Hayata bir mola verebilir miyiz?

Bazen her şeyden kaçası gelir insanın.Başka diyarlar keşfetmek, yeni insanlarla tanışmak, yeni yaşamlar yaşanmışlıklar görmek ister.Yeter ki gideceği yer şuan bulunduğu yerden ve insanlardan faklı olsun. Tek isteği budur.Ya hayat monotonlaşmıştır ya da dönüm noktalarının birindedir.Kaçmak ister sadece kaçmak. Yalnız başına… Bazılarımız her şeyden uzaklaşma isteğini gerçeğe dönüştürebilecek kadar şanslıyken, bazılarımız sürekli değişen ruh halleri ve tavırlarıyla bu dönemi atlatmaya çalışır.Kendiyle hesaplaşmadan, bir şeyleri değiştirme fırsatı bulmadan zaman sarmış gibi görünür yaralarını.

Geçen gün gazetede ilgimi çeken ve bu konuyla alakalı bir yazı okudum. İngiltere başta olmak üzere , Avrupa ülkelerinde ABD ve Avustralya ‘da insanlar hayatlarının yönünü değiştirecek karalar olmadan önce ya da bir dönemi kapatıp yeni bir döneme başlamadan önce kendilerine 1 yıllık dinlenme – yenilenme zamanı ayırıyorlarmış. Geap Year ( Boş Yıl) olarak adlandırdıkları bu zaman dilimi içerisinde yeni şeyler öğrenmek ,farklı yaşamlara konuk olmak , gönüllü işlerde faaliyet göstermek , ilgili oldukları konularda kendilerini geliştirmek gibi uğraşlarla ilgilenerek kendilerini yeni yaşamlarına hazırlıyorlarmış...

Ülkemizde ancak emekliliğe ayrıldıktan sonra bu fırsatı bulabiliyoruz. Senelerce iyi bir üniversiteye kapağı atmak için okul-dershane-ev üçgeninden dışarı çıkamıyoruz neredeyse. Tam üniversiteye kapağı atıyoruz her şey bitti derken iyi bir dereceyle okulu bitirmek, mezun olur olmaz iş bulabilmek için donanımlı hale gelmek gibi hedef ve endişelerle geçiyor yıllar. Tabi bu arada biz kendimizi unutuyoruz, bize kendimizi unutturuyorlar ne yazık ki...

Dünya turuna çıkmak, bir de hayata fotoğraf makinesinin objektifinden bakabilmek, bir an için kendini unutup diğer insanlar için bir şeyler yapmak,Sahra çölünde kendini kaybedip yok olmak, hiç olabilmek…Bunları doğru zamanda ve doğru yaşta yapabilme cesaretine sahip o kadar az insan var ki . Çoğumuz bize dayattırılan hayatı yaşıyoruz sorgulamadan .En önemli kararlarımızı oldu-bittiye getirerek alıyoruz. Hata yapıyoruz hem de çok. Farkına yıllar sonra varsak da ödünç hayatlar yaşıyoruz...

Mesela üniversiteyi kazandıktan sonra okulu 1 seneliğine dondurup “HAYATA Bİ MOLA” diyebilsek, liseyi bitirdikten sonra üniversite sınavına hazırlanmadan önce kendi içimize yolculuk yapabileceğimiz diyarlara kaçabilsek. Belki o zaman gelecekle ilgili daha doğru kararlar alırız. Herkes kendini iyi tanır,meslek seçimini doğru yapar ve işini sevmeyen insanların sayısı azalır belki. Evlilik kararı almadan önce bir molaya ne dersiniz ? “İnsanın kendini fethetmesi zaferlerin en büyüğüdür” demiş Eflatun. Çok şey istemiyorum aslında. Sadece “HAYATA BİR KÜÇÜK MOLA”…