- Katılım
- Ocak 14, 2013
- Mesajlar
- 914
- Tepkime Puanı
- 0
- Puanları
- 0
İrlanda'nın bir köyünde çetin doğa koşullarına rağmen hayvancılık yapan bir köylü vardı.Köylülerin saygı duyduğu bir adam....Ama bir oğlu vardı içini öfke bürümüş saldırgan tabiatlı.... Köylünün üzüntüsüymüş etraftan gelen şikayet bazında söylentiler adamcağızı kahır ediyormuş....
Bir gün eve kan revan içinde oğlunun halinden korkmuş...Soramamış bile nedenini....Alacağı cevap belli: "Baba ne diyorsun sen bir de benim karşımdakinin halini görsen...."
Oğlunu yanına çağırmış ona bir çuval dolusu çivi vermiş.... Her sinirlendiğinde, her karşındakiyle kavga etmek durumuna geldiğinde evin kapısına bir çivi çakmasını söylemiş...
İlk gün oğul kapıya 37 çivi çakmış... İlerleyen günlerde öfkesini kontrol altına almayı öğrenmiş, çaktığı çivilerin sayısı azalmaya başlamış... Ve kapıya her çaktığı çivinin kendini rahatlattığını etrafa saldırmanın gereksizliğini fark etmiş...
Ve oğulun kapıya çivi çakmasına gerek duymadığı gün gelmiş.... Ve sevinçle babasına koşmuş... Ve o gün kapıya hiç çivi çakmadığını muştulamış....
Baba ise her gün o çaktığı çivilerden birisini sökmesini söylemiş...
Oğul sinirlenmiş sinirlenmesine ama kontrol altına alıp babasının dediğini yapmış.... İşi bittiği gün söktüğü tüm çivileri babasına götürmüş...
Baba oğlunu kapının önüne götürmüş:
Aferin oğul, iyi iş başarmışsın... Şimdi kapıya söktüğün çivilerin yerlerine bak... Bu kapı bir daha asla eskisi gibi olmayacak... Kırdığın her insanda da; özür de dilesen bir daha yapmasan da kapıya çaktığın her çivi gibi izi kalacaktır mutlaka...
Öfkeyle her saldırı hak ve hukuk bilmez.... Kırılan kalp asla eskisi gibi olmaz... Tıpkı bu kapı gibi... Öfkenle yaptığın bu savaşı başarıyla sonuçlandırdın... Bundan böyle yaşamında kırgınlıklar olmayacak...
Seneler sonra baba ölüm döşeğindeyken oğul son görevini yapmaya gittiğinde yaşlı ve yorgun çiftçi oğluna en büyük mirası bırakır... Ona insanlığını geri veren kapıdan söktüğü çiviler....
Bir gün eve kan revan içinde oğlunun halinden korkmuş...Soramamış bile nedenini....Alacağı cevap belli: "Baba ne diyorsun sen bir de benim karşımdakinin halini görsen...."
Oğlunu yanına çağırmış ona bir çuval dolusu çivi vermiş.... Her sinirlendiğinde, her karşındakiyle kavga etmek durumuna geldiğinde evin kapısına bir çivi çakmasını söylemiş...
İlk gün oğul kapıya 37 çivi çakmış... İlerleyen günlerde öfkesini kontrol altına almayı öğrenmiş, çaktığı çivilerin sayısı azalmaya başlamış... Ve kapıya her çaktığı çivinin kendini rahatlattığını etrafa saldırmanın gereksizliğini fark etmiş...
Ve oğulun kapıya çivi çakmasına gerek duymadığı gün gelmiş.... Ve sevinçle babasına koşmuş... Ve o gün kapıya hiç çivi çakmadığını muştulamış....
Baba ise her gün o çaktığı çivilerden birisini sökmesini söylemiş...
Oğul sinirlenmiş sinirlenmesine ama kontrol altına alıp babasının dediğini yapmış.... İşi bittiği gün söktüğü tüm çivileri babasına götürmüş...
Baba oğlunu kapının önüne götürmüş:
Aferin oğul, iyi iş başarmışsın... Şimdi kapıya söktüğün çivilerin yerlerine bak... Bu kapı bir daha asla eskisi gibi olmayacak... Kırdığın her insanda da; özür de dilesen bir daha yapmasan da kapıya çaktığın her çivi gibi izi kalacaktır mutlaka...
Öfkeyle her saldırı hak ve hukuk bilmez.... Kırılan kalp asla eskisi gibi olmaz... Tıpkı bu kapı gibi... Öfkenle yaptığın bu savaşı başarıyla sonuçlandırdın... Bundan böyle yaşamında kırgınlıklar olmayacak...
Seneler sonra baba ölüm döşeğindeyken oğul son görevini yapmaya gittiğinde yaşlı ve yorgun çiftçi oğluna en büyük mirası bırakır... Ona insanlığını geri veren kapıdan söktüğü çiviler....
