Şu yıllarda azalan, geçmişte dönüp yaşadığım sıkıntılar tasalı mihnetli zamanlara baktım...
Tanrı'ya rağmen yaşamaya çalışmışım ve bu yıllarımda:
"Tanrı'ya rağmen onun dininden amelen bir şey yapmasam da hissen ve mantıken ve kalben ayrılmamışım."
İçimde vicdanımda inanç var ne yapayım, zaten yaşadığım sıkıntılar tasalar isyan edecek mecal güç kuvvet de bırakmadı bende ve isyana da güç bulamadım kendimde...
Hani köpeğe, insanoğlu ondan akıllılar olarak eziyet çektirir, ama köpeğin dünyası, evreni, anlayışı kapalıdır, ne olduğunu anlamaz sadece acı çeker işte kendimi hep o köpek misaline benzetmişimdir bu bedenen ve ruhen sıkıntı çektiğim zor günlerimde... Tanrıyı ise o insanoğluna...
Ama yine de, o zamanlarımda hep o üst bilinci o üst aklı yani o yaratıcıyı aradım ona yalvardım ondan kurtuluş istedim, çünkü insan zor durumda kalmaya görsün. |