İçimizde bir yerlerde olan kırıklık

Köyden şehre yeni geldik daha 9 yaşındaydım. geldiğimizden 1 yada 2 ay sonra komşumuz berber kalfasıydı. beni yanına çağırdı gel çıraklık yap diye. annemle babamda çok gezmemem şımarık alışmamam için hafta sonları çırak olarak çalışmaya gönderdiler.1-1.5 yıl bu şekilde geçti birgün sabah temizliği yaptım. yanımdki arkadaşın firensiz bisikletine biniyorum bisiklet boyum kadar.iş yerinden yokuş yukarı çıktım arkadaş geri dönmemi söyledi. geri döndüğümde yavaş yavaş yokuş aşağı iniyorum tam dört yol ağzında kamyon geldiğini fark ettim. duran traktöre tutunayım derken çarpıp düşmüşüm kendime geldiğimde kamyon kolumun üzerinde durduğunu gördüm dirseğime kadar ezdi. üzerinden geçseydi belki kırılırdı ama işte kaderimiz böyle yazılmış.

devlet hastanesine gittik kesecek oldular. ege üniversitesine gittik kesecek oldular. daha sonra bi tanıdık aldı özel hastaneye götürdü. doktorlar ellerinden geldiği kadar toparladılar. çok şükür şuan elimi kullanabiliyorum ama sağ elim kadar olmuyor tabi.benim bu durumu bağladığım yer annem babam bana bisiklete binme büyü alıcaz büyü alıcaz ama ben hep kaçak bindim anne baba sözü dinlemedim bu şekilde olduğunu düşünüyorum.bize bazı ayrıcalıklar tanınıyor yeğenlerim diyor ki işine gelince engelli oluyorsun işine gelmeyince sağlam diyorlar.her ne kadar kendimi bu duruma alıştırmış olsamda içimde bi kırıklık oluyor.bende isterdim sağlam olup ağır işlerde çalışmayı ama bizi tam anlamıyla anlıyorum diyen yalan söyler engelli bir kişiyi ancak engelli başka bir kişi anlar.halimize çok şükür bu duruma alıştık ama kendini bu duruma daha tam anlamıyla alıştıramayan kardeşlerime rabbim yardımcı olsun.