- Katılım
- Nis 23, 2012
- Mesajlar
- 9,302
- Tepkime Puanı
- 64
- Puanları
- 48
- Yaş
- 54
Ex kelimesi aslında Exit 'dan gelir yani çıkış..
Tıpta ise Ex = Ölüm. Genellikle eks olmak şeklinde kullanılan kelimenin manası "çıkış" olmakla beraber tıpta meşhur kullanımı "ölerek çıkmak" şeklindedir. Doğru olanı "exitus lethalis" şeklindedir.
Neyse bu kelimeyi yıllar önce izlediğim tv dizisinden öğrenmiştim. Bilinçaltımda kalmış öylece taa ki bir ameliyathanede kendim için söylendiğini anladığım an'a kadar. Nasıl yani? Bu koşuşturmaca neden? Bu telaş? Ama ben ölemem ki? Daha çok erken? Ama ben ölmek istemiyorum ki!!!
Tarih: 11.04.2013
Yer: Bakırköy Devlet hastanesi
Ameliyat: Total Kalça Protezi ve lokal yani gözlerim açık, bilincim yerinde sadece belimden yapılan bir iğne sayesinde belden aşağısı uyuşmuş, hissiz ve acısız bir şekilde.
Sürekli dua ediyorum, bir yandan da hayatımın en özel ve bir o kadar güzel anılarını düşünüp kendi kendime Polyannacılık oynuyorum. Aralıklı olarak başucuma gelen gencecik hemşireler gülümsüyor, az kaldı dercesine zafer işareti yapıyorlar. Son yirmi dakika kadar kimse yüzüme bakmaya gelmedi. Kimse örtüyü kaldırıp az kaldı sabır demedi. Üşüyorum, ellerimi, parmaklarımı ısıtmaya çalışıyorum nefesimle ama o da ne? Parmaklarımın tırnak kısımlarına renk gitmiş, pembeden mora doğru bir renk dönüşümü ve kanımın çekildiğini hissediyorum. Sesler yükseliyor. Kalbimin atışını gösteren monitöre bakıyorum ışıklar yanıp sönüyor ve hemşirelerden biri bağırıyor:
-Hocam hasta Ex oluyor?
-Hasta? Kim? Ben Mi?
-Ben ölemem ben ölmek istemiyorum ki..
-Şimdi değil daha oğlum küçük yok daha değil şimdi olmaz...
-Merak etme şimdi geçecek diyor bi hemşire sonunda seni göndermiyoruz
gülümseyerek
Sonrası karanlık, sonrası sessizlik, sonrası uyku halinde geçirilen saatler ve gözlerimi açtığımda karşımda Can'ım, yaşama sebebim..Çok ağrım var ama yaşıyorum ama ölmedim, ölmemeliydim de zaten...
Bu gece aklıma geldi yaşamla, ölüm arasındaki o ince çizgiye yaklaştığım hatta o çizgiden geçtiğim bir andı.. en son sınavımdı şimdilerde bir yenisine hazırlanıyorum ama çok daha rahatım en azından oğlum büyüdü, adam oldu, kendini kurtardı. Peki ben?
Yaşamak istiyorum, her zamankinden daha çok belki de her zamankinden daha coşkulu yaşamak istiyorum
Hayat bana çok cömert davrandı. Maddi olarak değil ama manevi olarak kendimi karun kadar zengin hissettiğim çok güzel insanlar çıkardı karşıma Yaşamıma renk katan her biri ayrı güzellikte insanlar, dostlar, arkadaşlar. Kimseyle küslüğüm olmadı bugüne kadar ve hayatta karşıma hiç kötü insanlar çıkmadı diyebilirim. Aralarında bazıları vardı ki resmen hayatın '' Bak sana, hediyem var!'' deyişiydi sanki...
Bu akşam da doluyum hemde fazlasıyla belki o yüzden yazdım belki de yazmanın zamanı gelmişti..Dedim ya hayatın bana hediyesi olarak sınıflandırdığım o güzel insanların çoğunu da bu sitede tanıdım ben
Sevgili dostum, Halilim bak bir kalp atışından nerelere götürdün beni? Gördün mü? Her hikaye ardına saklanmış her bir yüreği güzel dostum adına teşekkürlerimi sunuyorum sana..Bana, yaşamıma kattığın her anlam adına sonsuz sevgilerimle...
