- Katılım
- May 19, 2010
- Mesajlar
- 14,522
- Tepkime Puanı
- 193
- Puanları
- 63
- Yaş
- 50
Avrupa'nın değişik ülkelerinde yaşayan arkadaşlarım Türkiye'ye geldiklerinde oradaki engellilerin toplu taşım araçlarından yararlanmaları için bu araçlara yapılan basit düzenekleri anlatıp, oradaki engellilerin rahatlıkla (başka birinin yardımı olmadan) toplu taşım araçlarını kullandıklarını anlattıkça Türkiye'de yaşayan bir sakat olarak acaba bizim ülkemizde de bu anlatılanlar olabilir mi diye kendi kendime sorup dururdum. Derken (içeriği beni tatmin etmese de) Özürlüler Yasası çıktı. Bir kaç yıl sonrada Türkiye Cumhuriyeti “Birleşmiş Milletler Sakat Hakları Bildiri'sine” imza attı. Hemen ardından da “Engellilerin Haklarına İlişkin Birleşmiş Milletler Sözleşmesi'ni” imzaladı.
Çıkarılan yasalar, uluslar arası sözleşmelere atılan bu imzalar beni biraz olsun ümitlendirmiş, sonunda Türkiye'nin yeryüzü standartlarını kendine baz alarak çağdaş dünyanın normlarını yakalamak için ciddi adımlar attığını düşündürmüştü.
Aradan yıllar geçmesine rağmen ne Özürlüler Yasasında söylenenler nede uluslar arası sözleşmelere atılan imzaların gereği yapıldı, gereği yapılmadığı gibi engellilere tanınan bir takım haklardan geri adım bile atıldı. Bunun en somut örneğini bir kaç gün önce (11 Haziran 2009) Kara Yolları Taşıma Yönetmeliği'nde yapılan sessiz sedasız değişiklikle şehirler arası yolculukta indirimli tarifeden yararlanacak engellilik oranını %40'tan %60'a çıkartılmasıyla yaşadık.
Lokman Ayva değişiklik bize sorulmadan yapıldı diyor. Sakat örgütlerinin hiç birinin de haberi yok.
Bu değişikliği yapan bürokratlara sormak istiyorum, Türkiye'nin altına imza attığı Birleşmiş Milletler Sakat Hakları Bildiri'sinin 12. maddesinde “Sakat kişiler haklarıyla ilgili her konuda, her zaman kendilerine ait kuruluşlarla istişarede bulunabilmelidirler” deniyor. Sizler bu değişikliği yaparken hangi sakat örgütüyle görüştünüz?
Türkiye'de yaşayan tüm sakatları ve sakatlıkla ilgili STK' ları yapılan bu değişikliğe karşı “anarşist bir tavır sergilemeye” davet ediyorum. Hiç bir sakatın bu değişikliğe sessiz kalma hakkı yoktur. Daha insanca bir yaşam için Türkiye'nin en dezavantajlı gurubu olan engellilere yeni yeni haklar tanınması gerekirken birde tanınan hakların elimizden alınması bizlere yapılan açık bir hakarettir.
Çıkarılan yasalar, uluslar arası sözleşmelere atılan bu imzalar beni biraz olsun ümitlendirmiş, sonunda Türkiye'nin yeryüzü standartlarını kendine baz alarak çağdaş dünyanın normlarını yakalamak için ciddi adımlar attığını düşündürmüştü.
Aradan yıllar geçmesine rağmen ne Özürlüler Yasasında söylenenler nede uluslar arası sözleşmelere atılan imzaların gereği yapıldı, gereği yapılmadığı gibi engellilere tanınan bir takım haklardan geri adım bile atıldı. Bunun en somut örneğini bir kaç gün önce (11 Haziran 2009) Kara Yolları Taşıma Yönetmeliği'nde yapılan sessiz sedasız değişiklikle şehirler arası yolculukta indirimli tarifeden yararlanacak engellilik oranını %40'tan %60'a çıkartılmasıyla yaşadık.
Lokman Ayva değişiklik bize sorulmadan yapıldı diyor. Sakat örgütlerinin hiç birinin de haberi yok.
Bu değişikliği yapan bürokratlara sormak istiyorum, Türkiye'nin altına imza attığı Birleşmiş Milletler Sakat Hakları Bildiri'sinin 12. maddesinde “Sakat kişiler haklarıyla ilgili her konuda, her zaman kendilerine ait kuruluşlarla istişarede bulunabilmelidirler” deniyor. Sizler bu değişikliği yaparken hangi sakat örgütüyle görüştünüz?
Türkiye'de yaşayan tüm sakatları ve sakatlıkla ilgili STK' ları yapılan bu değişikliğe karşı “anarşist bir tavır sergilemeye” davet ediyorum. Hiç bir sakatın bu değişikliğe sessiz kalma hakkı yoktur. Daha insanca bir yaşam için Türkiye'nin en dezavantajlı gurubu olan engellilere yeni yeni haklar tanınması gerekirken birde tanınan hakların elimizden alınması bizlere yapılan açık bir hakarettir.
