- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 54
Ne kadar çok şey var, bizi tebessüm ettirecek; küçük küçük başlayan mutluluklarımız... Bir bebeğin gülüşü; annemizin şefkatli kucağı, sevdiğimiz insanın uzaklardan gelen sıcaklığı...
Ertelemeye değer mi sizce o tatlı masum küçük anları? Bir şekilde veremez miyiz; katamaz mıyız hayatımıza? Yapacaklarınızı ertelemeyin! Zaman ilerliyor... Güneşin batışını yakalayamamış olabilirsiniz; sorun değil. Akşam hiç bu kadar güzel olmamıştı. Güneş her geçen gün daha farklı doğup daha bir anlamlı batıyor. Nasılda inceden esiyor baharın ilk rüzgârları... Okşamalı ruhu; biten bir yeni günün dinlendirici tazeliğiyle. Akşamları hafife almayın sakın; onlar da ne umutlar filizleniyor.
Evde yalnız mısınız? Hiç sorun değil, biliyorsunuz kendinizi mutlu etmeyi. Bir kahve ısmarlayın kendinize, kendi ellerinizle. Ya da yalnız değilsiniz; yoksa yoksa hala bir "nasılsınız" diyemedikleriniz mi var yanı başınızda? Yakınlarınızla vakit geçirin; onları ihmal etmeyin.
Şimdi üzülmeyi de bırakın. Tamam, bir şeye üzüldünüz; canınızı sıktı birileri... Rahatlayın; gözyaşlarınız olsun, olsun ama onlar da tadında olsun. Unutmayın! Her acı aslında unutulmadığımızı ve tatlısıyla tuzlusuyla bize "İNSAN" olduğumuzu hatırlatır; tuzun da bir tat olduğunu unutmayarak.
Hayat bir yolculuktur; tıpkı mutluluk da olduğu gibi. Bu yol uzun mu kısa mı bizi hiç telaşlandırmaz; son sürat heyecanla devam ederiz. Bizim için önemli olan; üstünden geçilen atlanan bir yer var mıdır? Sayfaları koparmayın, hepsi size ait; güzelce çevirin. Öyle ilerleyin.
Yaşamayı bilin; değerini bilin. Hayatı sorun bakalım; ölümden bir saniyede dönen birine ya da hasta yatağında ölmeyi bekleyen; sadece camından sızan ışıkla bile hayata gülümseyebilen birine sorun. Ve sonra bir kez daha düşünün; şükredin her saniye nefes için...
Bırakın bu kadar üzülmeyi, bırakın gerçekten; yalnız değilsiniz hem. İnanç, sabır ve azim; en başta dostunuz bunlar olsun. İzin verin tutsunlar ellerinizden.
Kendinizi sevin! Hayatı sevin! Yaşamayı sevin! Her dakika, her saniye bizim için birer fırsat. Doya doya, doğrusuyla; ufak tefek eğrilerini de doğrultabilme gücüyle yaşayın! Kim üzebilir sizi sizden başka? Şimdi şöyle bir silkelenin ve GÜLÜMSEYİN HAYATA, YAŞAYIN DOYA DOYA !
Ertelemeye değer mi sizce o tatlı masum küçük anları? Bir şekilde veremez miyiz; katamaz mıyız hayatımıza? Yapacaklarınızı ertelemeyin! Zaman ilerliyor... Güneşin batışını yakalayamamış olabilirsiniz; sorun değil. Akşam hiç bu kadar güzel olmamıştı. Güneş her geçen gün daha farklı doğup daha bir anlamlı batıyor. Nasılda inceden esiyor baharın ilk rüzgârları... Okşamalı ruhu; biten bir yeni günün dinlendirici tazeliğiyle. Akşamları hafife almayın sakın; onlar da ne umutlar filizleniyor.
Evde yalnız mısınız? Hiç sorun değil, biliyorsunuz kendinizi mutlu etmeyi. Bir kahve ısmarlayın kendinize, kendi ellerinizle. Ya da yalnız değilsiniz; yoksa yoksa hala bir "nasılsınız" diyemedikleriniz mi var yanı başınızda? Yakınlarınızla vakit geçirin; onları ihmal etmeyin.
Şimdi üzülmeyi de bırakın. Tamam, bir şeye üzüldünüz; canınızı sıktı birileri... Rahatlayın; gözyaşlarınız olsun, olsun ama onlar da tadında olsun. Unutmayın! Her acı aslında unutulmadığımızı ve tatlısıyla tuzlusuyla bize "İNSAN" olduğumuzu hatırlatır; tuzun da bir tat olduğunu unutmayarak.
Hayat bir yolculuktur; tıpkı mutluluk da olduğu gibi. Bu yol uzun mu kısa mı bizi hiç telaşlandırmaz; son sürat heyecanla devam ederiz. Bizim için önemli olan; üstünden geçilen atlanan bir yer var mıdır? Sayfaları koparmayın, hepsi size ait; güzelce çevirin. Öyle ilerleyin.
Yaşamayı bilin; değerini bilin. Hayatı sorun bakalım; ölümden bir saniyede dönen birine ya da hasta yatağında ölmeyi bekleyen; sadece camından sızan ışıkla bile hayata gülümseyebilen birine sorun. Ve sonra bir kez daha düşünün; şükredin her saniye nefes için...
Bırakın bu kadar üzülmeyi, bırakın gerçekten; yalnız değilsiniz hem. İnanç, sabır ve azim; en başta dostunuz bunlar olsun. İzin verin tutsunlar ellerinizden.
Kendinizi sevin! Hayatı sevin! Yaşamayı sevin! Her dakika, her saniye bizim için birer fırsat. Doya doya, doğrusuyla; ufak tefek eğrilerini de doğrultabilme gücüyle yaşayın! Kim üzebilir sizi sizden başka? Şimdi şöyle bir silkelenin ve GÜLÜMSEYİN HAYATA, YAŞAYIN DOYA DOYA !