Tıpta ise Ex = Ölüm. Genellikle eks olmak şeklinde kullanılan kelimenin manası "çıkış" olmakla beraber tıpta meşhur kullanımı "ölerek çıkmak" şeklindedir. Doğru olanı "exitus lethalis" şeklindedir.
Neyse bu kelimeyi yıllar önce izlediğim tv dizisinden öğrenmiştim. Bilinçaltımda kalmış öylece taa ki bir ameliyathanede kendim için söylendiğini anladığım an'a kadar. Nasıl yani? Bu koşuşturmaca neden? Bu telaş? Ama ben ölemem ki? Daha çok erken? Ama ben ölmek istemiyorum ki!!!
Tarih: 11.04.2013
Yer: Bakırköy Devlet hastanesi
Ameliyat: Total Kalça Protezi ve lokal yani gözlerim açık, bilincim yerinde sadece belimden yapılan bir iğne sayesinde belden aşağısı uyuşmuş, hissiz ve acısız bir şekilde.
Sürekli dua ediyorum, bir yandan da hayatımın en özel ve bir o kadar güzel anılarını düşünüp kendi kendime Polyannacılık oynuyorum. Aralıklı olarak başucuma gelen gencecik hemşireler gülümsüyor, az kaldı dercesine zafer işareti yapıyorlar. Son yirmi dakika kadar kimse yüzüme bakmaya gelmedi. Kimse örtüyü kaldırıp az kaldı sabır demedi. Üşüyorum, ellerimi, parmaklarımı ısıtmaya çalışıyorum nefesimle ama o da ne? Parmaklarımın tırnak kısımlarına renk gitmiş, pembeden mora doğru bir renk dönüşümü ve kanımın çekildiğini hissediyorum. Sesler yükseliyor. Kalbimin atışını gösteren monitöre bakıyorum ışıklar yanıp sönüyor ve hemşirelerden biri bağırıyor:
-Hocam hasta Ex oluyor?
-Hasta? Kim? Ben Mi?
-Ben ölemem ben ölmek istemiyorum ki..
-Şimdi değil daha oğlum küçük yok daha değil şimdi olmaz...
-Merak etme şimdi geçecek diyor bi hemşire sonunda seni göndermiyoruz
gülümseyerekSonrası karanlık, sonrası sessizlik, sonrası uyku halinde geçirilen saatler ve gözlerimi açtığımda karşımda Can'ım, yaşama sebebim..Çok ağrım var ama yaşıyorum ama ölmedim, ölmemeliydim de zaten...
Bu gece aklıma geldi yaşamla, ölüm arasındaki o ince çizgiye yaklaştığım hatta o çizgiden geçtiğim bir andı.. en son sınavımdı şimdilerde bir yenisine hazırlanıyorum ama çok daha rahatım en azından oğlum büyüdü, adam oldu, kendini kurtardı. Peki ben?
Yaşamak istiyorum, her zamankinden daha çok belki de her zamankinden daha coşkulu yaşamak istiyorum
Hayat bana çok cömert davrandı. Maddi olarak değil ama manevi olarak kendimi karun kadar zengin hissettiğim çok güzel insanlar çıkardı karşıma
Yaşamıma renk katan her biri ayrı güzellikte insanlar, dostlar, arkadaşlar. Kimseyle küslüğüm olmadı bugüne kadar ve hayatta karşıma hiç kötü insanlar çıkmadı diyebilirim. Aralarında bazıları vardı ki resmen hayatın '' Bak sana, hediyem var!'' deyişiydi sanki...Bu akşam da doluyum hemde fazlasıyla belki o yüzden yazdım belki de yazmanın zamanı gelmişti..Dedim ya hayatın bana hediyesi olarak sınıflandırdığım o güzel insanların çoğunu da bu sitede tanıdım ben
Sevgili dostum, Halilim bak bir kalp atışından nerelere götürdün beni? Gördün mü? Her hikaye ardına saklanmış her bir yüreği güzel dostum adına teşekkürlerimi sunuyorum sana..Bana, yaşamıma kattığın her anlam adına sonsuz sevgilerimle...
