Hayatın Bize Engeli

HAYATIN BİZE ENGELİ​

Okullar açılalı 1 hafta olmuştu.Günlerden Çarşamba idi.Okuldan gelmiş,üzerimi değiştirdim.Sabahtan biraz yağmur vardı ama dinmişti.Arkadaşlarımla dışarıda biraz oynamak için annemden izin aldım.Ben dışarıda oynarken hayatımızın değişeceğini aklımın ucundan geçmezdi.

Annemin bana ben komşumuz olan Serpil teyzeni doktora götürüyoruz,Abin evde çok geç kalma dediğini duydum.Ve bir anda hızla arabayla uzaklaştıklarını hatırlıyorum.Eve geldiğimde annem hala yoktu.Abim evdeydi.Ama biraz garipti.Daha sonra üst komşumuz annemin işinin uzun süreceğini söyleyip onlara gelmemi söyledi.Hazırlandım ve oraya gittim.O gece annem gelmedi.Babamda yoktu.Hiç bir mana veremedim.Ertesi gün komşumuz okula gitme bugün dinlen dedi.Bursa’dan anneannem ve dedem geldi.İkiside çok üzgün görünüyordu.Anneannem beni yanına çağırdı.

Fakat kötü bir şeyler olduğunu anlamıştım.Gittim ve benimle konuşmak istediğini söyledi.Oturdum.Bana babamın bir trafik kazası geçirdiğini ama şu anda iyi olduğunu söyledi.Çok üzülmüştüm.Ağlamaya başladım.Bana üzülme baban iyi, hatta seninle telefonda, konuşmak istiyor dedi.Babamın sesini duymak bana çok iyi geldi.Aynı şekilde babamında sesi iyi geliyordu.

O zaman inandım .Babam iyiydi.Ama onu gözümle de görmek istiyordum.Deden yarın götürüceğini söyledi,çok rahatlamıştım.Anneannem bundan sonra babana yardımcı olmamız gerektiğini söyledi.Neden diye sordum.Çünki babamın değil,bizim onun yardımına ihtiyacımız vardı.Dedem de kazada babamın sol kolunu kaybettiğini söylediğinde anladım,neden bizim yardımcı olmamızı..

O an çok üzülmüştüm .Ama tek kollada yaşayan insanlar vardı.Benim pamuk elli diye sevdiğim babişimin artık bir kolu yoktu.Dedem ileride protez kol takılabileceğini de söyleyince bir nebze olsun rahatlamıştım.Ertesi gün hastaneye gittik.Benim aslan babam sanki hiçbir şey yokmuş gibi beni yattığı yerde karşıladı.Bende ona ne kadar üzüldüğümü belli etmedim.Ama dayanamamıştım.Dışarı çıkıp koridorda ağlamaya başladım.Annem yanıma geldi.Bu üzüntülerin geçeceğini,fakat bundan sonra bizim ona destek olmamız gerektiğini söyledi.Kazaların her insanın başına gelebileceğini anlattı.Allah’a şükür babam hayatta ve yanımızdaydı.Fakat artık benim babam bir engelliydi.

Aradan 3 ay geçti.Artık iyileşti.İşine gitmeye başladı.Protez kolunun takılmasını bekliyoruz.Ailede bir kişi engelliyse o ailenin hepsi engellilerin zorluklarını yaşar.Her insan bir engelli adayıdır cümlesi daha önceleri bir şey ifade etmezken,şimdi bu cümlenin ne kadar doğru söylendiğini anlıyorum.

YAZAN :İREM NAZ SAVATLI

Adım irem naz savatlı 9 yaşındayım.TEK ORTAOKULU 2.SINIF ÖĞRENCİSİYİM.