- Katılım
- Kas 9, 2010
- Mesajlar
- 16,299
- Tepkime Puanı
- 13
- Puanları
- 0
- Yaş
- 48
Kadınlar
Sürekli saçma sapan fikirlerin kabul ettirilmeye çalışıldığı, daima bir adım geride olması gerektiği düşüncesinin empoze edildiği ne onlarla ne onsuz olabildiğiniz kadınlardan bahsedelim istiyorum.
Bazen kendi menfaatleriniz için yücelttiğiniz,bazense adeta görmezden geldiğiniz kadınlar.
Çoğu zaman duyguları olduğunu unuttuğunuz, bir metaryal gibi gördüğünüz üzerinde hak sahibi olduğunuzu iddea ettiğiniz kadınlar.
Anne olduğunu unuttuğunuz,eş olduğunu unuttuğunuz,hatta kızınız olduğunu unuttuğunuz kadınlar.
Bir zamanlar kız çocuklarının diri diri gömüldüğü, yanlış yaptı diye taşlanarak öldürülen kadınlar.
Psikolojik tacizlere, cinsel tacizlere,dayağa işgenceye maruz bıraktığınız kadınlar.
Dışarıda rahatca gezmeye korkar hale getirdiğiniz sapkın bakışlar altında ezdiğiniz kadınlar.
Açık giyindi makyaj yaptı diye davetkar gördüğünüz hatta hırpaladığınız kadınlar.
Oysa kadın güçlüydü kadın zeki,çalışkan özveriliydi. Bir çok zorluğa göğüs gererek ayakta durma çabasını kanıtlamış varlıklardı. Yeri geldi bağda,bahçede yeri geldi büyük şirketlerde bazen en büyük mevkilerde yer alabilecek kadar yetenekli ve çalışkandı. Kimi zaman sadece anne oldu, eş oldu ama yinede hep çalıştı. Belki okutulmadı cahil kaldı , belkide en güzel tahsili aldı ama her iki durumdada şiddet görebilen tacize,tecavüze uğrayan ezilen taraf oldu.
Neydi bu kadınların çektiği çile gün geçmezki bir kadın dramına şahit olmayalım. Neredeydi hata neredeydi yanlış doğası gereği daha zayıf oluşundamı yoksa sırtını dayayacağı güç bulamayışındamı? Belkide kadın kendi gücünün farkında olmayışıydı tüm olup bitene boyun eğme sebebi,direnemeyişi,ayakları üzerinde duramama korkusu, yada ortada kalırım diye yaşanan endişeler. Bir destekti belkide onu tüm yaşadığı olumsuz şartlardan azade edecek. Korkusuzca hayatı zindan edenin karşısına dikilebilecek cesareti kim verecekti. Çektiği çileye son vermek için onu kim yüreklendirecekti . Kimdi bu destek aslında hepimiz biliyoruz anne, baba belki abi, abla yada çocuk belkide bir dost el uzattınız mı? Her yaralı kadında bir nebzede olsun kendinizi görebildiniz mi? Onun yaşadığı zorlukları yüreğinizde hissettiniz mi?
Küçük bir soru aceba kaçımız kocasından dayak yiyen bir yakınımıza destek olmuşuzdur. Yada tecavüze uğrayan bir kadın için kaçımız ayaklanmışızdır?
Ben sustum şimdi vicdanlar konuşsun...
Sürekli saçma sapan fikirlerin kabul ettirilmeye çalışıldığı, daima bir adım geride olması gerektiği düşüncesinin empoze edildiği ne onlarla ne onsuz olabildiğiniz kadınlardan bahsedelim istiyorum.
Bazen kendi menfaatleriniz için yücelttiğiniz,bazense adeta görmezden geldiğiniz kadınlar.
Çoğu zaman duyguları olduğunu unuttuğunuz, bir metaryal gibi gördüğünüz üzerinde hak sahibi olduğunuzu iddea ettiğiniz kadınlar.
Anne olduğunu unuttuğunuz,eş olduğunu unuttuğunuz,hatta kızınız olduğunu unuttuğunuz kadınlar.
Bir zamanlar kız çocuklarının diri diri gömüldüğü, yanlış yaptı diye taşlanarak öldürülen kadınlar.
Psikolojik tacizlere, cinsel tacizlere,dayağa işgenceye maruz bıraktığınız kadınlar.
Dışarıda rahatca gezmeye korkar hale getirdiğiniz sapkın bakışlar altında ezdiğiniz kadınlar.
Açık giyindi makyaj yaptı diye davetkar gördüğünüz hatta hırpaladığınız kadınlar.
Oysa kadın güçlüydü kadın zeki,çalışkan özveriliydi. Bir çok zorluğa göğüs gererek ayakta durma çabasını kanıtlamış varlıklardı. Yeri geldi bağda,bahçede yeri geldi büyük şirketlerde bazen en büyük mevkilerde yer alabilecek kadar yetenekli ve çalışkandı. Kimi zaman sadece anne oldu, eş oldu ama yinede hep çalıştı. Belki okutulmadı cahil kaldı , belkide en güzel tahsili aldı ama her iki durumdada şiddet görebilen tacize,tecavüze uğrayan ezilen taraf oldu.
Neydi bu kadınların çektiği çile gün geçmezki bir kadın dramına şahit olmayalım. Neredeydi hata neredeydi yanlış doğası gereği daha zayıf oluşundamı yoksa sırtını dayayacağı güç bulamayışındamı? Belkide kadın kendi gücünün farkında olmayışıydı tüm olup bitene boyun eğme sebebi,direnemeyişi,ayakları üzerinde duramama korkusu, yada ortada kalırım diye yaşanan endişeler. Bir destekti belkide onu tüm yaşadığı olumsuz şartlardan azade edecek. Korkusuzca hayatı zindan edenin karşısına dikilebilecek cesareti kim verecekti. Çektiği çileye son vermek için onu kim yüreklendirecekti . Kimdi bu destek aslında hepimiz biliyoruz anne, baba belki abi, abla yada çocuk belkide bir dost el uzattınız mı? Her yaralı kadında bir nebzede olsun kendinizi görebildiniz mi? Onun yaşadığı zorlukları yüreğinizde hissettiniz mi?
Küçük bir soru aceba kaçımız kocasından dayak yiyen bir yakınımıza destek olmuşuzdur. Yada tecavüze uğrayan bir kadın için kaçımız ayaklanmışızdır?
Ben sustum şimdi vicdanlar konuşsun...
