Engelli bireylerin farklılıklarından dolayı dışlanması ve bu dışlanmanın onlar üzerindeki etkilerini bir başka makalede ayrıntılı bir şekilde irdeleyeceğimiz için bu makalede sadece engelli çocuğu olan ailelerin toplumsal baskı sonucu kendi öz çocuğundan utanması ve kendi kanından canından olan birini gizlemesinin altında yatan toplumsal rolleri irdeleyeceğiz...
Giriş
İnsan toplumsal bir varlıktır. Toplumun genel yapısı, yaşam algısı, değer yargıları aynı toplum içinde yaşayan diğer kişileride sosyolojik ve psikolojik olarak etkiler. Bu değer yargıları ülkeden ülkeye değişebildiği gibi aynı ülkede yaşayıp farklı coğrafyalarda yaşayan insanlar içinde değişebilmektedir.
Aynı ülkede, bir erkeğin kız arkadaşıyla sokakta el ele gezmesi normal karşılanırken, 100 kilometre ötede bir başka ilde bir başka erkeğin kız arkadaşıyla sokakta el ele dolaşması ayıplanabilmektedir.
Bu ve buna benzer değer yargıları o toplum içinde yaşayan diğer bireylerinde yaşamını biçimlendirmekte, önüne konulan değer yargılarına göre (doğru bulsun Ya da bulmasın) yaşamını şekillendirmektedir.
Toplumun değer yargıları 'farklılıklara' genellikle ayrıştırıcı bir tavır takınır. Zaten ayrımcılığın temelinde de bu farklılıklar yatmaktadır.
Bedensel Farklılıklar Dışlanıyor, Ayrımcılığa Uğruyor
Fiziksel Ya da ruhsal anlamda toplumun genelinden farklı olan bireyler, o toplum içerisinde 'farklılıkları öne sürülerek' ayrımcılığa uğruyor. Bu ayrıştırıcı tutum engelli bireylerin sosyal yaşamını etkilediği gibi, engelli çocuğu olan ailelerinde -anne, baba, kardeşler- sosyal yaşamını ve pskolojilerini etkilemektedir.
Bu etkileşimin temelinde sadece ailenin yaşam kültürü, eğitimi değil dışsal etkiler, yani toplumun değer yargıları ve baskıcı tutumu yatmaktadır.
Engelli çocuğu olan aile ilk önce çevreden gelen tepkilerden etkilenir. İçinde yaşadığı toplum bedensel farklılıkları ayrıştırdığı, hor gördüğü, acınası bir gözle baktığı için, aile acaba ilerde benim çocuğum da aynı tutum ve davranışlara maruz kalırmı endişesini taşır. Toplumsal baskıya bir tavır olarak kendini Ya da çocuğunu koruma iç güdüsüyle toplumdan soyutlar.
Bu soyutlamanın temelinde başta dediğimiz gibi ailenin eğitimindeki bir eksiklikten değil toplumsal tutumlardan kaynaklandığının altını bir kere daha çizmek istiyorum...
Giriş
İnsan toplumsal bir varlıktır. Toplumun genel yapısı, yaşam algısı, değer yargıları aynı toplum içinde yaşayan diğer kişileride sosyolojik ve psikolojik olarak etkiler. Bu değer yargıları ülkeden ülkeye değişebildiği gibi aynı ülkede yaşayıp farklı coğrafyalarda yaşayan insanlar içinde değişebilmektedir.
Aynı ülkede, bir erkeğin kız arkadaşıyla sokakta el ele gezmesi normal karşılanırken, 100 kilometre ötede bir başka ilde bir başka erkeğin kız arkadaşıyla sokakta el ele dolaşması ayıplanabilmektedir.
Bu ve buna benzer değer yargıları o toplum içinde yaşayan diğer bireylerinde yaşamını biçimlendirmekte, önüne konulan değer yargılarına göre (doğru bulsun Ya da bulmasın) yaşamını şekillendirmektedir.
Toplumun değer yargıları 'farklılıklara' genellikle ayrıştırıcı bir tavır takınır. Zaten ayrımcılığın temelinde de bu farklılıklar yatmaktadır.
Bedensel Farklılıklar Dışlanıyor, Ayrımcılığa Uğruyor
Fiziksel Ya da ruhsal anlamda toplumun genelinden farklı olan bireyler, o toplum içerisinde 'farklılıkları öne sürülerek' ayrımcılığa uğruyor. Bu ayrıştırıcı tutum engelli bireylerin sosyal yaşamını etkilediği gibi, engelli çocuğu olan ailelerinde -anne, baba, kardeşler- sosyal yaşamını ve pskolojilerini etkilemektedir.
Bu etkileşimin temelinde sadece ailenin yaşam kültürü, eğitimi değil dışsal etkiler, yani toplumun değer yargıları ve baskıcı tutumu yatmaktadır.
Engelli çocuğu olan aile ilk önce çevreden gelen tepkilerden etkilenir. İçinde yaşadığı toplum bedensel farklılıkları ayrıştırdığı, hor gördüğü, acınası bir gözle baktığı için, aile acaba ilerde benim çocuğum da aynı tutum ve davranışlara maruz kalırmı endişesini taşır. Toplumsal baskıya bir tavır olarak kendini Ya da çocuğunu koruma iç güdüsüyle toplumdan soyutlar.
Bu soyutlamanın temelinde başta dediğimiz gibi ailenin eğitimindeki bir eksiklikten değil toplumsal tutumlardan kaynaklandığının altını bir kere daha çizmek istiyorum...
