Her insanın kendi içinde bir takım engelleri vardır. Bunun için insanın engelli veya engelsiz olmasına gerek yok insan olması yeterlidir. Kimimiz çok sevmiş olsakta yaklaşamayız kendimize engel koyarız, kimimiz bir yere gitmek isteriz fakat bazı nedenlerden dolayı kendimizi engelleriz, yada almak istediğimiz bir takım şeyler vardır maddiyatı düşünür kendimizi engelleriz bu örnekler küçüklü büyüklü uzayıp gider.
Bunlar için engelli/engelsiz ayrımı yapmak tamamiyle saçmalık olur. Sadece insani duygular ve isteklerdir ama o,bu,şu sebep deriz ve kendimizi engelleriz.
Peki engelli insanlar kendi içindeki engeli engelleyebilmişlermidir.
Aslında elini uzatsa erişebilecek kadar yakınında olanlara sırf engeli ve içindeki engelinden dolayı uzak duruyor olabilirlermi? Amaçladıkları bir çok şeyi içlerindeki engeli yok edemediklerinden dolayı hep erteliyor olabilirlermi?
Yada içlerindeki engeli aşamadıklarından dolayı hep bir karamsarlık ve negatif düşüncelere saplanıyorlarmıdır? Ayrıca bir çok engellinin yazmış olduğu yazılar ve yorumlar okuyorum hepsinde ortak bir nokta var büyük çapta bir memnuniyetsizlik. Bunun bir çok sebebbi mutlaka vardır buna hiç bir sözüm olamaz, tüm aksaklıklar ve düzensizlikler buna sebep oluyor olabilir. Fakat bu kadar memnuniyetsizlik ve hep şikayet edici durumun altında yatan sebeplerden bir tanesi'de içimizdeki engeli aşamamış olmamızdan kaynaklanıyor olabilirmi?
Her sorunda olduğu gibi karamsar düşüncelerimizinde kaynağına inerek bana kalırsa sorunların çok daha kolay üstesinden gelebiliriz. Aksi taktirde hep içimize kapalı ve amaçsız bir şekilde yaşamaya mahkum oluruz. Tüm bunları yapabilmek için öncelikle içimizdeki engelden kurtulmamız en hayırlı olanıdır.
Bunlar için engelli/engelsiz ayrımı yapmak tamamiyle saçmalık olur. Sadece insani duygular ve isteklerdir ama o,bu,şu sebep deriz ve kendimizi engelleriz.
Peki engelli insanlar kendi içindeki engeli engelleyebilmişlermidir.
Aslında elini uzatsa erişebilecek kadar yakınında olanlara sırf engeli ve içindeki engelinden dolayı uzak duruyor olabilirlermi? Amaçladıkları bir çok şeyi içlerindeki engeli yok edemediklerinden dolayı hep erteliyor olabilirlermi?
Yada içlerindeki engeli aşamadıklarından dolayı hep bir karamsarlık ve negatif düşüncelere saplanıyorlarmıdır? Ayrıca bir çok engellinin yazmış olduğu yazılar ve yorumlar okuyorum hepsinde ortak bir nokta var büyük çapta bir memnuniyetsizlik. Bunun bir çok sebebbi mutlaka vardır buna hiç bir sözüm olamaz, tüm aksaklıklar ve düzensizlikler buna sebep oluyor olabilir. Fakat bu kadar memnuniyetsizlik ve hep şikayet edici durumun altında yatan sebeplerden bir tanesi'de içimizdeki engeli aşamamış olmamızdan kaynaklanıyor olabilirmi?
Her sorunda olduğu gibi karamsar düşüncelerimizinde kaynağına inerek bana kalırsa sorunların çok daha kolay üstesinden gelebiliriz. Aksi taktirde hep içimize kapalı ve amaçsız bir şekilde yaşamaya mahkum oluruz. Tüm bunları yapabilmek için öncelikle içimizdeki engelden kurtulmamız en hayırlı olanıdır.
