Sözüm ortaya dostlar dileyen alsın üzerine dilemeyende almasın.
Ama üzerine almayanlarda şöyle bir durup önce düşünsün varsa beyinleri biraz o beyni yoklasın üzerine alıp almayacağına ondan sonra karar versin.
Hep bir dram dolu yaşam gibi görülen engellilik karşısında yapmacık olarak anlayışlı,ilgili,mücadeleci,birşeyleri düzeltmek için çabalayanlaradır sözüm. İnsanı insan yapan tüm duygu ve düşünceleriyle engellinin yanında olarak görünen aslında o insanı insan yapan meziyetleri rol yaparak kullananlara, sözüm ona sevgi pıtırcıklarınıdadır bu serzenişim.
Bende bir engelli adayıyım diye belki ileride başıma gelir korkusuyla engelliği sırf kendi korkusu için anlıyormuş,yanındaymış,hissediyormuş gibi davrananlaradır bu sitemim.
Artık Rol Yapmayın!
Kaçınız bir hastaneye,bir kaldırıma,bir otobüse, bir park'a yada bir sinemaya,bir AVM ye burası engelliye uygunmu aceba diye gezip dolaşırken baktınız? Yada orda sıkıntı yaşayan bir engelli görmeden kaçınız bu kaldırımda rampa yok bir engelli buradan nasıl geçer diye düşündünüz? Sanırım bunu düşünenin sayısı bir elin parmaklarını geçmez, çok acıdır ki bizler gördüğümüz an şahlanır etrafımızdakilere bakın nasıl duyarlı bir insan dedirtmek için on numara aktör/aktris gibi rol keseriz. Ama unutmayın hiç bir engellinin bizlerin yapmacık merhametine,ilgisine, yardım severliğine ihtiyacı yoktur. Tek ihtiyacı olan eşitlik,eşitce bu toplum içinde varolabilmek,eşit haklardan faydalanabilmek,sen nasıl rahatlıkla dolaşabiliyorsan onun istediğide rahatlıkla dolaşabilmektir.
Karga tulumba bir merdiveni çıkartılmak zorunda kalmadan, bir otobüse aceba rampası varmı diye bakmadan,bir film var ama sinemaya giriş imkanım yok diye tüh ya izleyemeyeceğim demeden, en insani bir ihtiyaç olan dışarıdayken wc aceba engelli için varmı diye düşünmek zorunda bırakılmadan bir yaşam isteyen insanları laf olsun diye anlıyor gözüken sahteliklerden hala vazgeçmeyecekmiyiz?
Engelliyi bu ister ortapedik,ister görme,işitme yada zihinsel ne olursa olsun talihsiz bir insan görüp, ah vahlarla dramatize edip engelliliği yanlış kurguladığınız o beyinlerinizi biraz çalıştırsanız aslında yaptığınız hatanın farkına varacaksınız. O insanın hayattan aldığı tadı yok saymazsınız, o insanın verdiği mücadeleyi görmezden gelemezsiniz, o insanın sevgilisi olmasını yadırgayamazsınız, Kendi bedeninizin sağlıklı olmasıyla sağlığını yitiren insandan kendinizi üstün sanacak kadar ahmak olamazsınız.
Bırakın artık anlıyor gibi davranarak sevgi yumağı olma gösterişlerini biliyoruzki apartmanlarında engelli istemeyenler var buna rağmen o engelliyle yüz yüze gelince sahte bir gülümseme takınıp hal hatır ederler. Sınıflarda engelli çocuk istemeyen veliler var, neymiş efendim çocukları kötü etkileniyor muş ve tabiki iş yerlerinde engelli çalıştırmak istemeyenler var, ama alacakları ceza korkusundan çalıştırmaktan onur duyuyormuş gibi rol yaparlar.
Ne yazıkki hepimiz biraz sahteyiz......
Ama üzerine almayanlarda şöyle bir durup önce düşünsün varsa beyinleri biraz o beyni yoklasın üzerine alıp almayacağına ondan sonra karar versin.
Hep bir dram dolu yaşam gibi görülen engellilik karşısında yapmacık olarak anlayışlı,ilgili,mücadeleci,birşeyleri düzeltmek için çabalayanlaradır sözüm. İnsanı insan yapan tüm duygu ve düşünceleriyle engellinin yanında olarak görünen aslında o insanı insan yapan meziyetleri rol yaparak kullananlara, sözüm ona sevgi pıtırcıklarınıdadır bu serzenişim.
Bende bir engelli adayıyım diye belki ileride başıma gelir korkusuyla engelliği sırf kendi korkusu için anlıyormuş,yanındaymış,hissediyormuş gibi davrananlaradır bu sitemim.
Artık Rol Yapmayın!
Kaçınız bir hastaneye,bir kaldırıma,bir otobüse, bir park'a yada bir sinemaya,bir AVM ye burası engelliye uygunmu aceba diye gezip dolaşırken baktınız? Yada orda sıkıntı yaşayan bir engelli görmeden kaçınız bu kaldırımda rampa yok bir engelli buradan nasıl geçer diye düşündünüz? Sanırım bunu düşünenin sayısı bir elin parmaklarını geçmez, çok acıdır ki bizler gördüğümüz an şahlanır etrafımızdakilere bakın nasıl duyarlı bir insan dedirtmek için on numara aktör/aktris gibi rol keseriz. Ama unutmayın hiç bir engellinin bizlerin yapmacık merhametine,ilgisine, yardım severliğine ihtiyacı yoktur. Tek ihtiyacı olan eşitlik,eşitce bu toplum içinde varolabilmek,eşit haklardan faydalanabilmek,sen nasıl rahatlıkla dolaşabiliyorsan onun istediğide rahatlıkla dolaşabilmektir.
Karga tulumba bir merdiveni çıkartılmak zorunda kalmadan, bir otobüse aceba rampası varmı diye bakmadan,bir film var ama sinemaya giriş imkanım yok diye tüh ya izleyemeyeceğim demeden, en insani bir ihtiyaç olan dışarıdayken wc aceba engelli için varmı diye düşünmek zorunda bırakılmadan bir yaşam isteyen insanları laf olsun diye anlıyor gözüken sahteliklerden hala vazgeçmeyecekmiyiz?
Engelliyi bu ister ortapedik,ister görme,işitme yada zihinsel ne olursa olsun talihsiz bir insan görüp, ah vahlarla dramatize edip engelliliği yanlış kurguladığınız o beyinlerinizi biraz çalıştırsanız aslında yaptığınız hatanın farkına varacaksınız. O insanın hayattan aldığı tadı yok saymazsınız, o insanın verdiği mücadeleyi görmezden gelemezsiniz, o insanın sevgilisi olmasını yadırgayamazsınız, Kendi bedeninizin sağlıklı olmasıyla sağlığını yitiren insandan kendinizi üstün sanacak kadar ahmak olamazsınız.
Bırakın artık anlıyor gibi davranarak sevgi yumağı olma gösterişlerini biliyoruzki apartmanlarında engelli istemeyenler var buna rağmen o engelliyle yüz yüze gelince sahte bir gülümseme takınıp hal hatır ederler. Sınıflarda engelli çocuk istemeyen veliler var, neymiş efendim çocukları kötü etkileniyor muş ve tabiki iş yerlerinde engelli çalıştırmak istemeyenler var, ama alacakları ceza korkusundan çalıştırmaktan onur duyuyormuş gibi rol yaparlar.
Ne yazıkki hepimiz biraz sahteyiz......
boşverin ya sultanlık neyimize yetmiyorki....
