- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,522
- Tepkime Puanı
- 193
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
“Önce yahudiler için geldiler
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben yahudi değildim
Sonra komünistler için geldiler
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben komünist değildim
Sonra sendikacılar için geldiler
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben sendikacı değildim
Sonra benim için geldiler
Ve artık ses çıkaracak kimse kalmamıştı”
Pastor Niemoeller
Ezilenler ezilenlerin yanında olmadığı sürece her ezilmiş Pastor Niemollerr’ dizelerinde söylediği gibi bir durumla karşı karşıya kalmaya mahkûmdur.
Sakat, Sağlam, Kürt, alevi, Sünni, kadın, erkek, Müslüman, gayri Müslim ne olursak olalım olaylara “insan odaklı” bakmak yerine etnik kökenine, dinsel inancına yada cinsiyetine bakarak bir değerlendirmede bulunursak ne yeryüzünde ki ezilmişlik nede kendi ezilmişliğimiz bir son bulur.
Sadece kendinden olanın derdini anlamak başkalarının derdine kulak asmamak asıl sorunumuz bu!
İşte burada ezilmişlerin vicdani duyarlığı devreye girmeli ve bir ezilen olarak tüm ezilmişlerin yanında olmalıdır.
Bana göre toplu taşım araçlarından tutunda kamu binalarına erişebilmek için gerekli düzenlemeyi isteyen bir sakatla çocuğunun zorunlu din eğitimi almasına karşı çıkan bir alevinin yada okuluna başörtüsüyle girmek isteyen bir Sünni’nin arasında hiçbir fark yok.
Hepimiz farklı şekillerde Devlet’in yada toplumun birbirini sakat, sağlam, alevi, kürt diye yaftalayarak kategorize etmesine ve bu ayrıştırmanın bir sonucu olarak bir birinin sorunlarına ezilmişliğine duyarsız kalmaya “zorlanıyoruz.”
Ve işte burada tamda burada asıl “esaretimiz” başlıyor!
Birileri bizi “insan odaklı” düşünme yerine düşünce merkezimize önce bedensel farklılıkları etnik farklılıkları koymaya zorluyor. Bizler “vicdan uyuşturan” bu hapı yuttuğumuz zamanda geriye insanlığımızdan ve insani duyarlılığımızdan bir şey kalmıyor.
Tüm ezilmişler bizden olduğu gibi tüm ötekilerde bizdendir.
Yeryüzünü daha yaşanabilir kılmak için nerde bir haksızlık varsa ona duyarsız kalmamalıyız. Kalmamalıyız ki sıra bize geldiğinde etrafımızda bizden birilerini (ezilmişleri) bulalım…
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben yahudi değildim
Sonra komünistler için geldiler
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben komünist değildim
Sonra sendikacılar için geldiler
Sesimi çıkarmadım –
Çünkü ben sendikacı değildim
Sonra benim için geldiler
Ve artık ses çıkaracak kimse kalmamıştı”
Pastor Niemoeller
Ezilenler ezilenlerin yanında olmadığı sürece her ezilmiş Pastor Niemollerr’ dizelerinde söylediği gibi bir durumla karşı karşıya kalmaya mahkûmdur.
Sakat, Sağlam, Kürt, alevi, Sünni, kadın, erkek, Müslüman, gayri Müslim ne olursak olalım olaylara “insan odaklı” bakmak yerine etnik kökenine, dinsel inancına yada cinsiyetine bakarak bir değerlendirmede bulunursak ne yeryüzünde ki ezilmişlik nede kendi ezilmişliğimiz bir son bulur.
Sadece kendinden olanın derdini anlamak başkalarının derdine kulak asmamak asıl sorunumuz bu!
İşte burada ezilmişlerin vicdani duyarlığı devreye girmeli ve bir ezilen olarak tüm ezilmişlerin yanında olmalıdır.
Bana göre toplu taşım araçlarından tutunda kamu binalarına erişebilmek için gerekli düzenlemeyi isteyen bir sakatla çocuğunun zorunlu din eğitimi almasına karşı çıkan bir alevinin yada okuluna başörtüsüyle girmek isteyen bir Sünni’nin arasında hiçbir fark yok.
Hepimiz farklı şekillerde Devlet’in yada toplumun birbirini sakat, sağlam, alevi, kürt diye yaftalayarak kategorize etmesine ve bu ayrıştırmanın bir sonucu olarak bir birinin sorunlarına ezilmişliğine duyarsız kalmaya “zorlanıyoruz.”
Ve işte burada tamda burada asıl “esaretimiz” başlıyor!
Birileri bizi “insan odaklı” düşünme yerine düşünce merkezimize önce bedensel farklılıkları etnik farklılıkları koymaya zorluyor. Bizler “vicdan uyuşturan” bu hapı yuttuğumuz zamanda geriye insanlığımızdan ve insani duyarlılığımızdan bir şey kalmıyor.
Tüm ezilmişler bizden olduğu gibi tüm ötekilerde bizdendir.
Yeryüzünü daha yaşanabilir kılmak için nerde bir haksızlık varsa ona duyarsız kalmamalıyız. Kalmamalıyız ki sıra bize geldiğinde etrafımızda bizden birilerini (ezilmişleri) bulalım…
