölçeğinde sergilenen masum ve ibretlik bir metin olduğuna olan inancımızla birlikte; her insanın bir kelam sarf etmezden evvel; iki (2) hatta daha fazla düşünerek söz-ü ikrar etmesini ümit ve temenni ediyoruz… Ediyoruz ki;Şu iki günlük dünya da kimsenin sıhhatli ve sağlıklı ruh varlığı (esas bu ruh varlığı malul olursa işte o vakit insanlık çok ama çok büyük yara alacak milyonlarca özürlü doğacaktır) tahkire ve zillete gark olmaya görsün… Saygılarımızla
Nedense bu zat-ı muhteremin sıfatına bakınca bizler, bu görsel duyunun zihnimize atadığıneticeyle aşır-neşir olmaktayız ki sebebi bizde saklı kalsın… Bunlar, (yukarıda sıraladıklarım) “insan nesli” nin kendi içinde evrilen halkasını temsil ediyorlar hiç kuşkusuz… Bunda doğal olarak bir sıkıntı yoktur… Sıkıntı, esasında nerde başlıyor diye bir sorular manzumesi derlemeye kalksak; çoğu kişinin haliyle insanın kendi içinde evrilen bek raunduna dönük sürecini yadırgamayacağını göreceğiz… Amma velâkin, işin “bam teli” tam da bu nokta da zannedersek kendini afişe ediyor gibi…
Kısacası;“insan” olmayı becerdiğimiz nokta da nasıl ve ne şekilde evrildiğimizden ziyade, ne kadar gerçek anlamda “insan olmayıbecere bildik?” sorusunun yanıtıkadim ve muteberdir…
Bu kadar felsefe ve antropolojiye değindikten sonra, gelelim asıl mevzu ya…
Biz insanlar, diğer tüm mahlûkat gibi, yaşam denen hakikate intikal eder iken; (kimselerin bilmediği bir şey ifade edecekmişiz gibi bir algı uyanmasın zihinlerde…) doğarız, yaşarız ve en nihayetinde ölürüz…Bundan herkesin anlayacağı veya anlaması gereken nedir öyle ise?...
Bütün bu kronolojide cereyan eden çok farklı somut olayların bizlerin kaderlerine direkt etki ettiği sonucu su götürmezdir… Ağacın dalında bir yaprak kurumaya yüz tuttuğu vakit, artık aşağıya düşmek vakti gelmiştir… Misyonunu tamamlayan bir“bulut” artık aşağıya salınışını yapmak durumundadır… Magma da sıkışan volkan, yerkabuğu katmanlarını parçalayarak yüzeye kusmasını sonlandırmak durumundadır…Hangi birimiz bunun önüne set çeke biliriz peki?... Çok karmaşık filan değil yazdıklarımız lütfen tefekkür ediniz… Biz yalnızca “kafasıçok kalın” olanlara bir şeyler anlatmaya çalışıyoruz o kadar…
Bizler insan olarak bu senkronizasyonun aciz birer tamamlayıcıları değil miyiz?… İnsanoğlunun yaşamı çok klişe olmakla birlikte pamuk ipliğine bağlı değil midir?... Bazılarının hamuru veya organizması ebeveynleri tarafından farklı bir organizmayla yoğrulmuşsa ona diyeceğimiz olamaz (ölümsüzlük veya maluliyete kafa tutan marifette...).
Ayan beyan öznel bir yazı derlediğini ilk etapta görüyoruz… Beyefendinin tüm özürlüleri infiale sürükleyen malum yazısından birkaç kesit alarak sizlere âcizane ruhsal temayülünü izahata çalışacağız…
“Bunların asıl derdi "AKP ne yaparsa" karşı çıkmak, ak dediğine kara demektir” Diyor…
Öznelliği kişinin kendi tasarrufudur… Kalemini istediği keyfiyette kullana bilir (kendi varlık sebebinin ikamesi anlamında) amenna… Lakin şuna bir bakar mısınız?
“Başka türlü geçeceği de pek yoktu, çünkü bu isimler uzun süredir "gündemden düşmüş" isimler. Artık "12 Eylül filmleriyle" de ilgi uyandıramıyorlar, yaptıkları"kıl müziğiyle" de... Tövbe, "hem özürlü hem CHP'li" olduğu için amigo basının çok sevdiği Şafak Pavey hanım kızımız hariç.” Diyor…
Size; Parlamento üyesi olan Millet’in bir Vekiline “kızım” demek hakkını ve cüretini kim nasıl ve ne şekilde veriyor?... Siz bu küstah tutumunuzu hangi kudret ve kuvvetten aldığınızı zannediyor sunuz?... Bir insana “kızımız” veya “kızım” demek ancak;babasının tekelinde ve özelindedir…Bir siyasi Partiye hınç duya bilir veya nefrette ede bilirsiniz… Ancak bütün bunları yaparken, bütün insani değerleri/hassasiyetleri ayakaltına alan bir ifadeyle yapamazsınız! Ancak bunu: Kendini “insanüstü gören”… Temelli kopmuş… Başka bir dünyanın soyut âleminde yaşadığınızanneyleyen, yanı sıra insanın kemikve etten müteşekkil olduğunu unutanlar zırvalaya bilir! Ve bu hastalıklı ruh serpişi mini her an kendi kol ve bacağının da kopması ( “ama” “sağırlık” “felç” vs. vs. gibi hepsi biz insanları bekleyen olası kaçınılmazlar değiller midir?) ihtimalini düşünmeyerek veya basireti bağlanarak unutmak sonrasında: “Olur ya bir gün, gün gelir aynaya bakmak durumu hâsıl eder” diye… Kendisine soramayacak kadar kafası basmayan avare ve beyhude bir insandan başka kim deklere ede bilir Allah aşkına?
Hülasa, bu ifadelerden sonra özür dilemiş midir-dilememişmidir ne kıymeti var… Çünkü insan bir sözü ağzından çıkarmadan evvel, o sözler onun genetik kodlarında mahfuzdur ki zihnine sirayet eder… O zihin bagajı nasıl bir haslete tabi ise; söz salınışı o minvalde tezahür eder… Akıllı olan herkes bunu bilir. Ne kıymeti var özür dilemiş mi-dilememiş misinin ki…
Ardıç Kardeşimiz seni; yaşarken malul kalmamaya davet ediyoruz… Bunu başara bilirsen eğer, olur ya (hiç birimiz insan olmak paydasında dilemeyiz bunu) bir gün bir uzvundan mahrum kalırsan, seni bu söylediklerinden kim nasıl ve ne şekil de azad edecek? Bilmiyoruz… Doğrusu epey yaman bir trajediye dönüşeceği kesin… Umarız ki Ömrünüz boyunca sıhhatli olursunuz…
Bunun tüm özürlüler namına insan ölçeğinde sergilenen masum ve ibretlik bir metin olduğuna olan inancımızla birlikte; her insanın bir kelam sarf etmezden evvel; iki (2) hatta daha fazla düşünerek söz-ü ikrar etmesini ümit ve temenni ediyoruz… Ediyoruz ki;Şu iki günlük dünya da kimsenin sıhhatli ve sağlıklı ruh varlığı (esas bu ruh varlığı malul olursa işte o vakit insanlık çok ama çok büyük yara alacak milyonlarca özürlü doğacaktır) tahkire ve zillete gark olmaya görsün… Saygılarımızla
