- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 15
- Puanları
- 0
- Yaş
- 49
Bıraktım büyük şehirlerin kalabalığında engellenenleri sorgulamayı , yada toplu taşımalarda çektiği zorlukları küçücük mahallesinde engellenen engellileri düşünüyorum şuan, öyle duyarsız haldeyizki herkezin birbirini tanıdığı küçücücük mahallelerde bile insanlar birbirinin sıkıntısına ortak olmak yerine banane diyebiliyor. Kapısının önüne çıkamayan engellenen engellilerin olduğunu gördüm bu ne çevre düzensizliğinden kaynaklanıyordu ,nede imkansızlıktan sadece ve sadece insanların birbirinden esirgediği duyarsızlıktan ve sevgisizlikten, vurdumduymazlıklardan . benim sorunum değil demelerden işte sadece insana insan olduğu için verilmeyen değerden kaynaklanıyordu.
Dediğim gibi kalabalıktaki engelemeleri bir kenara koydum kapı komşumuzun engellemesi daha çok sıkıyor canları yada mahallenin bakkalı, manavı yıllardır tanıdığımız esnafı.Hekez kendince bir yol tutturmuş gidiyor etrafında olup biten ne var ne yok kimse umursamıyor bana zarar gelmesinde kime ne olursa olsun diyen bir zihniyet yerleşmiş tüm beyinlere böylelikle ne hastadan haberimiz var, ne engelliden, ne fakirden öyle bir durumdayızki tekerlekli sandalyesinin aküsü kapı güvenliğine veriliyor güvenlik sahibine ancak bir hafta sonra ulaştırıyor. Güvenliğin bu aküye ihtiyacı yokki umurunda değilki, o akü tekerlekli sandalyeye ister takılsın ister takılmasın , o engelli ister dışarı çıkabilsin, isterse evinde otursun bizene işte böyle bir durumdayız. Nekadar duyarsız ve insana önem vermeyen bir toplum haline geldiğimizin küçücük bir örneği değilmidir bu yaşananlar. Yıllardır tanıyan bilen selam alınıp verilen kişiler böyle davranırsa tanımayan insanların yaptığı duyarsızlıkları şuan çokda yadırgamıyorum.
Bir insan bu engelli yada engelsiz evinden çıktığı an ilk mahallesinde rahatca hareket etmeli hem çevre olarak hem insanlar olarak bu ortamda bile bunu yaşayamıyorsa işte olayın vahameti ortada demektir.
Birbirimize sırtlarımızı dönmüş durumdayız herkezin sıkıntısı kendine dercesine sadece kendimizi düşünür haldeyiz halböyle olunca da kopuk, başarısız hiç bir amacı olmayan hedeflere ulaşılamayan kitleler ortaya çıkıyor herkez tek tek mücadele vermeye çalışıyor. Nekadar başarılı olunur işte orası tartışılır.
Dediğim gibi kalabalıktaki engelemeleri bir kenara koydum kapı komşumuzun engellemesi daha çok sıkıyor canları yada mahallenin bakkalı, manavı yıllardır tanıdığımız esnafı.Hekez kendince bir yol tutturmuş gidiyor etrafında olup biten ne var ne yok kimse umursamıyor bana zarar gelmesinde kime ne olursa olsun diyen bir zihniyet yerleşmiş tüm beyinlere böylelikle ne hastadan haberimiz var, ne engelliden, ne fakirden öyle bir durumdayızki tekerlekli sandalyesinin aküsü kapı güvenliğine veriliyor güvenlik sahibine ancak bir hafta sonra ulaştırıyor. Güvenliğin bu aküye ihtiyacı yokki umurunda değilki, o akü tekerlekli sandalyeye ister takılsın ister takılmasın , o engelli ister dışarı çıkabilsin, isterse evinde otursun bizene işte böyle bir durumdayız. Nekadar duyarsız ve insana önem vermeyen bir toplum haline geldiğimizin küçücük bir örneği değilmidir bu yaşananlar. Yıllardır tanıyan bilen selam alınıp verilen kişiler böyle davranırsa tanımayan insanların yaptığı duyarsızlıkları şuan çokda yadırgamıyorum.
Bir insan bu engelli yada engelsiz evinden çıktığı an ilk mahallesinde rahatca hareket etmeli hem çevre olarak hem insanlar olarak bu ortamda bile bunu yaşayamıyorsa işte olayın vahameti ortada demektir.
![gormezden_gelmek.jpg](http://www.zinde.info/data/upimages/gormezden_gelmek.jpg)
Birbirimize sırtlarımızı dönmüş durumdayız herkezin sıkıntısı kendine dercesine sadece kendimizi düşünür haldeyiz halböyle olunca da kopuk, başarısız hiç bir amacı olmayan hedeflere ulaşılamayan kitleler ortaya çıkıyor herkez tek tek mücadele vermeye çalışıyor. Nekadar başarılı olunur işte orası tartışılır.